Leo en Marlies op Zakynthos: Weekend weg met Morfes

Om half 10 zijn we bij de bus met onze koffer, want we gaan vandaag weer richting Zakynthos, maar eerst maken we nog een flinke omweg om een paar dingen te bekijken.

Eerst gaan we naar de archeologische plaats Dodona. Dodona dateert van vóór 2000 v.Chr. en is daarmee het oudste heiligdom van Griekenland. Na het orakel van Delphi genoot dat van Dodóni het hoogste aanzien. Het orakel bestond uit een heilige eikenboom, omringd door een kring van bronzen ketels, zodanig opgehangen dat ze tegen elkaar konden kletteren. Voorspellingen werden gedaan aan de hand van de geluiden die de ketels maakten, in harmonie met het ruisen van de eikenbladeren en het gekir van de zwarte duiven die in het heiligdom leefden en in de boom nestelden. Wie een vraag had schreef die op een loden plaatje, dat aan de priesters werd overhandigd. Enkele van die plaatjes werden op het terrein teruggevonden. De macht van de eik werd zo groot geacht, dat Jason een van zijn takken kwam halen om ze aan zijn schip, de Argo, te bevestigen alvorens te vertrekken op zijn zoektocht naar het Gulden Vlies. Aan de cultus van Dodóni kwam echter een definitief einde met de verspreiding van het christendom: in 392 liet keizer Theodosius I de heilige eik omhakken en de wortels verwijderen, in overeenstemming met zijn politiek om alle voor-christelijke praktijken uit te roeien. De christenen poogden aanvankelijk nog het heiligdom voor eigen doeleinden in te lijven door de bouw van een basiliek omstreeks 550, maar nadat keizer Justinianus het nabijgelegen Ioánnina had gesticht raakte Dodóni langzaam maar zeker in verval. Een overval van de Goten en een grote aardbeving deden de rest. Pas in 1875 werd Dodóni opnieuw ontdekt en opgegraven.
De grote attractie is het hellenistische theater, dat in 1960 is gerestaureerd. Het bood vroeger plaats aan ruim 17.000 toeschouwers en tegenwoordig word er elk jaar in augustus een zomerfestival gehouden waarbij klassieke tragedies en folkloristische muziek en dans uit Épirus uitgevoerd worden.

Daarna stoppen we bij een klein legermuseum. Hier staat van alles opgesteld om te laten zien hoe de Grieks-Italiaanse oorlog verliep.

Verder gaan we weer, nu naar het plaatsje Glika wat aan de oevers van de Archeron ligt. De Acheron heeft een gedeeltelijk onderaardse loop, wat waarschijnlijk een reden is dat in de Griekse mythologie de Acheron een van de rivieren van de onderwereld was. Over deze rivier moesten de schimmen van de doden gebracht worden door Charon, de veerman. Alleen diegenen die het veergeld konden betalen, met een muntje op hun lippen bij hun begrafenis, kregen een overtocht. En het zou een duistere, stinkende, troebele rivier moeten zijn, maar daar hebben wij niets van gemerkt. Tegenwoordig kan er worden geraft en kun je er mooi wandelen, wat wij natuurlijk hebben gedaan. Ook hier hadden we wat tijd over en zijn daarom op een terras wat gaan drinken.

Maar dan is het echt tijd om verder te rijden, want we moeten nog wel even. We doen er nog ruim 4 uur over om bij de ferry te komen. Het is de laatste die vandaag naar Zakynthos vaart en hij is stampvol met heel veel kinderen die een voetbaltoernooi hebben gehad en jongelui die op schoolreis zijn geweest. Wat een lawaai kunnen die produceren. Al we na een uur varen naar de uitgang lopen, komt ons een vreselijke stank tegemoet, het is net of iedereen in zijn broek heeft gepoept, bah! Het bleek dat er een veewagen aan boord was en de beesten daarin zorgden voor dit stinkende einde van de reis. Nog even de bus in, nou ja even? Er staan politiemensen het verkeer te regelen omdat het zo druk is. Het duurt dus nog een tijdje, maar om 11 uur zijn we dan toch weer thuis.

Het was een geweldig weekend, er waren wat minpuntjes, maar die gaan we gauw vergeten. Wat blijft is een mooie en goede herinnering.