Een klein rood (NL) Aygootje met Griekse kentekenplaten op Zakynthos

En weer een stapje verder. De verzekering voor de auto is rond. Op 1 juli stopt de Nederlandse verzekering en start de Griekse verzekering. Vandaag is het dus tijd om de gele platen te vervangen door de witte Griekse platen.

Verzekering auto > check

Zaterdag 1 juli eindigt onze Nederlandse autoverzekering en we hebben vandaag gehoord dat de Griekse begint op 1 juli. De één volgt de ander dus perfect op. Weer een punt afgevinkt.

Intussen is het hier lekker warm geworden. De weersites hebben het voor vrijdag en zaterdag over 39 graden. Goed heet dus. Wij passen ons leeftempo langzamerhand aan aan Griekse begrippen en zijn blij met de airco in het huisje en de ventilatoren die we hebben staan. Voor ons huisje hebben we vanaf een uur of 11 's morgens al een reep schaduw en verder op de dag wordt het stuk schaduw groter en kun je er heerlijk zitten.

En wat ben ik blij met de moderne mogelijkheden van het internet. Gisteravond en vanmiddag lekker zitten keuvelen met mijn jongens. Thanks to: Skype en Messenger. Geweldig😊💖

Nog een paar zaken te regelen

Leo stuurt vandaag een mailtje naar onze verzekeringsman voor informatie over de auto- en inboedelverzekering. Eind van de middag krijgen we al een mail terug en dus zal op 1 juli de autoverzekering wel ingaan. Voor de inboedelverzekering moeten we nog wat kleine dingetjes weten.

In die tussentijd bestel ik nog wat spullen bij IKEA en lopen we even bij Dimi langs om zeker te weten dat we het goed doen. In orde, bestelling geplaatst, binnen 5 werkdagen kunnen we de spullen verwachten. Als we kunnen kiezen voor een leveringsdatum, dan wordt het na het weekend. Waarom? Omdat er voor zaterdag serieuze voorspellingen zijn voor een temperatuur van 42 graden. Dus niet echt een temperatuur om een kast in elkaar te zetten😅.

We doen ook de boodschappen voor deze week. Nu eens niet bij LIDL maar bij My Market. Het bevalt ons goed. Heel veel keus, een prettige winkel en op dit moment van de dag heerlijk rustig. Hier gaan we vaker heen.

En dan zijn we aan het begin van de avond even bezig in de tuin en ik ontdek ineens tussen het onkruid een heus tomatenplantje met minuscule tomaatjes. Geen idee waar ze opeens vandaan komen, maar we zullen ze vertroetelen.

Inmiddels is het woensdag. Dit berichtje had ik gisteravond laat ook op FaceBook gezet en daar kreeg ik meteen een reactie: Het is geen tomaat maar een Zwarte Nachtschade en giftig. Dus geen tomatentroeteltje, dan moet ik toch maar een paar zaadjes in een pot stoppen.
Later op de dag vond ik nog meer van deze "tomatenplantjes", weer wat geleerd.

Afscheid

Op zondag gaan we nog even naar Zakynthos-stad om tot de ontdekking te komen dat er bijna geen winkels geopend zijn. Ja, een paar souvenirswinkeltjes en de restaurantjes zijn open, maar verder niets, jammer dus. We eten en drinken iets bij de haven en gaan dan weer huiswaarts om de rest van de middag verkoeling te zoeken in het zwembad. 's Avonds gaan we weer naar Fidelio en merken dan dat onze lunch niet echt goed is gevallen. Petra wordt niet lekker en ook Leo heeft weinig trek. We zijn dus eerder weg dan gedacht. Gelukkig is Petra de volgende dag weer helemaal opgeknapt, want voor hen is het een reisdag. De temperaturen stijgen met de dag en dus houden wij ons rustig bij het zwembad. We drinken wat en aan het begin van de avond eten we iets bij Dimi. En dan is het tijd om naar het vliegveld te vertrekken. We kunnen rustig aan doen want we zijn vroeg. Maar op een gegeven moment wordt het toch tijd om afscheid te nemen. Wat is het heerlijk om zulke goede vrienden te hebben. Als zij langs de douane zijn gegaan, gaan wij weer naar huis. Het was heerlijk om ze weer te zien. In september gaat dat, hopen we, weer gebeuren, maar dan zijn wij in Nederland, want dan trouwt Marc, onze oudste, met zijn liefste Chavelli.

In de haven van Zante-stad.

Het water is zo helder, de zeeëgels zijn heel goed te zien

en ook honderden visjes.

Op het Solomos-plein

Apo Gerakari

De (voorlopig) laatste wandeling met onze lieve vrienden staat op het programma. Een verzoeknummer was om naar Apo Gerakari te lopen en daar iets te drinken bij de taverne bij de kerk. Een prachtig plekje.
Ik verkort de wandeling een stukje, want het gaat flink warm worden vandaag. We starten een stukje buiten Katastari, bij onze "Praxis" genaamd Spathis. We lopen eerst een stuk door de olijfgaarden, dan begint het klimmen, want Apo (Boven) Gerakari heet niet voor niets zo. Het is zwaar want de zon schijnt er lustig op los. Maar het lukt allemaal, we hebben tenslotte ook het vooruitzicht van een geweldig uitzicht en koele drankjes. Boven gekomen genieten we eerst van het uitzicht van het plein bij de kerk en dan gaan we langs het trapje naar beneden naar Fiore tou Levante, een restaurantje met een adembenemend uitzicht over bijna de hele oostkant van het eiland. Je ziet er Marathonissi liggen maar ook naar de noordkant heb je een prachtig beeld. De mevrouw die het hier runt houdt denk ik heel erg van haken, want er liggen overal gehaakte kussentjes en kleedjes, tot op het toilet aan toe. Het is in ieder geval heel kleurig. We hebben er een lekkere lunch met drankjes erbij en vervolgen dan onze wandeling. Met een boog lopen we via Kallithea en Pigadakia weer naar het plekje waar ons eigen rode oventje op ons staat te wachten. Gelukkig wordt de temperatuur veel beter als we eenmaal rijden, het is echt warm. Het was een leuke afsluitende wandeling. Volgend jaar weer Petra en Ben? Niet persé dezelfde wandelingen 😁

Het kerkje bovenop de heuvel en het restaurantje er vlakbij
zijn het doel van vandaag.

Uitzicht naar het Zuiden

en naar het Noorden.

Huisvlijt

en kleur.

Door de smalle straatjes van Apo Gerakiri

Griekse kentekenplaten

Vrijdagochtend gaat Leo om kwart over 8 de deur uit, op weg naar KTEO in Kalamaki. De deur gaat pas om half 10 open, dus hij moest wel even wachten. Dan checkt de KTEO-man de papieren. Alles is er ... oh, toch niet. Hebt u dit papier niet? Laat dan een ander formulier zien. Nee, dat hebben we niet. Leo: Ik heb toch vorige keer gevraagd of ik nog iets nodig had! Ja, ja. Dat formulier moet hij ophalen bij KTEO in Agios Kirikos. Daar aangekomen vraagt Leo om het formulier. Gaat u daar maar even heen en geef mij de autosleutel.Waarom dan? En dan blijkt dat onze auto meteen gekeurd gaat worden. Als het formulier is ingevuld, is ook de auto gekeurd en kan Leo terug naar Kalamaki. Daar krijgt hij weer een ander papier, want hij mag de wegenbelasting gaan betalen bij het belastingkantoor in Zante. En als ook dát is gebeurd, vraagt de KTEO-man of Leo graag het nummer van de platen wil weten. Ja, graag want dan kunnen we ook de verzekering gaan regelen. Dan komt de man met 2 fonkelnieuwe kentekenplaten aanzetten. Verrassing!!! Leo mag ze er zelf op gaan zetten, maar dat kan pas op het moment dat ook de verzekering is geregeld en dat is wat moeilijk op vrijdagmiddag. In de 1e helft van de volgende week zal ons autootje de metamorfose ondergaan.

We zijn helemaal blij, weer een stap verder.

We hebben ze, de Yellow Cards!

Donderdagmiddag staan we op 5 over 2 weer buiten het politiebureau met allebei de Yellow Card in onze hand. Over 5 jaar mogen (moeten) we deze kaart omruilen voor een Blue Card, de permanente verblijfsvergunning. Gelukt dus. We hadden ook van iemand gehoord dat je je ook nog moet inschrijven bij je eigen gemeente, in ons geval dus Katastari. Dit hebben we aan de politieman gevraagd, maar die wist het niet. Gelukkig is het gemeentehuis van Katastari om de hoek, dus zijn we meteen daar nog even binnen gelopen. Nee hoor, helemaal niet nodig, u hebt toch de Yellow Card. Oke, dan meteen doorrijden naar de stad om bij KTEO een stapje dichterbij te komen. We hadden op een website gezien dat die tot half 5 open zou zijn. Maar waarschijnlijk was dat toch wat anders, want deze KTEO is gewoon hartstikke closed. Dus morgenochtend vroeg gaat Leo weer richting KTEO om dan hopelijk nog een stapje verder te komen.

Yellow card

Woensdagochtend kunnen we het ophalen, en dan gaan we meteen door naar KTEO.
Misschien is binnenkort alles geregeld ...

Dat is waarmee ik maandag de blog mee eindigde. Het is nu woensdagmiddag. Vanochtend om 11.00 uur waren we op het politiebureau. Er was een aardige jonge politieman en die heeft alles doorzocht, maar kon onze yellow cards niet vinden. Of we vanmiddag om 17 uur wilden terugkomen, dan was de andere politieman er ook. Natúúúúúúrlijk willen we dat doen. Dus gaan we om iets voor 17 uur opnieuw naar het bureau. De ander zit er inderdaad. Hij kijkt ons aan echt zegt: "Come back tomorrow at 2 o'clock". Er moest nog een handtekening onder en dat was nog niet gebeurd. En wij? We kunnen het opbrengen om te blijven lachen, alleen niet helemaal van harte. Dit is Griekenland.

Van Volimes naar Orthonies met P&B

Omdat onze vrienden Petra en Ben de wandeling naar Orthonies ook wel weer willen doen, zetten we de route weer in de gps en  gaan we opnieuw naar Volimes met de auto en lopen daar vandaan naar Orthonies. We wandeling is toch alweer anders dan een aantal weken geleden. Er bloeien andere planten en bloemen. De kleur van het gras is veranderd van groen naar goudgeel.

De ontvangst in de Bodega is zoals altijd hartverwarmend. De bestellen een heerlijke lunch met

omelet, Griekse salade en gehaktballetjes, en daarbij drinken we een groot glas vers sinaasappelsap. Lekker hoor!!! Terwijl we er zijn is er iets van paniek onder de eigenaars van de Bodega en bewoners van Orthonies. Er komen rookpluimen achter de heuvels uit. Babis vertelt dat de olijfgaard van zijn familie daar ergens ligt en dat hij net van zijn vader, die bij de brandweer is, heeft gehoord dat het daar in de buurt brandt. Als we verder gaan na onze lunch, wensen ze veel sterkte en tot ziens, en krijgen we van Babis en zijn moeder nog een fles wijn mee. Zo leuk. Gelukkig heeft Leo in zijn rugzak nog wel een plekje, maar ja, hij moet het wel dragen 😉. Bij het vervolgen van onze route zien we nog wel veel rook, maar kunnen we niet achterhalen waar het is en wij lopen verder de andere kant op, richting Volimes.

Als we met de auto naar huis rijden zien we dat er een paar auto's van de brandweer staan aan de rand van de weg van Orthonies naar Katastari. Het was denk ik iets van een flinke bermbrand, geen olijfgaard dit keer, en het was al bijna geblust. Gelukkig maar!

Het was weer een fijne wandeling, maar met deze temperaturen toch ook zwaar. Alle kleding kan na de wandeling zo bij het klein chemisch afval, oftewel de wasmachine.

Vriendin Petra

Leuk zo'n "hang"cactus

Anafonitria in het niet-toeristische gedeelte

Orthonies

Moeder kalkoen met veel kinderen

Bar Bodega Orthonies

Het brandt

Wandelen met vrienden

KTEO en Yellow Card

Leo is vanochtend met de douanepapieren van de auto naar KTEO in de stad gereden. Een paar uur later belt hij: "Wat een gedoe!" Hij was bij KTEO en de douanepapieren waren kompleet. Maar ... we moeten ook de verblijfsvergunning (de yellow card) hebben en er moet betaald worden bij de bank. En dat laatste kan natuurlijk niet met de pin, nee je moet naar de bank, daar in de rij gaan staan en dan betalen. Dus dat heeft hij gedaan en is daarna nog bij onze accountant geweest om te regelen dat het (Griekse) huurcontract werd gefiled, dat was zo gebeurd, een meevallertje. Toen naar huis, mij opgehaald en met de

hele paperassenboel én foto's naar de politie voor de yellow card. Daar gekomen wil meneer de politieman eerst mijn paspoort, ziektekostenverzekering (IKA) en bewijs van de bank dat ik inkomen heb. Dan mag hetzelfde verhaal voor Leo langskomen. En de gein is dat we steeds hebben gewacht op het (Griekse) huurcontract, omdat ze hadden gezegd dat we dat nodig hadden. En nu vraagt hij: "Where do you live?". Wij: "In Chartata". Hij: "OK". En vult dat in, en vráágt niet eens naar het huurcontract. Snappen wij het nog????
Woensdagochtend kunnen we het ophalen, en dan gaan we meteen door naar KTEO.
Misschien is binnenkort alles geregeld ...

Een jarig Jetje

Zoals al vele eerdere jaren viert Petra haar verjaardag in hun vakantie op Zakynthos. Het leuke daarvan is dat wij er dan steeds bij zijn. Omdat wij hier nu wonen willen we er ook iets speciaals van maken. Dus hebben we ze uitgenodigd voor een uitgebreid ontbijt met vers gebakken broodjes, vers sinaasappelsap, koffie, thee en vers fruit. We genieten er met z'n vieren van nadat we Petra én Ben uitgebreid hebben gefeliciteerd.

Na het ontbijt hebben we allemaal nog wat eigen dingetjes te doen, maar daarna hebben we afgesproken bij het zwembad, heerlijk relaxen en dan een drankje en een lekker ijsje bij Dimi, omdat de Buca-bar met de overheerlijke Frutopia nog steeds niet open is. Maar ook van dit ijsje genieten we. Als we het op hebben komt Dimi nog met een blad met 5 kleine glaasjes met een perziklikeurtje erin, ook voor hemzelf en we toasten op Petra, "YIAMAS"

Als het zeven uur is geworden lopen we langzamerhand naar beneden, naar Alykes, naar ons vaste (verjaardag) restaurant Fidelio. We hebben een gezellige avond met heerlijke gerechten en drankjes. Voldaan lopen we een paar uur later de heuvel weer op en strijken nog even neer op ons terras boven in Chartata.

Naar Psarou

Het is warm, maar toch willen we wel een stuk wandelen. Het doel is taverne Psarou, daar zullen we dan lunchen en wat drinken. Omdat het zo warm is, maken we de route iets korter. We moeten ook een paar boodschappen doen en daarom zetten we de auto bij de Express Market in Alikanas neer en beginnen daar onze wandeling. We lopen vanaf Alikanas door de olijfgaarden en dan een flinke heuvel op naar Meso Gerakari. Vandaar naar Kipseli en Psarou. Onderweg hebben we mooie uitzichten en we genieten van de wandeling. Vlakbij Psarou blijkt dat ik de route die ik heb uitgezet naar het haventje van Psarou laat gaan. Maar daar is de taverne niet, en je kunt hier niet even over het strand een stukje verder lopen. Gelukkig heeft Petra het nog precies in haar hoofd zodat we even later toch heerlijk op het terras van Taverne Psarou zitten. Verkoelende grote glazen verse sinaasappelsap en bier gaan er goed in, daarbij omelet en broodje hamburger, het smaakt allemaal prima. Dan pakken we laatste paar kilometer op, maar die gaan zwaarder, want het is inmiddels goed heet en het laatste stuk gaat langs de weg. In Alikanas doen we de boodschappen en nemen daar nog een lekker ijsje. We zetten P&B weer af bij hun huisje en rijden zelf nog een klein stukje door naar het onze.

Leo heeft vanmiddag, tijdens de wandeling, een telefoontje gehad van de douane-tussenpersoon, meneer Herakles. De betaling is gelukt en hij heeft de papieren meegegeven aan de busschauffeur van de bus Patras naar Zakynthos-stad. Vanavond na 8 uur kan die envelop worden opgehaald.

Als we thuis aankomen blijkt dat de postbode nog een ander poststuk heeft gebracht. Het ligt voor de deur, met één van de Nederlandse klompen er bovenop. Het is het huurcontract in het Grieks met al de benodigde namen en handtekeningen erop. Daarmee gaan we maandag verder, want het moet door onze accountant verder worden verwerkt. Of we dat telefonisch kunnen doen of dat we er naartoe moeten zal ook maandag blijken.

Na het eten rijdt Leo naar de stad en komt terug met de bewuste envelop met papieren. Ook daarmee gaan we maandag verder.

Toch weer een paar stappen verder in het hele verhuis verhaal.