Leo en de antennes

Op de één of andere manier hebben de antennes die hoog boven ons uit torenen op de berg boven Pigadakia, een flinke aantrekkingskracht op Leo. Die wandeling hebben we al een keer of wat gemaakt, maar steeds komt hij weer op het wensenlijstje van hem en daarom krijgt hij vandaag zijn zin😁.

We staan op om 6 uur om de grootste hitte voor te zijn, de temperatuur zou rond de 29 graden schommelen. Er gaan flesjes mee met gewoon water en flessen met bevroren water en lunchpakketjes en een paar blikjes cola mét suiker. Om iets over zeven starten we. Dit keer gaan we niet langs het klooster, maar lopen door de bovenstad van Katastari en gaan van die kant de bult op. Het is flink klimmen, maar het wordt niet echt heet want er staat een heel sterke wind. Op sommige plekken gaat het flink te keer zodat we het idee hebben dat we worden omgeblazen. We weten dat we op zeker moment over LIVA zullen lopen, waar sinds een paar jaar de afvalopslag van Zakynthos is. Vorige jaren hadden we daar al iets van gezien. Nu zijn ze met de weg bezig voor de containervrachtwagens die rotzooi komen brengen. Vandaag werken ze niet omdat het zondag is. Het pad dat we eerdere jaren liepen bestaat niet meer en op sommige plekken vragen we ons af of we wel verder kunnen komen. Gelukkig blijkt er iedere keer nog wel een stukje te zijn voor een paar wandelaars. De stortbult kunnen we van ver al ruiken, het stinkt vreselijk. Het afval wordt verwerkt in plastic in grote pakketten. Ooit werd ons verteld dat hier de modernste afvalverwerking van Europa werd gemaakt. Maar eerlijk gezegd, oogt dit niet als modern. Ik maak een paar foto's en we lopen maar snel door want dit is geen stukje mooie natuur. Hoe mensen ooit op het onzalige idee zijn gekomen om midden op een prachtig eiland een afvalstort te maken is ons nog steeds een raadsel.
We laten de stort achter ons en lopen naar de antennes en kijken even naar het prachtige uitzicht, maar het waait zo hard dat we geen van beiden hier lang willen blijven en dus lopen we verder naar Gyri, waar we op een stenen rand tegen de kerk onze boterhammetjes opeten en wat drinken. Daarna is het tijd voor het laatste stuk. Nu wordt het dalen, we lopen door de pas richting Kalithea, maar het wordt er niet makkelijker op, overal rollende stenen en steentjes en dus echt continue opletten waar je je voeten neerzet. Na de brand in 2017 is er in de winter van 2018 veel regen gevallen en die regen nam in stromen stenen mee van de berg die niet meer tegen gehouden werden door stuiken. Gelukkig worden de hellingen inmiddels weer helemaal groen, maar dat duurt dus een paar jaar. Als we de pas door zijn komen we op het pad dat halverwege de berghelling loopt en vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over ons deel van het eiland. Het was weer een heerlijke, maar vermoeiende wandeling. De antennes zullen weer een poosje op ons moeten wachten.

Als de zon nog laag staat is de baai van Alikes van zilver

In de verte, maar nu wel dichterbij, de antennes

LIVA 😟

Uitzicht vanaf de antennes naar Alikes en Alikanas

Door de pas tussen Gyri en Kalithea met zomaar een paar honderd meter asfalt

Van familie, vrienden en buren

Gisteren woedde alweer de derde brand van dit seizoen. Vorige week bij Maries, eergisteren op Skopos Vasilikos en gisteren was er een brand bij Askos en Volimes. Gelukkig waren al de branden ondanks de harde winden redelijk snel onder controle met dank aan de brandweer en de blusvliegtuigen. De komende dagen worden er warme dagen voorspeld, dus zijn we voorzichtig bij het wandelen.

Inmiddels zijn onze buurtjes gearriveerd. Zij komen van Larissa op het vasteland. Zij konden gelukkig wel komen, wat voor onze familie en vrienden niet gold. Oudste zoon Marc en zijn lief Chavelli zouden in mei al komen, zoon Roy en lief Sara en hun zoontje Nouri zouden begin juni komen en onze vrienden Petra en Ben zouden gisteravond zijn gearriveerd, maar dat ging allemaal niet door vanwege de Corona maatregelen. Zo heel erg jammer, we hadden ons er zo heel erg op verheugd. Maar we moeten nuchter zijn, het is niet anders. Gelukkig spreken we ze allemaal vaak en hebben we wel contact, maar er echt zijn is toch anders. Aan de andere kant zijn we natuurlijk heel blij met onze gezondheid. Vanaf juli mogen er weer toeristen, ook uit Nederland, komen. We hopen maar dat dat allemaal goed gaat. Sommige hotel en restaurant-eigenaars kijken daar naar uit, anderen zouden het liefst een jaartje wachten. Het is lastig allemaal. 

Tijd voor de botega bar in Orthonies

En natuurlijk maken we er een wandeling van. We starten vanaf huis en lopen via de pomp waar we altijd water halen naar de nieuwe weg die naar het Noorden gaat. Sommige stukken zijn al voorzien van asfalt maar nog lang niet alles. Het gedeelte wat vanaf de zoutvlakte loopt staat al wel op onze nieuw gedownloade wandelkaarten. We volgen die weg tot Xigia en gaan daar linksaf de heuvels in. Ook vandaag is het weer een flinke klim van 10 tot 480 meter. Als we in Orthonies aankomen lopen we bij de botega bar binnen, waar de moeder van Babis ons hartelijk verwelkomt, want, vertelt ze de mannen die er zitten, wij zijn vrienden 😀. Er zijn geen sinaasappelen, dus geen sap maar een nescafé voor Leo en een Frappé voor mij. We vragen of ze misschien iets zoets voor ons heeft en ze wijst op de grote koelkast. Ze heeft Karamelá gemaakt. Het ziet er lekker uit en we willen het wel proeven. Het ís ook lekker en goed voor onze bloedsuikers. Even later is ook Babis er even en we praten over wat er zo aan de hand is dit jaar. Hij gaat ervan uit dat het seizoen niet veel toeristen zal brengen, maar hij vindt gezondheid belangrijker. We wensen ze alle goeds toe en lopen dan weer op huis aan, nu via de asfaltweg, gelukkig is het nog niet echt druk. Wat ons opvalt is dat heel veel mensen toeteren of zwaaien, sommigen kennen we maar de meesten toch niet. Misschien denken ze dat we toeristen zijn, maar het is wel leuk en we zwaaien vrolijk terug.

Naar het Noorden met Kefalonia

Op weg naar ...

Mooie paadjes

We komen er ieder jaar minstens een keer

Cactussen bloeien

Orthonies

Orthonies

Nog nooit zo gezien, de Pruikenboom

Uitzicht naar Alikes

Middellandse Zee zo blauw, zo blauw

De banken in Europa

Wij hadden een visioen dat we gewoon met ons paspoort en belastingnummer een rekening konden openen bij een bank. Niets bleek minder waar. We hadden een tip gekregen van Nederlandse vrienden die een Griekse bank hebben. Zij gaven ons ook de naam van hun contactpersoon. Als we aankomen bij Alpha bank staat er een lange rij wachtenden, want er mogen niet te veel mensen tegelijk naar binnen. Als we binnen zijn, vragen we naar de contactpersoon. Bij haar aangekomen doen we haar de groeten van onze vrienden en zij lacht en herkent ons van zijn verjaardag vorig jaar (wat een geheugen!). Dan vraagt zij naar de documenten die wij nodig hebben volgens de richtlijnen van de EU, die te maken hebben met het witwassen van geld:

- Grieks Fiscaalnummer (AFM)
- Kopie identiteitsbewijs
- Bewijs van uw woonadres, bijvoorbeeld een uittreksel uit het bevolkingsregister of een rekening        van een nutsbedrijf (elektra, water, telefoon)
- Werkgeversverklaring of uittreksel Kamer van Koophandel (in ons geval zal dat dus een                      Pensioenbrief zijn)
- Belastingaanslag uit Nederland of België.
  https://www.elxis.nl

Als de documenten in het Nederlands zijn moeten ze vertaald worden in het Grieks en moet er een stempel op van het Grieks consulaat of een rechthebbende advocaat of makelaar.
Documenten in het Engels moeten ook een stempel hebben. Al met al is het wel weer een gedoe.
Maar die documenten hebben we nog niet.

Na dit intermezzo betalen we het water bij het waterkantoor en gaan we op weg om de vergoeding te krijgen voor Leo zijn bril, bij een EFKA kantoor. We weten waar het is, maar aan de buitenkant is het niet te zien. Maar het blijkt toch goed. Leo gaat naar het kantoor, ik mag buiten wachten. En ja, je raadt het al, die vergoeding wordt alleen gestort op een Griekse bankrekening 😁😂.

Wordt vervolgd dus.

Van Macherado naar Koiliomeno

Vorige week deden we aangifte voor de Griekse belasting, onze accountant deed dat natuurlijk voor het grootste gedeelte. Er bleef €0,00 over om hier te betalen. De accountant vertelde ons wel dat we volgend jaar echt een Griekse bankrekening moeten kunnen laten zien waar we uitgaven mee doen. Ook moeten we nog naar de stad om een deel van de kosten van de bril van Leo terug te kunnen vragen van het Griekse ziekenfonds IKA. Dat gaan we dus deze week regelen.

Maar vandaag maken we weer een wandeling. We rijden naar Macherado en parkeren de auto vlakbij het vrouwenklooster Panagia Eleftheotria. Het plan is om langs de zuidkant van de heuvelrug naar Koiliomeno te wandelen, maar we zijn pas een paar kilometer onderweg als blijkt dat het pad dat we moeten nemen helemaal is overgroeid met braamstruiken en andere prikkelige gevallen. We passen ons plan aan en lopen de route nu andersom. Het zijn pittige klimmetjes en de zon schijnt dus we hebben het al gauw warm. Maar het is een mooie route, veel bloemen en vandaag heel veel vlinders. Heel soms blijft er één zo lang zitten dat ik er een foto van kan maken, maar meestal fladderen ze alweer al ik nog meters weg ben. Als we Koiliomeno zijn lopen we even een stukje het dorp in om bij een kafenio een frappe en een cola te drinken. De eigenaar heeft geen koeken en dus eten we onze eigen stroopwafels maar op. En dan zijn we klaar voor het laatste deel van de route.

We starten bij het vrouwenklooster

Soms blijft er één even zitten

Kijken naar het Noorden van het eiland met in de verte Kefalonia

Doorkijkje naar Zakynthos-stad

Koiliomeno

Beestjes vinden het goed toeven op de Koningskaars

Doorkijkje naar Skopos Vasilikos

Vanuit Agios Leon naar Porto Limnionas

Na 2 dagen met andere dingen op de planning, gaan we vandaag de wandeling maken die zondag op het programma stond. Geen regen vandaag maar een mooie blauwe lucht met een paar wolkjes, niet te warm, ideaal wandelweer dus.

We rijden naar Agios Leon en parkeren daar de auto. We lopen daarna richting de westkust. We hebben het eerste gedeelte van deze wandeling in 2016 al eens gedaan. Toen kwamen we een paar mannen in een truck tegen die vroegen waar we heen gingen. Wij antwoordden toen: naar Porto Limnionas, waarop zij zeiden dat we dan helemaal verkeerd liepen. Nee inderdaad was het niet de kortste weg, maar wij wilden gewoon wandelen. En ook vandaag zien we weer dat het een prachtig stukje Zakynthos is. We lopen op een pad vlak langs de rotsige westkust, op weg naar het toeristenplekje Porto Limnionas, waar het vandaag nog uitgestorven is, al zijn wel wat mensen aan het werk. Wij lopen verder en moeten een lekker stukje klimmen richting Porto Roxa. Op een splitsing vlak daarvoor, laten we dat plekje rechts liggen en pakken de asfaltweg terug naar Agios Leon. Wat later verlaten we het asfalt weer en nemen een pad dat een verbinding maakt met de weg van Agios Leon naar Porto Limnionas. Het is prachtig wandelen zo. Even later weer een stukje asfalt en dan nog een stuk steentjespad. Het blijkt het lastigste stukje van de wandeling te worden. Er liggen bomen overdwars, waar we overheen moeten klimmen. Het pad wordt een karrespoor en wat later een heel smal padje tussen Gaspeldoorn en allerlei andere prikkende struiken. Het pad houdt op te bestaan en we klimmen over een muurtje, daar is helemaal geen pad, maar de gps helpt ons naar een bestaand padje even verderop. Poeh, dat was lastig, maar ook wel leuk. met in je achterhoofd de wetenschap dat je niet kunt verdwalen met een gps. Dan zijn we vlakbij Agios Leon aangekomen en dus bij de auto. Het was een heerlijke wandeling.

Uitzicht naar de Cross taverna bij Kampi

De rotsige westkust

En nog een keer

Bloeiende Tijm

De kust bij Porto Limnionas

Porto Limnionas

De baai van Porto Limnionas

Porta Roxa

De Koningskaars bloeit

Je komt ze toch overal tegen, die "Nederlanders"
in de tekst op de auto

Wandelen ... of toch maar niet

Vorige week was het alle dagen heel goed weer, maar de weersvoorspellingen waren bijna iedere dag dat er regen en/of onweer zou komen. Dus deden we geen lange wandeling. Maar al die dagen is er geen druppel water gevallen. Op zondag, gisteren, hakken we de knoop door en gaan we, ondanks de voorspelling, wandelen. Het is bewolkt als we opstaan, maar dat houdt een wandeling niet tegen. Als we in de auto stappen druppelt het een heel klein beetje, maar dat houdt ons ook nog niet tegen. Maar als we in de buurt komen van de start van onze wandeling aan de westkant van het eiland, komt het water met bakken uit de hemel. En dat houdt ons wel tegen. We maken het rondje met de auto af en rijden weer naar huis. Daar blijft het nog een tijdje nat en vooral donker. Aan het einde van de middag ziet het er weer wat beter uit en doen we toch nog een klein rondje. Die grote wandeling komt nog wel op een andere dag.

Maandagochtend is het vroeg dag. Ik heb vorige week afspraken gemaakt bij een oogarts hier op het eiland en daar worden we om 9 uur verwacht mét mondmaskers. Wij zijn op tijd en dat is hij ook. Ik heb 3 1/2 jaar geleden staaroperaties ondergaan, nog in Nederland, en ik ga slechter zien met mijn linkeroog. Het is dus zaak dat daar naar wordt gekeken. En inderdaad, na allerlei onderzoeken, geeft hij aan dat er sprake is van na-staar. Iets wat heel simpel kan worden verholpen met laser-technieken, maar dat gebeurt in Patras. Het moet nog wel even wachten want hij wil zien hoe het de komende maanden gaat. Ook zal hij de macula degeneratie, die in mijn familie voorkomt, in de gaten houden. Terwijl mijn ogen worden gedruppeld met 4 verschillende soorten druppels en er gewacht moet worden, worden Leo zijn ogen bekeken. Hij is aan nieuwe brillenglazen toe. Al met al zijn we ruim een uur binnen en staan we buiten met een recept voor de nieuwe bril van Leo. We lopen meteen door naar een hier bekende opticien en zoeken daar een bril uit. Bij het afrekenen valt ons op dat een bril kopen hier echt véél goedkoper is dan in Nederland. De mevrouw vertelt dat er mensen uit Nederland een bril met glazen kopen als ze hier op vakantie zijn. Hier duurt het ook maar een kleine week tot de bril klaar is en dat is ook al veel korter dan in Nederland.

Inmiddels zijn de Corona-maatregelen weer versoepeld. Steeds meer dingen gaan weer een beetje normaal voelen. Ik krijg bijvoorbeeld een berichtje dat er op maandagavond weer gedanst gaat worden. Wel een zakdoek meenemen zodat we niet elkaars handen hoeven vast te houden, maar één hand aan de punt van een zakdoek en andere de danserhand aan de andere punt.