DEI, oftewel elektriciteitsbedrijf en elektricien

Dinsdag 25 januari 2018

Net voor het ontbijt valt de elektriciteit uit. Nou ja, jammer dan. Het zal zo wel weer terug zijn. Het is flink fris vandaag en we besluiten na het ontbijt even te gaan lopen om warm te worden. We lopen naar het postkantoor om daar wat te vragen over een pakje dat zou komen. We worden niet veel wijzer en besluiten Pavlos te vragen even te bellen met Athene. We lopen met een omweg via Alykes en Pavlos (niet thuis) terug naar huis. Nog geen stroom. Inmiddels is de temperatuur in huis gedaald tot 12 graden, heel erg fris. Overbuurvrouw lijkt niet thuis en ik ga even in het huis van Kostas en Olga kijken. Daar is gewoon stroom. Leo kan het probleem niet vinden, alle stoppen lijken in orde. Leo belt met DEI (electriciteitsnet), en er komt een heel verhaal in het Grieks, zij hangen op als Leo vertelt dat hij niet begrijpt wat ze zeggen (δεν καταλαβενω  - den katalaveno = ik begrijp het niet) en of er misschien iemand Engels spreekt. We kloppen nogmaals aan bij onze overbuurvrouw, zij is toch thuis, maar ziek. Maar ze hoort ons aan en belt DEI weer. Zij vertellen nu dat er eerst een elektricien moet komen kijken, want zij komen pas als het probleem in het gedeelte vóór onze meter blijkt te zitten. Buurvrouw belt haar vader die iets verderop woont en hij belooft er met 20 minuten te zijn. En hij belt dan een elektricien want het probleem lijkt ergens anders te zitten. De elektricien Andreas blijkt ook iemand die hier in het dorp woont en is even later bij ons, hij spreekt een klein beetje Engels. Er blijkt een stop ín de meter te zijn doorgeslagen. We hebben die ochtend te veel apparaten aangehad op hetzelfde moment (wasmachine, airco, waterkoker, koffiezetapparaat en kachel) en dat ging dus niet goed. Hij maakt een noodverbinding en belt weer met DEI, zij beloven vandaag nog te komen en inderdaad, dat lukt. Reparatie geslaagd, maar er moeten nieuwe draden getrokken worden en daarna moet er een nieuwe meter geplaatst worden (over 10 dagen). Andreas berichtje gestuurd, zijn vrouw, die beter Engels spreekt, belt terug. Probleem uitgelegd en zij vertelt dat ze met z'n tweeën even komen, zodat zij kan vertalen. Als ze langs ons raam loopt, denk ik te horen dat ze mijn naam noemt. Maar het dringt niet echt door (mijn hersenen zijn koud). Later blijkt dat zij ook bij het dansen was. De afspraak is gemaakt voor zaterdag. En het is weer warm in de kamer, heerlijk.

Inmiddels is het 6 dagen later en we zijn net thuis van een bezoek aan een dokterspraktijk en wandeling naar de Black Cave als we een pick-up truck onze inrit zien inrijden. Het is DEI voor het maken van de juiste aansluiting van de elektriciteit buiten het huis. Leo belt meteen Andreas de elektricien, hij is gelukkig thuis en zal meteen komen. Een half uurtje later is alles in orde. Er is een nieuwe meter en een goede aansluiting. Dat ging allemaal erg vlot.

Kalithea en de Black Cave

Na het 3 weken uitgesteld te hebben moet ik vandaag echt langs een arts om nieuwe recepten voor mijn medicijnen te halen. Ik heb de vorige keer 6 recepten meegekregen, voor een half jaar en hoop dat ik dat weer krijg. We gaan lopend naar het medisch centrum in Kalithea, dat is 4 kilometer. We hebben thuis al afgesproken dat we daarna eens gaan kijken of we naar de Black Cave kunnen komen en langs de bergrug naar huis lopen. Op de weg naar Kalithea zien ik eindelijk een veldje met heel veel narcisjes. Ik had al begrepen dat je die hier veel kon vinden in januari, maar dit veldje is tot nu toe het enige dat ik heb gezien. Heel veel andere bloempjes zien we nu wel en ook staan er veel bomen mooi te zijn met bloesem.

Er zijn geen wachtenden bij de arts, er is wel iemand binnen, maar 20 minuten later zijn we weer buiten met recepten voor de komende 6 maanden.

We lopen langs mooie paadjes tegen de bergrug op en komen eerst de vervallen ruïne van een kerk tegen, waar we al vaker zijn geweest. Na een flink eind klimmen zien we in de bocht van de weg het hutje waar het toegangspad van de grot is. Zomers kun je hier vast een drankje of water kopen voor de klim naar boven. Het eerste stukje gaat best, maar al snel wordt het heel erg steil. Gelukkig heeft iemand gaten geboord en daar betonijzer in geslagen en daar touwen aan vast gemaakt. En dat helpt goed bij het klauteren. Na een tijdje staan we voor de grot. En het is gewoon een grot, niets anders dan dat, maar wel één met een grandioos uitzicht over deze kant van het eiland.
Dan moeten we ook weer terug en ook daarmee helpen de palen en touwen prima. Je moet er niet aan denken dat het misschien in de zomer wat drukker is en je anderen tegenkomt. Je kunt elkaar nauwelijks passeren. Ik ben in ieder geval blij dat we heelhuids beneden zijn. Daarna lopen we verder de bergrug op en lopen langs het hoge bergpad terug naar huis, met steeds dat mooie uitzicht.

Narcisjes

Het, door de aardbeving van 1954, verwoeste kerkje in Kalithea

Toegang naar de grot

Black Cave

Uitzicht vanuit de 'huiskamer'

en vanuit de 'slaapkamer'

veel bloeiend spul

Amandelboom

Crocosmia 

Volimes - Selinas, kort maar heftig

We maken toch een wandeling, want het is heerlijk weer. De thermometer op onze deurpost geeft 22 graden aan, in de zon. In de schaduw zal het misschien 14 graden zijn. We maken niet een heel lange wandeling, want we moeten om een uur of 4 weer thuis zijn voor de beesten. De kippen staan me op te wachten als ik er aan kom, echt grappig. Maar onze wandeling is misschien wel kort, maar ook met een flinke daling en klim erin. We starten op 422 meter hoogte bij Volimes en lopen naar het Noorden om daar op zeeniveau uit te komen. De heenweg gaat heel makkelijk, dat is aan één stuk door dalen. In de buurt van Selinas, een (aantal) rotsen in het water wordt het dalen zo, dat we zeggen dat het wel een zware klim zal worden straks. Hier en daar steken lentebloemetjes hun kopjes boven de aarde uit. Bij het water aangekomen is het ook hier mooi blauw en helder. En dan gaan we terug. De vesten zijn al uit, maar even later lopen we lekker in onze shirtjes met korte én zonder mouwen. De temperatuur is heerlijk, maar door de heftige klim voelt het heel erg warm. Maar gelukkig lukt het allemaal weer.

De straatjes van Volimes

Volimes, hier eens van de andere kant gezien

Het kerkhof van Volimes

Wandelen bij Vasilikos en Gerakas

Het is prachtig weer vandaag, wel koud, maar de zon schijnt en dat is heerlijk. We rijden naar Vasilikos en parkeren de auto bij het strand van Gerakas.
We lopen niet meteen naar het strand maar gaan eerst eens kijken op de kaap. Er is een hek dat op slot zit, maar zo te zien zijn er al anderen tussen het grote hek en het gaas door gegaan. Wij dus nu ook, we willen graag eens kijken wat er nog te zien is. Er staan wel een aantal hokken voor eenden en geiten, maar we zien geen mensen. We lopen door en zien, op het laatste stuk waar je kunt komen, nog een huis, maar ook dat ziet er niet bewoond uit. Ik had een route gemaakt die vanaf daar over een smal pad zou gaan naar het strand. Maar dat pad is er niet dus lopen we dezelfde weg terug en gaan via de gewone toegangsweg naar het strand.
Ik had van Liliane, onze Belgische vriendin, gehoord dat als je op het strand rechts houdt, je dan bij mooie rotsformaties komt. Dat hebben we dus gedaan en het is er inderdaad mooi en ruig. Dit soort plekjes heb je niet veel hier. Waarschijnlijk is door wind en (zee)water gevormd. We lopen weer terug over het kiezelstrand en gaan een stukje terug, richting auto, maar slaan wat eerder af en gaan over een mooi pad dat over de rotsen loopt.
Dit keer heb ik een route uitgezet o.a. met behulp van routepunten die ik van Google-maps heb overgenomen. Er staan vaak paden op Google-maps die niet op onze kaarten staan. We gaan het proberen. Het klopt niet altijd helemaal, maar we komen een heel eind. We slaan wel een stukje over van de route als we zien hoe steil het naar beneden gaat en we weten dat we datzelfde stuk weer naar boven zouden moeten. Leuk om eens te doen als we er verder geen wandeling aan plakken. Op sommige plekken kijken we mooi uit over Cape Gerakas.
Na een heel stuk lopen komen we bij een bord "Dead End". De weg gaat wel een stukje verder, dus proberen we het, maar even later staat er een groot hek dat niet open kan, en er is een huis met een tuin achter. Ons pad zou vlakbij dat hek moeten afbuigen naar rechts, maar dat is er gewoon niet. Het plekje komt ons wel heel erg bekend voor. Is dit niet de weg waar we al eens eerder gestrand zijn? Als we thuis zijn zoek ik het op. Ja hoor in 2011 hebben we precies hetzelfde plekje gezien. Toen zijn we de hele weg terug gelopen om over de hoofdweg naar Skopos en naar Zante te lopen. Nu doen we dat niet. We pakken het eerste pad wat een beetje de goede richting uitgaat en lopen eerst over dat pad (dat ophoudt) en wat later proberen we een olijfgaard te bereiken om zo weer een vast pad te vinden dat we op de gps wel zien. Het lukt via wat omwegen om toch weer op een weg te komen en een poos later ook weer op onze uitgezette route. Het maakt het wel avontuurlijk én leuk.
We lopen verder over mooie paden en we komen uit bij het strand van Ag.Nicolaos. Het ziet eruit als een leuk strand, maar ik ga ervanuit dat er zomers honderden ligbedjes en parasols staan. Er is een mooi wit kerkje op de rotsen naast het strand, waar we ook naar toe lopen. Dan gaat de route weer richting auto.
Na opnieuw een stuk tussen olijfbomen te hebben gelopen omdat het pad er niet was, komen we weer op de route die ineens een soort resort in gaat. We gaan ervan uit 😂dat als je er zomaar van de ene kant in kunt je er ook wel uit zult kunnen. MIS. Een groot hek met punten verspert ons de weg. We willen niet terug gaan, want dan moeten we echt een heel eind terug. Aan de zijkant van het hek is gaas gemaakt. Het lijkt niet heel erg hoog. Leo waagt het en het lukt. Ik heb iets kortere benen en het gaat niet echt makkelijk, maar het is gelukt. Ik heb nu wel een gaatje in mijn broek waar ik toch even bleef hangen.
Daarna kunnen we eindelijk over de weg terug lopen naar de auto. Het was een erg leuke wandeling, niet heel lang, maar wel zwaar.

Cape Gerakas

Mooie rotsformaties en ik

En manlief on track

Uitzicht op Gerakas

Ziet er lenteachtig uit

De rotsformaties van bovenaf gezien

Het strand van Gerakas en de kaap

De klokkentoren van het kerkje van Ag.Nicoloas

Het strand met het kerkje

Kalkoen (vervolg)

Ik heb een mooi recept op internet gevonden om de kalkoen in de oven te braden. En daar ben ik vanmiddag mee begonnen. Ik wist dat het beest al van z'n poten was ontdaan, dat had Kostas verteld. Wat ik nog niet wist en waar ik achter kwam toen ik het uit de plastic tas haalde, was dat de kop er nog aan zat. Ik moest even slikken, maar heb het toch allemaal voor elkaar gekregen. Toen hij uit de oven kwam was hij wel wat te donker en nu weet ik dat in het recept stond 200 graden, maar ik heb een hete-lucht oven en die moet dus 10 graden lager staan. Wel weer een goede les. Maar het vlees smaakte prima en we hebben er nog wel een maaltje aan. Ik vind het klaarmaken wel een heel gedoe, nog niet echt mijn ding. Misschien gaat het met de kip al beter, maar die moet echt nog even wachten.

Hier het recept dat ik heb gevolgd:

·                    - 1 hele kalkoen - ontdooid, de hals en ingewanden verwijderd

·                    - 1 citroen, door de helft gesneden

·                    -  snufje zout en peper naar smaak

·                    - 1 kleine appel, geschild

·                    - 1 kleine ui, geschild

·                    - 1 kleine aardappel, geschild

·                    -  85 gram boter

·                     - 170 gram honing

·                     - 240 ml kippenbouillon

Bereidingswijze

Voorbereiding: 45min  ›  Bereiding: 2uur30min  ›  Klaar in:3uur15min 

1. Dep de kalkoen van binnen en buiten droog met keukenpapier. Wrijf de gesneden citroenhelften over de huid van de kalkoen. Breng de binnen- en buitenkant op smaak met zout en peper. Doe de citroenhelften, appel, ui en aardappel in de holte van de kalkoen. Plaats in een nauwsluitende braadslee.
2. Roer de boter en honing in een kleine steelpan op middellaag vuur tot de boter gesmolten is en het mengsel goed gemengd. Schep het honingmengsel over de kalkoen, bedek de gehele buitenkant van de kalkoen. Laat 30 minuten staan en bedruip meerdere malen met het honingmengsel.
3. Verwarm de oven voor op 200 graden C.
4. Bak de kalkoen in de voorverwarmde oven gedurende 30 minuten, bedruip twee of drie keer met het bakvet en het honingmengsel. Verlaag de temperatuur tot 175 graden C en bak nog eens 30 minuten, bedruip regelmatig. Indien nodig, voeg een kopje kippenbouillon toe om te voorkomen dat de sappen uitdrogen.
5. Bedek de kalkoen met aluminiumfolie en laat in de oven zitten tot het vlees op het bot niet langer roze is, nog 1 1/2 tot 2 uur. Een vleesthermometer ingestoken in het dikste gedeelte van de dij, in de buurt van het bot, moet 82 graden C aangeven. Verwijder de folie gedurende de laatste 15 minuten en bedruip de kalkoen een laatste keer. Haal de kalkoen uit de oven, dek af met een dubbel vel aluminiumfolie en laat rusten op een warme plaats gedurende 15 minuten alvorens te snijden.

Nieuwe dingen om te leren

Eergisteren zijn Kostas en Olga aan de deur geweest, maar we waren naar Griekse les. Gisteren vroeg Kostas of wij hen een plezier konden doen. Ja, natuurlijk. Vertel maar wat. Ze vertelden dat ze a.s. maandag een maand naar de dochter, schoonzoon en baby kleinzoon van Olga gaan in Macedonië (de republiek ten noorden van Griekenland), waar de roots van Olga liggen. En of wij voor hond 😀, kippen 😀 en kalkoenen 😀willen zorgen. Ja, doen we, want daar heb je ook buren, vrienden voor.
Alles is uitgelegd en gistermiddag hebben we er een bakkie gedaan en kregen toen een tas vol met dingen mee. 1 fles wijn, 2 flessen olijfolie (en als het op is, kom je gewoon weer olie tanken uit het vat dat beneden staat. Wat????? Betalen????? Ben je helemaal gek geworden? Vraag dat nooit meer. We zijn vrienden!!!!!! 😁) en een bevroren hele kip (gelukkig zonder kop, poten en ingewanden). Dus ga ik op het web zoeken naar recepten voor kip uit de oven, want zo'n grote pan heb ik niet. Eerst nog even in de vriezer. Die kip komt er wel. Kostas kwam vanmiddag nog even langs om te vertellen waar we eventueel voer (voor hond, kippen en kalkoenen) kunnen kopen als het opraakt en hij bracht gelijk een ander kadootje mee: een bevroren kalkoen 😀😀😀. En die kan dus niet meer in de vriezer, die zit vol. Kalkoen ligt nu te ontdooien en Marliesje struint dus het internet af op zoek naar een lekker recept voor kalkoen uit de oven en dat gaat helemaal goed komen. Jullie raden nooit wat wij morgenavond eten.

Een paar weken geleden hoorde ik van Olga dat er, in het schooltje vlak bij de kerk, Griekse dansen werden geoefend. Het zou altijd op zondagavond zijn van 18.30 tot 19.30 uur. Het leek mij heel erg leuk, dus ik wilde de eerstvolgende zondag wel gaan kijken en het liefst ook meedoen. Maar er was toen niemand, jammer. Nu 2 weken later maar weer erheen gelopen en ja, er was een groepje vrouwen en één man. Allemaal Grieks op één mevrouw na. Zij is Engelse, maar is al een hele tijd hier, en dat was goed te horen aan haar rappe Grieks. De avond is een onderdeel van de activiteiten van de culturele vereniging van Katastari "Morfes".  Zij komen dus 1x per week van 18.30 tot 20 uur, bij elkaar en het ligt stil in de schoolvakanties. Vandaar dat ik de vorige keer voor een dichte deur stond. Maar nu is het goedgemaakt, ik kon meteen meedoen en als het nodig was werd er iets in het Engels vertaald. Het was een leuke avond, dus op naar de herhaling volgende week. Het is ook goed voor de conditie, want pffff het was best vermoeiend. Maar heel erg leuk.

Hierbij een klein stukje uit "De Griekse Gids" over Griekse dans:

In Griekenland is dansen één van de grootste tradities. Op elk feest wordt gedanst, alle kinderen leren spelenderwijs de volksdansen die in hun streek gebruikelijk zijn. Er zijn in Griekenland wel meer dan 300 verschillende dansen en iedere regio heeft zijn eigen soort dansen, kostuums en muziek. Griekse dans is een zeer oude traditie, er werd al aan gerefereerd door de oude Griekse schrijvers als Plato en Aristoteles. Er zijn veel verschillende stijlen en interpretaties van alle eilanden en het vasteland. Elke regio heeft zijn eigen choreografie en stijl gevormd, die het beste bij hen past. De dansen van de eilanden bijvoorbeeld, zijn "kabbelend", terwijl de Pontische dansen scherper zijn. Er zijn ook Pan-Hellenische dansen, die door de jaren heen zijn geadopteerd door de gehele Griekse wereld, zoals de Tsamiko, Syrtos en Kalamatianos. Traditionele Griekse dansen hebben een sociale factor, het brengt de mensen samen op speciale momenten in het jaar, zoals met Pasen en op belangrijke momenten in het leven van de mensen, zoals op een bruiloft, naamdag en doopfeest. 

Zijn eerste verjaardag op Zakynthos

Chronia polla zeggen ze hier, vele jaren. En dat wens ik mijn lief ook, dat er nog vele jaren zullen volgen.
We maken er met z'n tweetjes een gezellige dag van. En anderen helpen daar aan mee. Er zijn Skype gesprekken en heel veel felicitaties op FaceBook. Gezellig!

De windmolens bij Skinari

Het is een prachtige, zonnige dag met een stralend blauwe hemel en daar gaan we extra van genieten omdat de afgelopen weken gewoon wat minder waren. En natuurlijk trekken we dan de wandelschoenen aan en maken we een pittige wandeling, niet door het aantal kilometers, maar wel door het klimmen en dalen wat we doen.
We rijden een stukje ten noorden van Volimes en parkeren de auto bij Eliës Park. Er is toch niets te doen nu. Volgens de borden die er zijn geplaatst hebben ze daar hun eigen kleine scheepswrak, wie weet gaan we er ooit nog eens kijken.

Ik heb een route uitgezet langs de westkust in het Noorden. Op 22 juni 2014 hebben we op een pad daar gewandeld samen met onze lieve vrienden Petra en Ben. Toen kwamen we van de andere kant en stuitten we na een paar kilometer op een hek. We zijn toen teruggegaan omdat we geen idee hadden waar we terecht zouden komen als we erlangs zouden gaan. Inmiddels hebben we van anderen gehoord dat die er overheen zijn geklommen en dat het een goed pad blijft. We zijn vandaag dus ook van plan om brutaal te zijn, maar ik heb wel een alternatieve route gemaakt voor het geval dat het echt niet lukt.

Doordat het prachtig weer is, wel koud trouwens, hebben we mooie vergezichten. We komen terecht in een kudde van alleen jonge geitjes en ze zijn helemaal niet bang, sommigen zijn erg nieuwsgierig en komen zelfs naar ons toe. Na een paar uur lopen stuiten we inderdaad op een hek van gaas. Het is overal goed vastgemaakt en we hebben er een hele toer aan om het wat los te krijgen zodat we tussen twee stukken gaas door kunnen. Als dat is gelukt maken we alles weer netjes vast en wandelen door. Dit stuk kan ik me helemaal niet herinneren van een vorige wandeling, dus bedenk ik dat er misschien nog wel een hek is. En ja hoor, na een aantal kilometers komen we bij het volgende hek van gaas. Deze is makkelijker te nemen. En dan komen we in de buurt van de vuurtoren en de windmolens van Skinari. Ook daar lopen we tegen een hek aan, een stevig hek, maar een meneer, die we een paar honderd meter eerder zagen, heeft ons al verteld dat we het hek gewoon mogen openen.
Hier eten we onze boterhammetjes.

De route gaat verder en gaat goed omhoog en na een tijdje weer naar beneden. Maar onze auto staat hoog en dat betekent dus dat we nog zullen moeten klimmen. En dat klopt. Het is echt een pittige wandeling en we zijn blij dat ons autootje in zicht komt.

Windmolen

Prachtige kleuren van het water

De windmolen bij het restaurant

Vuurtoren bij Cap Skinari

Kijkje langs de oostkust, richting Baai van Alykes

Een heel flinke Olijfboom in Korithi

In het toeristenseizoen zal het hier druk zijn

Van grote hoogte kijken we naar het haventje van Agios Nikolaos