Echt wel warm

23.55 uur
Buiten temperatuur: 30˚ C
Kamer temperatuur: 32˚ C
temperatuur slaapkamer: 32,4˚ C

Agalas, voelt als 20 km, waren er nog geen 10

Eindelijk hebben we de wandelschoenen weer eens aangetrokken. Het is steeds erg heet, boven de 35 graden, en dan is het eigenlijk geen doen om te lopen. Maar we willen toch 12 km lopen en we starten in Agalas om half 9, om de ergste hitte voor te zijn. We hebben bijna dezelfde wandeling al eens gedaan met Petra en Ben in 2013. In de blog van die wandeling schrijf ik ook al dat het heet was, erg heet.

We lopen nu eerst naar de taverne die ligt aan de weg naar de Damianos grotten en daarna het smalle pad dat naar de grotten gaat. Die zijn best de moeite waard om te bezoeken en hebben een lange geschiedenis. Er was een legende met in de hoofdrol Andronios, een draak van 300 meter en Damianos de goede heerser van het dorp waarna de twaalf bronnen zijn ontstaan die nu nog gebruikt worden als watervoorziening in het dorp Agalas, maar die legende kan ik jammer genoeg nergens meer vinden op het internet. Wij lopen na het bezoek aan de grotten richting de kust. Ons pad daalt flink en dat moeten we dus ook weer naar boven. We worden wel getrakteerd op schitterende uitzichten. Ergens in de route had ik een uitstapje naar zeeniveau gepland, maar omdat we nog op ruim 200 meter zaten hebben we dat stukje uit de route gehaald en we hebben elkaar beloofd dat we dat in de herfst of de winter nog zeker gaan doen. Het is gewoon te zwaar en we willen niet al te idioot doen, we hebben tenslotte alle tijd om de route nog eens te doen. Wel hebben we gezegd er nog eens met de auto heen te rijden om te kijken of je op dat punt leuk kunt zwemmen en snorkelen. Nog even afwachten dus. De verdere routen gaat langs de Andronios bronnen, een heerlijk plekje tussen de olijfbomen. En dan is het nog even klimmen tot het dorp Agalas, waar we nog even verder klimmen om in de plaatselijke taverne een heerlijk glas vers sinaasappelsap te drinken. Evengoed een heerlijke wandeling.

Vanaf het pad naar de grotten van Damianos kijk je zo naar de taverne.

Vanuit de grot.

Een leuk plekje bij de taverne.

Mooie uitzichten.

Uitgebloeid, maar toch nog prachtig.

Mooi plaatje.

Adronios bronnen,

en nog eens.

Een kapelletje met in de achtergrond de grotten van Damianos.

Even wachten op een groot glas verse sinaasappelsap.

Lang leve internet

Net een uur bij zitten kletsen via Messenger met zoon Marc en a.s. schoondochter Chavelli. Wat heerlijk dat dat zo kan, kost niets en geeft heel veel plezier. Zij en wij zijn weer helemaal op hoogte van alle zaken die 'belangrijk' zijn om even te bespreken. Wat geweldig dat het kan.

Veel muziek, vrienden en gezelligheid

Gistermiddag hoorden we dat er wijnfeest zou zijn in Kalipado, of we daar ook heen zouden gaan, het zou rond 21 uur beginnen. Wij wisten dat nog niet, maar we hadden een skype afspraak staan met onze lieve vrienden in Nederland en die wilden we ook niet missen. Dus vlug een berichtje gestuurd of ze misschien eerder online konden zijn. En dat lukte. We hebben heel gezellig een half uurtje zitten bijkletsen en zijn weer helemaal op de hoogte van alle dagelijkse dingen en nieuwtjes. Volgende keer doen we het toch op een later tijdstip, want de internetsnelweg had wat last van filevorming, dus het gesprek haperde regelmatig.

Het was tegen half 10 toen we op weg gingen naar het plein van de lagere school in Kalipado. Eerst was het nog niet echt druk, dus konden we even rustig rondlopen. We hebben een souvlaki gehaald, een flesje water en een wijntje en hebben toen een plaatsje gezocht tussen de vele Grieken. Het bleek een wijnfeest te zijn met de wijn van het grote wijnhuis in Kalipado, Callinico, bij ons heel goed bekend. Dus de wijn bleek ook heerlijk, jammer voor Leo dat hij de BOB was, bij hem bleef het dus bij een paar slokjes en water. We hebben met veel mensen gepraat en op een bepaald moment vroegen mensen of de plaatsen bij ons aan de tafel al bezet waren, nee dus. Ze kwamen er dus gezellig bij zitten. Er zat een meisje van een jaar of 9 naast me en ik probeerde een gesprekje met haar aan te knopen. Bij die leeftijd stappen ze in ieder geval niet meteen over naar Engels, omdat ze horen dat je buitenlander bent. Ze verstond me in ieder geval en vertelde dat ze Anna heette en nog wat andere dingetjes. Ik vertelde haar dat ik Marlies heette en na even praten dat ik uit Nederland kwam. Toen zei ze: Hij (wijzend op het jongetje naast haar) komt ook uit Nederland. Toen ik aan hem vroeg in het Nederlands: kom jij uit Nederland? keek hij me stomverbaasd aan, dat had hij niet verwacht in deze Griekse omgeving. Vader sprak ook een beetje Nederlands, hij was getrouwd geweest met een Nederlandse en nu was zijn zoontje voor de vakantie bij hem en zijn Griekse vriendin. Even later zagen we ook I&A langskomen met ouders, én zus en een aantal neefjes, maar ook een andere hele familie vanuit ons straatje in Chartata was er. Er was Griekse muziek, de (schoon)vader van I&A bleek in de muziekgroep te zingen én gitaar te spelen, en er werd gedanst. Het was echt een ontzettend gezellige avond. Dank jullie wel I&A voor de geweldige tip.

Van Wijnhuis Callinico

Met zang en dans

en dans

Mijn Nederlandse vriendje vond de koek op een stok met veel chocola erg lekker

en zij had alle aandacht voor de lichtjes in haar kadootje

https://youtu.be/qzp07rBJi7U

Een verkoelende dag tussendoor

Vanochtend heel vroeg was het hier helemaal bewolkt, maar nog wel droog. Om half 8 barstte het onweer los met flinke windstoten daarbij. Na een bliksemflits met meteen een keiharde donder zagen we een paar keer flinke bollen vuur beneden op de vlakte en toen was het even helemaal gedaan met de elektriciteit. Het ging een tijdje flink tekeer en we hebben vanuit de kamer zitten kijken naar de vele bliksemflitsen die er boven zee te zien waren. Het bleef de hele dag flinke waaien, maar de temperatuur was toch even gedaald tot 26° C en we hebben alles lekker tegen elkaar open gezet, zodat het ook in huis wat kon afkoelen. Vanmiddag liep het toch weer op tot 30° C, maar het bleef heerlijk aanvoelen. De hele dag hebben we lekker door zitten waaien en genoten van de 'koelere' dag.

Vanavond hebben we echt kennis gemaakt met de mensen die ons hun huisje verhuren. We denken dat zij het ook wel spannend vonden. Maar in ieder geval vinden wij hen heel aardig, en we zullen hen in de komende 4 weken zeker nog beter leren kennen.

'Gewone' dagen

Gisterochtend moesten we nog even naar de stad en op de terugweg hebben we eindelijk de zonnebedjes gevonden die we wilden hebben. Bedjes die helemaal opgeklapt kunnen worden. Natuurlijk hebben we ze gelijk ingewijd.

En aan het einde van de middag zijn we even naar Katastari gelopen op het einde van de middag. De buren verklaarden ons voor gek, het is toch veel te warm. En inderdaad, het was nog ruim 36 °C, maar we wilden de sleutel van ons buurhuisje naar de broer van I&A brengen. Zij zullen vandaag of morgen arriveren en dan hoeven wij niet te wachten tot ze er zijn. Aangekomen bij het huis van de broer deed de zoon open, de jongen die al een paar keer de vertaling heeft gedaan met opa en oma en ons. Hij vertelde ons dat ze net bezig waren om honing te oogsten. Ze hebben bijenkasten achter het huis, maar ook tegen de berg aan. De huiskamer was helemaal ingericht om de honing te oogsten. Ze doen dat binnen omdat de bijen nu even hun huis kwijt zijn en je wilt natuurlijk geen boze bijen om je heen als je bezig bent. De ramen worden uit de bijenkasten gehaald en dan wordt de honingraat van de ramen af gehaald met een speciale schraper. Daarna wordt het geheel geslingerd om de honing uit de raat te halen en gaat het in potten. Daar tussen gebeurde ook nog het één en ander, maar dat is me niet helemaal bij gebleven. In ieder geval hebben we meteen een pot berghoning gekocht. Daarna hebben we de sleutel af gegeven en hebben we het rondje nog afgemaakt.


Toen we vanochtend wat later op de ochtend de voordeur open deden, bleek dat de postbode al geweest was. Onder onze Hollandse klomp bij de voordeur lag de post, een blauwe (zo bekende) envelop en een witte, gericht aan ons beiden. Hierin zat dé kaart, de trouwkaart van oudste zoon Marc en a.s. schoondochter Chavelli. 5 dagen heeft de kaart erover gedaan om bij ons aan te komen. Wat een geweldig vooruitzicht om die twee in september te zien als bruidspaar. 💖




Ook vanavond deden we weer een klein rondje en ergens onderweg zagen we braamstruiken met kleine rijpe bramen erin. Ik had niet verwacht dat we ze hier rijp zouden zien, ze zijn wel veel kleiner en steviger dan de bramen die we gewend waren. We hebben er genoeg kunnen plukken voor een heerlijk toetje met yoghurt.

Toen we zaten te eten vanavond hoorden we het harde getsirp van een cicade opeens heel dicht bij. Hij leek bij de Bougainville voor ons huisje te zitten. Wij hadden geen idee hoe zo'n beestje eruit ziet. Leo ontdekt hem (of haar) op de elektriciteitspaal voor ons huisje. Toch een flink beest zo'n 5 cm lang. Verder gezocht op internet waar bleek dat er enorm veel verschillende ondersoorten zijn. Maar deze stond er ook bij, dus dit is wel onze herriemaker.

En nu ik dit aan het schrijven ben, om 23.20 uur (ja ja, ons dag en nachtritme is iets verschoven) liep ik even de slaapkamer in, en ja hoor, voor het eerst na vele avonden is het in de slaapkamer minder dan 30 graden, namelijk 29,4°C. Heerlijk!!!

Rainbow Warrior 3 en een gezellige middag en avond

Toen ik gisterochtend mijn berichtjes op mijn telefoon bekeek, zag ik de vraag van één van de schoondochters: Is alles bij jullie oké, hebben jullie iets gemerkt van de grote aardbeving? Dat was pas het moment dat ik even ging kijken bij de nieuwssites en toen begreep ik dat er deze nacht op het Griekse eiland Kos een ernstige aardbeving van 6.7 op de schaal van Richter geweest is. Maar wij hebben dat niet gemerkt, Kos ligt aan de oostkant van het vasteland van Griekenland, Zakynthos aan de westkant. Maar ook hier op Zakynthos zijn regelmatig lichte bevingen geweest. Mensen hier zijn blij dat het steeds kleine bevingen zijn, want dat haalt de spanning van de breukvlakken af en voorkomt zo (hopelijk) een grote beving.

Vandaag komt de Rainbow Warrior 3 van Greenpeace naar de haven van Zakynthos. Daar willen we even gaan kijken, want die zie je tenslotte niet iedere dag. Ze komen om campagne te voeren om minder plastic te gebruiken en daarna te dumpen. Als je kijkt wat er aan plastic zakjes bij de supermarkten wordt gebruikt en dat terwijl er wel voor betaald moet worden. Wij proberen er toch op onze manier iets aan te doen, we hebben altijd boodschappen tassen bij ons.

We rijden naar het busstation en zetten daar de auto neer en wandelen dan op ons gemak naar de haven. Je ziet de Warrior meteen al liggen, maar het is nog even lopen om daar ook echt te komen. Het schip vaart onder Nederlandse vlag, dus ook een foto van de achterkant. Eigenlijk wilde ik wel met een tour mee, maar het duurde nog een tijdje voordat de Engelse tour weer zou starten. Dus toch maar niet. We lopen door de winkelstraat Alexander Roma terug naar de auto.

Dan rijden we naar het bedrijf waar TV schotels buiten staan en waar we wel wat informatie wilden gaan halen, maar het lijkt een 2e hands bedrijfje met vooral rommel. Dan maar even de boodschappen doen, dit keer zonder de bederfelijke waar, want we gaan daarna nog "even" aan bij onze Belgische vrienden. Hij had nog wat planten gestekt en aan ons gevraagd of we die wilden hebben. Nou graag, natuurlijk. We maken er een gezellige namiddag en avond van en het is al een tijdje donker als we afscheid nemen.
Weer een heel mooie dag om op terug te kijken...

(dank je L voor een deel van je teksten)

Emigratie naar Griekenland. Procedures en volgorde voor het verkrijgen van belangrijke documenten

Nu bij ons alle papieren rompslomp achter de rug is, laat ik hier het stappenplan zien zoals dat voor ons had moeten zijn. Misschien een kleine hulp voor mensen die ook zoiets moeten doen. Met wel de kanttekening, dat het misschien op andere plaatsen net een beetje anders gaat. Het blijft tenslotte Griekenland 😁

Neem vanuit Nederland alle papieren mee die belangrijk zouden kunnen zijn:
- (kopie) uitreksel bevolkingsregister
- (kopie) trouwakte (als je zoals wij verschillende achternamen hebt)
- pasfoto's

Dan de volgorde van de uitdagingen voor ons:

• belastingformulieren halen bij Tax-office.
• accountant zoeken en vinden, die de formulieren invult, 2 gekleurde en 1 wit (voor KEP) formulier. Accountant zal ook alles invoeren in het belastingsysteem op computer.
• (eventueel) KEP voor verifiëren handtekeningen.
• Tax-office, papieren afgeven en wachten op papieren met taxnummers, accountant bellen en tax-nummers doorgeven (deze moet de nummers invoeren in het systeem), terug naar balie en wachten op het definitieve formulier.
• accountant om het laatste formulier weer af te geven.
• KEP voor aanvraag AMKA-nummer.
• IKA (zorgverzekering), hiervoor heb je nodig:
  * AFM(belastingnummer)
  * AMKA nr,
  * formulier 121
  * foto
• Yellow Card (belangrijk voor koop of invoeren auto) aanvragen bij politie,
  hiervoor heb je nodig:
  * paspoort
  * ziektenkostenverzekering
  * bewijs van de bank dat er inkomen is (kopie van bankoverschrijving is voldoende)
  * huur- of koopovereenkomst woning

Voor het regelen van telefoon/internet heb je ook paspoort en belastingnummer nodig.

Voor ons kwam er nog bij het invoeren van de auto in Griekenland:

• Contact opnemen met douane-tussenpersoon in Patras, en afspraak maken, deze meneer zal regelen dat auto wordt ingevoerd en de auto bekeken op serienummer, km-stand toestand van de auto (ín Patras). Papieren worden dan opgestuurd naar Piraeus en na goedkeuring, weer naar de tussenpersoon. Hij berichtte ons dat de kosten bij elkaar 560 euro waren. We moesten dit storten op zijn bankrekening, na ontvangst zijn de douanepapieren opgestuurd naar ons.
• KTEO administratie, hiervoor heb je nodig:
  * douanepapieren
  * paspoort
  * belastingnummer

Je krijgt een papier, waarmee je bij een bepaalde bank moet betalen.
Daarna word je doorgestuurd om de auto te laten keuren bij een KTEO keuringsstation. Met dat papier moet je dan weer terug naar de administratie.  Dan krijg je een papier voor de auto-belasting, die je bij het belastingkantoor moet afgeven en betalen. Dan terug naar KTEO om het kentekenbewijs en de Griekse nummerplaten op te halen, maar het kan zijn dat het 1 week duurt.

Ons heeft het uiteindelijk iets meer dan 2 maanden gekost om alles hier op Zakynthos (en in Patras) geregeld te krijgen. We hadden het zeker sneller kunnen doen als we hadden geweten in welke volgorde alles moest. Maar goed, achteraf is het altijd makkelijk praten.

Rekeningen elektriciteit en water

Ik had in de vorige blog al gezegd dat we rekeningen van water en elektriciteit hadden gekregen van de ouders van Ioanna. Leo is er gisteren mee naar Dimi gegaan om te gaan leren hoe we dat moeten gaan betalen. En ja, we kunnen best een beetje Grieks lezen, maar de taal van rekeningen en documenten is toch wel erg lastig. In ieder geval vertelde hij dat we dat niet "gewoon" met een (automatische) overschrijving kunnen betalen, wel kan het bij de elektriciteitsmaatschappij en het waterleidingbedrijf in Zakynthos-stad. Gelukkig mag het ook bij het postkantoor in Katastari. Dus Leo ging dat meteen even doen. En inderdaad, de rekening van de elektriciteit kon daar betaald worden, die van het water niet. Daarvoor moet je naar het gemeentehuis. Dus Leo naar het gemeentehuis in Katastari. Hij heeft er even staan wachten omdat de meneer achter de balie aan het telefoneren was en toen hij aan de beurt was, had hij net het briefje ontcijferd dat daar was aangeplakt: water betalen op woensdag tussen 9 en 13 uur. En het was dinsdag ... 😀
Vandaag zijn we dus maar naar Katastari gelopen en hebben de rekening betaald.

Bijna 3 maanden hier

Kip met kuiken op stok in onze boom :)

En we hebben het prima naar ons zin. We vervelen ons geen moment en we doen dingen die we leuk vinden. Alhoewel het huishouden natuurlijk (wie ons kent, weet dat) een wat mindere bezigheid is. Maar dat is iets wat toch moet gebeuren, ook als het heel warm is. Maar ons huisje is klein, dus ook de huishoudelijke taken zijn zo gebeurd. Ik denk wel dat we wat vaker de wasmachine aanzetten, want als het zo warm is, transpireer je ook "iets" meer, dus om het een beetje fris te houden, draaien we vaker een was.

Verder gaat alles nu een beetje zijn gangetje. Alle papierrompslomp is geregeld. Eerder deze week zagen we de ouders van Ioanna naar de buren gaan (Olga vierde haar naamdag) maar eerst kwamen ze even bij ons. Ze hebben even in de tuin gekeken en moesten lachen om alles wat we daar al hadden gedaan. Ze vroegen of we de bomen extra water geven nu het zo heet is. En ja, dat doen we dus. Ook hadden ze de rekeningen meegebracht van water en electriciteit, die moeten we gaan betalen, maar we hebben eerst nog wat uitleg nodig over die rekeningen. Ook vertelden ze dat Ioanna en Aris over 14 dagen gaan komen voor hun zomervakantie. Leuk en spannend, dan gaan we ze eindelijk ontmoeten.

Volgende week komt de Rainbow Warrior van Greenpeace hier in de haven van Zakynthos-stad. Zij zijn bezig met een anti-plastic campagne. We gaan vast even kijken, want dat is natuurlijk bijzonder.

De hele afgelopen week is het nog behoorlijk heet geweest, maar voor vandaag leken de temperaturen wat lager uit te vallen (als je 28 graden tenminste laag vindt) en het zou misschien in de middag regenen. Wij hadden al bedacht om maar weer eens te gaan lopen. Ik heb een route uitgezet vanuit Ag.Pantes. Dit keer zijn we om 9 uur weg en we hebben 2 bevroren waterflessen van 1,5 ltr, 1,5 ltr gewoon koud water en 2 flesjes met 700 ml water bij ons. Dat ijs smelt in de loop van de wandeling, maar op het eind van de route hadden we alleen nog 2 kleine stukken ijs in de flessen, maar gelukkig was toen het eindpunt vlakbij.

Het was een leuke wandeling, vanuit Ag.Pantes tegen de berg op en dan een heel stuk langs de bergrug lopen. In de buurt van Macherado zien we het mooie klooster Panagia i Eleftherotria al in de diepte liggen. Maar we moeten daarvoor nog wel een stukje lopen. We beginnen de afdaling en lopen al snel op een nauwelijks zichtbaar pad, dat even later na een bult in de weg helemaal ophoudt, geen weg meer, gewoon een afgrond. Kortom, terug dus naar de bovenweg. Die volgen we nu een tijdje en met hulp van de gps zijn we een klein halfuur later weer op de goede weg. Dan lopen we vlak langs het mooie klooster en even later lopen we weer tussen de olijfbomen. We herkennen een paar stukken van de wandeling naar het vliegveld. Een prachtig weggetje met olijfbomen en heel hoge eucalyptusbomen, nu was het er niet rustig want honderden cicaden gaven een concert, bijna oorverdovend. We zijn blij met al het water dat we bij ons hebben, want die lagere temperaturen hebben we niet echt gekregen. Wel heeft het wat geregend, maar die paar druppels rekenen we niet mee. Het was niet de moeite om een plu te pakken. Het droogt wel weer op. Een heerlijke wandeling weer.

Om een uur of 9 's avonds worden de wolken echt zwart en langzaam komen de bliksemflitsen en het gedonder dichterbij. Het is best mooi om zoiets over zee te zien komen. Maar ik weet niet of we op het eiland wel blij moeten zijn met bliksem, het is tenslotte heel erg droog hier. We zijn benieuwd of we nog iets van regen zullen merken.

Ag.Marina links vooraan, heel in de verte Alykes en Alikanas

Donkere wolken

Langs de bergrug kijken we naar de zuidkant van het eiland

Klooster Panagia i Eleftherotria nog ver weg

Mooi, al dat groen en dan een klein oranje dakje

Klooster Panagia i Eleftherotria, nu van dichtbij

En de donkere wolken komen dichterbij

Een grassoort, leuk met al die pluizige stukjes

Mooie weggetjes

Regendruppels op een bamboeblad

 Een heg van deze prachtige bloemen, Passiflora

De klokkentoren van Ag.Nikoloas van Schinon

Echt een 'ouwe bak'  

Wennen aan de temperatuur

Ik kom in de slaapkamer om 23.45 uur (daar is geen airco) en zeg tegen Leo: Oh dat valt best mee, het is hier maar 32 graden !! 😀 En dat meen ik want de voorgaande avonden was het minsten 33 graden. Je went dus echt aan de temperaturen.

En weer ...

Dikke rookwolken te zien van achter ons huisje

En de rooklaag werd nog dikker

Dinsdag 11 juli: Ik rook eind van de middag weer een brandlucht, toen ik achter ons huisje keek schrok ik wel. Dikke grijze rookwolken trokken voorbij. En dat bleef zo. Het werd gewoon donker door de rook. We hoorden de brandweer en even later ook weer de blusvliegtuigen. Inmiddels was de stroom er een paar keer af geweest en kwam er geen water meer uit de kranen. We hoorden dat het brandde in de buurt van Orthoniés, een plaatsje waar we al vaak zijn geweest en waar één van onze favoriete tavernes is. We denken aan onze vrienden daar. We konden goed zien dat het vuur steeds van plaats veranderde, want een paar uur later was de lucht bij ons weer schoon, maar hing er een heel dikke rooklaag over Alykés.
's Avonds tegen 10 uur lazen we online dat de brand onder controle was. En nog wat later kwam er weer water uit de kranen.  Maar vanochtend zagen we toch de blusvliegtuigen weer water happen in de baai. Inmiddels is het gelukkig weer rustig.

https://parakalo.wordpress.com/2017/07/12/grote-bosbrand-in-noorden-van-zakynthos/

Dit was zo'n mooie plek om te wandelen. foto: Ermisnews.gr

En toen we vanmiddag buiten liepen, roken we weer de zo bekende brandlucht en zagen we weer rookwolken. Ook nu waren de blusvliegtuigen present. Die brandweermensen maken overuren. Uit de online krant "Imerazante" haalden we dat het nu in de buurt van het scheepswrak Navagio in brand stond. Wij gingen een hapje eten in Alykes en gelukkig leek de lucht rustig toen we terug liepen naar huis.

En weer was er brand op ons eiland

Vanmiddag kwamen er heel regelmatig blusvliegtuigen, die hun buiken vulden met water uit de Baai van Alykes. En dat zagen we gebeuren vanaf ons huisje. We zagen wel wat lichte rookwolken en de lucht rook wel iets branderig. Volgens onze buurman, Kostas, die later thuiskwam, was er brand bij Anafonitria en Mariës in het Noordwesten van ons eiland. Het is niet zo vreemd dat er vaker branden uitbreken nu er al sinds mei heel weinig regen is gevallen.

en hier vind je een filmpje over het laden van water door de vliegtuigen:

https://youtu.be/Zkd0muurOoU

Korakonissi en een afgebroken wandeling

Wij hebben besloten om weer eens een stuk te gaan lopen. We beginnen in Kiliomenos en volgen een smal pad richting de westkust. Het is flink warm en dit keer zijn we niet vroeg gestart, dus vooral ik voel het goed. Om een uur of 1 komen we bij de kust aan, er is daar een flink blok rots, Korakonissi, en overal zie je het prachtig heldere, blauwe water. We hebben geen zwemkleding meegenomen, maar we gaan het hier zeker eens proberen. Ik had gedacht dat er hier wel een taverne zo zijn, maar nee, helemaal niets. Er is wel wat in aanbouw, maar daar hebben we nu niets aan. Dus gaat de wandeling verder, we moeten tenslotte weer naar Kiliomenos. Maar het valt me zwaar, heel zwaar. Het heeft er misschien mee te maken dat ik slecht heb geslapen of de warmte speelt me parten. Ik heb geen idee. Leo vroeg al een keer of hij de auto moest halen, maar ik wilde het toch wel proberen. Maar toen er een stuk verder een auto langzamer ging rijden en vroeg of we een lift wilden, heb ik toch gezegd: Ja graag. Ze moesten naar hun werk in een taverne, die toevallig pal naast de plaats was waar onze auto stond. We hebben daar nog wat gedronken en toen maar weer naar huis. Heel jammer, volgende keer beter.

Hoofdkleuren: groen en blauw

De ruigere westkust

Prachtig helder en blauw water rond Korakonissi

Heel helder

Volgende keer nemen we zwemkleding mee