Vanuit Exo Chora naar de Venetiaanse toren

Een jaar of wat geleden kregen we het boekje 'Wandelen op Zakynthos' in handen. We hebben een aantal wandelingen hieruit al gelopen en ze zijn allemaal bekend. Op 8 december 2018 maakten we een wandeling vanuit Exo Chora naar de Venetiaanse toren, want die hadden we toen nog niet gezien. Het volgende stukje komt uit de blog van toen:  

En dan komen we aan bij het lastige stuk uit het boekje. Ons pad houdt op bij een hek, verder is er geen pad te zien. We maken het hek dus maar los en maken het, als we binnen zijn, ook weer netjes dicht. Wat dan volgt is een zoeken naar iets wat naar het vervolg van de route kan brengen. We lopen stukjes links en rechts, maar alles eindigt bij hekken met prikkeldraad en (te) hoge gestapelde muurtjes. We kunnen over een paar muurtjes heen klimmen en en over het prikkeldraad. Maar het schiet niet op, we komen nergens iets tegen waardoor we verder kunnen. 

Inmiddels zijn we al wel een keer bij de toren geweest, maar de wandeling hebben we nog niet goed gemaakt. Dat gaan we vandaag doen, we zullen hem alleen tegen de klok in lopen, misschien helpt dat bij het lopen. En het is een mooie route, het is prachtig weer, nog steeds rond de 22 graden, met een blauwe lucht en een heerlijk zonnetje. De ruïne van de Venetiaanse wachttoren ligt er mooi bij en je hebt er een prachtig uitzicht. We lopen dezelfde weg terug tot we bij het punt komen waar we deze weg verlaten. Het gaat een heel eind over een karrenspoor, dat opeens ophoudt en een smal 'pad' van keien wordt. Na dat even te hebben gevolgd herken ik stukjes van 2 jaar geleden. Hier hebben we toen lopen dwalen, er lijkt ook niet echt een pad te zijn, dus volgen we de lijn op de gps zo goed mogelijk. Na een paar minuten komen we weer bij een karrenspoor en lijkt het 'wild' lopen gelukt te zijn. De rest van de route volgt dan en het brengt ons naar een prachtig uitzicht richting de tavernes bij Kampi. Het is er heel erg stijl en ik ga niet dichter bij de rand om een mooie foto te maken. Goed is goed. Dan lopen we verder en komt het dorp weer in zicht. Een korte wandeling maar zeker de moeite waard.

Van veraf is goed te zien wat er verbrand is

Maar dichtbij is er alweer groen

Mooi, hei

In de verte ligt de Venetiaanse wachttoren op ons te wachten

Zo ziet het er nog redelijk uit ...

maar het is echt een ruïne

Ochi-dag 28 oktober

Ochi-dag, het hoe en wat kun je hier vinden: 

https://leo-en-marlies-opzakynthos.blogspot.com/2017/10/ochi-dag.html

Alle jaren wordt dit gevierd overal in Griekenland met grootse parades. Dit jaar is het 80 jaar geleden en dat zou dus heel bijzonder worden. Maar corona kwam ertussen en daarom gaan alle parades en feestelijkheden niet door.

Nationale OXI-dag wordt nu over de hele wereld gevierd in de Griekse gemeenschappen. Het is een dag die Griekse mensen eraan herinnert waar hun families voor vochten, hoe ze hun dappere protest uitten en hoe ze probeerden voor zichzelf op te komen voor wat juist was. Het is een dag om de Griekse waarden en de passie voor alles waar Griekenland voor staat te eren. Nationale OXI-dag is ongelooflijk belangrijk en het is een dag die altijd zal worden herinnerd en in de harten en geesten van elke Griek zal blijven. (Chrissie Parker -Zakynthos Informer)

Eind oktober

Het is 26 oktober vandaag en we hebben na het boodschappen doen heerlijk gezwommen. De luchttemperatuur is heel lekker, rond de 23 graden, de water temperatuur is ongeveer hetzelfde. Toen we weer thuiskwamen hebben we nog even achter op het terras gezeten, maar daar was de zon om 15u weg, en dan koelt het af. Zo merkt je toch dat we op de winter afgaan. We genieten in ieder geval met volle teugen van dit lekkere weer.

Ook in Griekenland gaat het aantal corona-besmettingen omhoog, maar gelukkig niet in het tempo van Nederland. Eergisteren waren het er 935, maar gisteren was dat wat lager: 790. Ook hier wordt er van alles aan gedaan om een totale lock-down te voorkomen, maar in het noorden van Griekenland komen er langzaam toch een paar rode (niveau 4) gebieden bij. Ons eilandje is van niveau 3 naar niveau 1 gezakt. Er zijn hier al een paar weken geen besmettingen meer geweest. De regels worden iets minder streng, maar zijn er nog wel.

Van Volimes naar Orthonies

Het is nog steeds prachtig weer, 23 graden, een blauwe lucht en zon, dus een mooie dag om te wandelen. We rijden naar Volimes en lopen vandaar naar Orthonies. Een groot deel van de heenweg gaat door in 2017 verbrand gebied. Het is goed om te zien dat er alweer heel veel groen is, ook de vele pijnbomen zijn goed te herkennen, maar het zal nog wel even duren tot die de grootte van een echte boom hebben.
Orkaan Ianos heeft er voor gezorgd dat de vele verbrande stammen die nog rechtop stonden nu zijn afgeknapt als luciferhoutjes. Dat zal er voor zorgen dat er al eerder weinig meer te zien zal zijn van verbrande bomen, het nieuwe groen wordt hoger en hoger. Goed om te zien dat de natuur zich gewoon herstelt. Ook komen we op verschillende plekken waar ze zijn begonnen met het oogsten van de olijven, dat is wel wat vroeger dan andere jaren, het abrupte (vroege) eind van het toeristenseizoen helpt daar ook aan mee.

We lopen dit keer weer wat paden die we nog niet hebben gelopen, ik probeer er iedere wandeling wel een nieuw pad tussen te doen, maar het lukt niet altijd. We lopen natuurlijk ook veel stukken die we al eerder hebben gelopen. Zo is er een heel stuk waar we een prachtig uitzicht hebben naar vier dorpen in de omgeving, je hoeft daar alleen je hoofd maar te draaien om Anafonitria, Volimes, Ano Volimes en Orthonies te zien. In Orthonies aangekomen is de Bodega gelukkig open. We worden hartelijk verwelkomd door de eigenaresse. We bestellen een omelet en koffie en een frappé. Met een paar sneden brood is dat voor ons een prima lunch. Even later zien we Babis ook nog even, maar hij is hard aan het werk op een andere plaats. 

Dan rest ons de rest van de wandeling nog. We komen weer langs het klooster van Spiliotissa. Dit klooster is gebouwd omdat in een grot in de achterliggende rotswand een ikoon gevonden zou zijn van de Heilige Maagd. Het is sinds Juni 2018 weer bewoond door 6 nonnen na 20 jaar leeg te hebben gestaan. Dan lopen we verder door het dal, halverwege nemen we een pad dat we ook nog niet eerder liepen. We komen uit in Ano (boven) Volimes en lopen door de straatjes naar het lager liggende Volimes. Alweer een heerlijk dagje.

We hebben de aandacht

De hei staat in bloei

De aarbeiboom

Wilde mini Cyclaampjes

Ianos heeft de dode, verbrande stammen als 
luciferhoutjes gebroken

Heerlijk lunchen

Orthonies

Bij Orthonies

Bermen vol Cyclaampjes

Klooster Spiliotissa

Ano Volimes

Schudden

 Afgelopen nacht werd ik wakker omdat het bed schudde en wij schudden mee. Leo is er niet wakker van geworden, die sliep gewoon door. Omdat wij veel bevingen niet voelen omdat we op rotsachtige grond zitten, moest dit wel een wat grotere beving zijn. Deze morgen zagen we dat het een beving van 5.2 op de Richterschaal was.

Een bijzondere dag

18 oktober 1955, de dag waarop ik werd geboren, en dat is vandaag dus 65 jaar geleden. We hadden dit heel graag willen vieren in Nederland met de kinderen, kleinkind en vrienden, maar het lot heeft anders beslist. Achteraf zijn we heel blij dat we onze vakantie naar Nederland niet hebben laten doorgaan. Er is teveel gedoe in Nederland, omdat het aantal positieve corona testen uit de hand loopt, tot zelfs ruim 8000 per dag. Er zijn daarom maatregelen genomen die het alles bij elkaar niet makkelijk hadden gemaakt om een fijne vakantie, als andere jaren, te hebben. 

En dus zijn we thuis op ons eilandje. Het is inmiddels heel mooi weer geworden, de thermometer gaf 27 graden aan, heerlijk dus. Op zee zagen we wel wat golven, maar we zijn toch maar weer gaan zwemmen. En dat was ook wel weer lekker. 's Middags hebben we op ons terras van het zonnetje genoten en 's avonds zijn we uit eten geweest bij restaurant Nostos in Alikes. Tussendoor hebben we nog gebabbeld met de kinderen en onze vrienden. En door alle felicitaties op FaceBook en in de mail, voelde ik me echt jarig.

Het was een fijne dag, maar het zal een gedenkwaardige dag blijven, die 18e oktober 2020.

Oktober en het eind van het (korte) seizoen of toch niet

Na de storm Ianos zijn veel restaurants en bars niet meer open gegaan. In Alikes zijn nog wel wat toeristen, maar die konden alleen nog maar bij Asteria terecht voor een strandbedje en drankjes en bij maar 2 of 3 restaurants. Sinds gisteren zijn de strandbedjes weg en we denken er dat inmiddels hier geen toeristen meer zijn. We hebben gehoord dat er misschien toch nog wat Engelsen komen, want Engeland heeft vijf Griekse eilanden veilig verklaard, waaronder Zakynthos. We zijn benieuwd, want willen restaurants en hotels opnieuw opstarten voor een paar handenvol toeristen en hoe veilig is het voor ons?

De laatste week was het heel mooi weer, maar soms wel met wind en ook een ruige zee. Vorige vrijdag zijn we lopend naar het medisch centrum in Kalithea gegaan om de recepten voor mijn medicijnen te krijgen. De terugweg zijn we over het pad gelopen dat hoog langs de berg gaat en omdat het heel helder weer was hadden we een prachtig uitzicht over het het oosten van het eiland. Het afgelopen weekend hebben we nog gezwommen en het water was nog heerlijk, zo'n 24 graden. Vanochtend zagen we dat het vanmiddag waarschijnlijk zou gaan regenen, op dat moment was het nog mooi. Terwijl we naar beneden liepen kwamen er al wat meer wolken, bij het zwemmen werd het langzaam wat donkerder en dus besloten we dit keer maar niet over het strand te lopen. Als we bijna bij ons huisje zijn begint het een beetje te spetteren. Een kwartier later komen er bakken met water naar beneden en onweert het. Dus we waren mooi op tijd terug.

Brand in het Noorden

Zondagmiddag komen er ineens blusvliegtuigen over. Er is dus ergens een flinke brand. Na het lezen van de online krant Imera weten we dat het bos tussen het uitzichtplatform boven het scheepswrak en het klooster van Agios Giorgos brandt. Aan het eind van de middag zien we ook rook boven de bergen uitkomen. Ook vanaf het vasteland komen er brandweerauto's over maar ondanks de hulp brandt het vuur de hele nacht. Vanochtend vroeg hoorden we alweer een vliegtuig, het was nog steeds niet onder controle, maar gelukkig duurde het niet lang meer. Maar er is weer veel verloren gegaan en het dorp Volimes heeft "geluk" gehad, de vlammen kwamen niet bij hen. Boze tongen beweren dat het om brandstichting gaat, het land is pas een paar dagen in handen van een nieuwe eigenaar, dit naar aanleiding van een al heel langdurende rechtszaak.

Dan heel wat anders. We zijn al een tijdje bezig met het verkrijgen van een Griekse bankrekening. De laatste keer dat we bij de bank waren vertelde men ons dat we ook een belastingaangifte van Nederland nodig hadden, dat was nieuw voor ons. Die hebben we nog niet, ook omdat onze Nederlandse boekhouder niet reageerde op onze mails. We gaan op zoek naar een nieuwe boekhouder. In de eerste mail weet deze ons te vertellen dat we in Griekenland, ons woonland, belastingplichtig zijn. Hier horen we, al sinds we hier wonen, tegenstrijdige opmerkingen over. Ook onze vorige boekhouder heeft dit niet aan ons gemeld. Waarschijnlijk moeten we dus terug naar onze Griekse boekhouder om (toch) aangifte te doen over 2019. Inmiddels worden we er wel een beetje!!! kriegel van. Wordt vervolgd.