Eind maart

Donderdag 25 maart was een belangrijke dag voor de Grieken. Ze herdachten de onafhankelijkheid van de Turken die op deze dag maar 200 jaar geleden was begonnen. In andere jaren was dit altijd al een feestelijke dag en dit jaar zou extra feestelijk worden vanwege de 200 jaar. Maar dus niet. Wel een parade in Athene, maar geen toeschouwers. En alle plaatselijk feesten gingen dus ook niet door. Heel er jammer. Op onze wandeling vanochtend kwamen wel een vader en moeder tegen, bij het herdenkingsmonument met dit schattig aangeklede zoontje.

Op vrijdag en zaterdag lopen we onze rondjes, het is heerlijk en zonnig, we genieten van het mooie weer. En dan bedenken we dat we zondag wel iets heel anders kunnen lopen. Normaal wandelen we altijd naar het oosten, omdat aan de westkant meteen de berg begint. Maar nu bedachten we dat we best eens het kloosterpad konden lopen. We mogen ongeveer 2 uur van huis zijn, als we vanuit huis lopen, dus dat moet kunnen. En dat hebben we dus gedaan. Wat een rust daar. Heerlijk.

Een leuke wandeling

Het is prachtig weer vandaag, wel koud, zo'n 13 graden, maar met de zon erbij is het lekker. Het is tijd om mijn recepten te halen bij het medisch centrum in Kalithea. En zo als steeds gaan we ook nu met de benenwagen. We lopen over de weg onderaan de berg door Katastari en Pigadakia en zijn dan in Kalithea. We moeten een tijdje wachten voor we de buit binnen hebben, maar kunnen dan weer terug. Nu gaan we niet over de gewone weg, maar klimmen naar boven en volgen de weg naar de Black cave, een grot van waaruit je een mooi uitzicht hebt over dit gedeelte van het eiland. We gaan er niet echt naar toe maar volgen de weg verder de berg op. Dan komen we bij een splitsing waar we rechts houden. We lopen dan halverwege de berghelling over een mooi pad weer richting Katastari. We hebben dit pad al veel vaker gelopen, maar nu voelt het als een echte wandeling. We zijn wel over de maximale tijd gegaan die we eigenlijk maar mogen wandelen, maar het voelt heerlijk. Als we thuis komen heben we ruim 12 km gelopen, maar het lijkt veel meer. We zijn niet meer zoveel gewend. Het voelt als en kadootje.

Uitkijken op het zuidoosten van ons eiland 

De Salie bloeit

en de Gaspeldoorn bloeit ook 

Uitkijken op Alikes en naar buureiland Kefalinia.
En ja, inderdaad, er rolt wel eens een flinke kei naar beneden

En nog steeds lockdown

Er zijn in Griekenland oranje, licht rode- en donker rode gebieden vanwege het aantal coronabesmettingen. Een paar weken geleden was Zakynthos eindelijk weer licht rood gekleurd. Inmiddels zijn we een paar weken verder en zijn we weer het donker rode in geduikeld. Op dit moment zijn er 61 actieve corona-gevallen op Zakynthos en vanaf het begin van de Covid-19 zijn er 6 doden te betreuren. 
Maar volgens de regering gloort er hoop. Op 14 mei zouden de grenzen open gaan voor het toeristische seizoen. We zijn heel benieuwd hoe dat allemaal zal gaan. Want als toeristen kunnen komen, betekent dat dan ook dat wij kunnen reizen ... naar Nederland bijvoorbeeld😁?

En voor de rest kabbelt het leven rustig door. We hebben al een paar prachtige, zonnige weken gehad. Maar op dit moment zou je niet zeggen dat het lente is, het is grijs en de temperatuur is maar 15 graden.

We hebben gelukkig heel regelmatig contact met onze familie en vrienden en Nederland. Nu even iets vaker met dat gezinnetje in Veenendaal met onze pasgeboren kleinzoon en zijn oudere broertje. Als ze zo klein zijn verandert er steeds weer iets. Wat een geluk dat we videobellen hebben😍.

Een kleinzoon erbij

Afgelopen maandagochtend vroeg kregen we een telefoontje van zoon Roy. We zijn weer opa en oma geworden. Moeder en zoon maken het goed en onze kleinzoon heet Dean💖. In de loop van de dag hebben we ze gesproken en gezien met beeldbellen. Wat heerlijk dat die mogelijkheid er is.

Op woensdag komt de postbode langs, hij heeft een stapeltje post voor ons. Een digipas en code van onze bank. Daar zaten we al een tijdje op te wachten. Fijn dat het er is en het werkt allemaal.
Ook brengt hij een envelop met het gevraagde papier van het ministerie van financiën hier in Griekenland, met daarin vermeld onze belastingplicht in Griekenland. Nou ja, ik zeg, "onze" belastingplicht maar er zit alleen een papier in op naam van Leo. Inmiddels ben ik tot de ontdekking gekomen dat we dat belastingplichtig zijn in Griekenland mogen bewijzen door een simpele kopie op te sturen van onze belasting-aangifte hier. Dit kwam ik tot de ontdekking door een discussie op een FB-groep. We kunnen dus gewoon verder met het vrijstelling vragen van belastingen in Nederland en hebben nu dus eigenlijk één papier te veel 😁.

Wandelen in lockdown

Zo dobberen de dagen hier een beetje door. Er verandert niet veel. Er zijn nog steeds besmettingen op Zakynthos. En Zakynthos is inmiddels weer naar rood gegaan en er zijn een paar regels bijgekomen. In Griekenland geldt nu dat je je boodschappen alleen mag doen in je eigen municipality (gemeente). Even dachten we toen dat wij alleen in de gemeente Katastari konden gaan shoppen. Het zou best lukken hoor, maar de supermarkt in Alikanas, dat bij Katastari hoort, is wel een stuk kleiner dan Lidl en AB. Gelukkig hoorden we al snel dat Zakynthos de gemeente is en dat we dus gewoon naar de bekende super mogen. Ook mag je alleen nog wandelingen (met hond of niet) vanuit huis maken, dus niet eerst een stuk met de auto. Wij deden dat al niet, maar blijkbaar deden anderen dat wel. 

Inmiddels is het wel erg mooi weer geworden. De temperatuur is 17 a 18 graden, maar in de zon is dat heel lekker. We lopen dus regelmatig buiten en 's middags verhuizen we naar de achterkant van het huis en zitten daar heerlijk in het zonnetje.

Deze week zouden onze buurtjes komen, als de regels het zouden toelaten. Maar het is jammer genoeg niet veranderd en hebben ze even heel andere dingen aan het hoofd. Eerder deze week kregen ze in de buurt van Larissa (centraal Griekenland) te maken met een hele serie aardbevingen, zeker 30 met als sterkste een van 6.2 op de Richterschaal. Gelukkig is alles goed met ze, maar in de buurt is veel schade aan gebouwen e.d.

De afgelopen week zijn we nog eens naar Alikanas gelopen en op de terugweg kwamen we tot de ontdekking dat het water in zee heel laag stond, zodat je er goed kon lopen. Vandaag hebben we dat weer gedaan en we hebben van dat bijzondere wandelingetje langs het strand en door de olijfgaarden genoten.