De komende dagen zal het gaan regenen en daarom trekken we vandaag de wandelschoenen weer aan. We lopen naar Orthoniés om daar bij de bar-botega van de familie Tsoukalas te lunchen. De zon schijnt, er zijn een paar wolken, maar het is prima zo. We lopen langs het kerkje van Chartata naar beneden en wandelen langs het waterpunt waar wij ons water halen.
Wij hebben eigenlijk vanaf het begin dat we op Zakynthos kwamen, in 2009, flessen water gekocht zoals de meeste mensen die hier wonen en vakantie vieren. Maar nu we hier wonen en we zien wat er gebeurt met alle flessen en ander afval, kijk je toch of we minder flessen water kunnen gebruiken. Ik heb geprobeerd om koffie en thee te zetten van het water dat uit de kraan komt, maar dat is echt smerig. Groenten, aardappelen en pasta kook ik wel met kraanwater, dat smaakt goed. Tandenpoetsen kan gelukkig ook met het water uit de kraan. Maar eens even rekenen: als je 18 flessen water per week gebruikt, is dat 75 flessen per maand en 864 per jaar. Dat is heel veel. Begin vorig jaar viel het ons op dat er mensen water tapten bij een pompstation, dus dat zijn we eens gaan proeven en dat smaakte prima. Ook koffie en thee van gezet, prima water. De gewone waterflessen gaan na een paar keer vullen bol staan, dat werkte niet. Jerrycans kun je niet schoonmaken en gooi je ook niet zo gauw weg. Nu drink ik ook regelmatig water met bubbels (als spa rood oid) en dat zit in steviger flessen. Deze flessen bewaren we en gebruiken ze 2-3 maanden om steeds weer te vullen. Van die flessen maak ik er ongeveer 3 leeg per week, dat 144 per jaar, dus veel minder flessen bij het afval. Alle kleine beetjes helpen. En dus rijden we iedere keer als we toch boodschappen gaan doen, met onze lege flessen naar de pomp.
Maar goed we zijn aan het wandelen en lopen over de weg die nog steeds niet klaar is richting Xigia, en daar lopen we de heuvels in. Het is flink klimmen want we gaan van bijna zeeniveau naar ruim 400 meter. Het is nog duidelijk lente, heel veel verschillende bloemen bloeien in de bermen. Als we wat hoger zijn zien we achter ons dat het water bij Xigia weer een heel andere kleur heeft dan de rest van de zee. Dat komt door de zwavel die daar in het water zit. Het water daar is goed voor de huid en voor mensen met reuma. Maar als je er in de buurt ben stinkt het vreselijk, een echte rotte eieren lucht. Ook zien we veel wilde Blauwe Druifjes en denk aan het stukje wat ik heb gelezen op de blog van Zakynthos Informer over deze bloemetjes. Hierbij de vertaling van het Engelse stukje:
Omdat Zakynthos bekend staat om zijn wilde bloemen en groen, wil ik je graag laten kennismaken met een plant die niet gemakkelijk te vinden is in de lagere delen van Zakynthos, maar die je gemakkelijk kunt vinden in de bergachtige gebieden en de vallei. Een delicatesse voor veel Zakynthians deze tijd van het jaar, we noemen ze Kourkoutselia! (bij ons bekend als Blauwe Druifjes). Dit gerecht is een traditioneel Zakynthiaans gerecht en zal in de zomermaanden niet geserveerd worden omdat het dan niet de tijd is dat de bloemen in bloei staan. Als je geluk hebt om op het eiland te zijn in de wintermaanden of voor degenen die hier wonen, is dit gerecht een must!
Het geslacht Muscari is ontstaan in de Oude Wereld en is waarschijnlijk al hier in Zakynthos vanaf het einde van de 17e eeuw. Het is nu een wilde bloem, van een bol, het heeft een dunne stengel en bloemen die meestal blauw tot paars van kleur zijn. Ze verschijnen wanneer de regens van de winter eindelijk voorbij zijn.
Recept:
2-3 bosjes kourkoutselia
1-2 theelepels van tomatenpuree (afhankelijk van hoeveel je hebt)
1-2 teentjes knoflook, fijngehakt
wat Zakynthische olijfolie
azijn
zout
Hoe voor te bereiden
Snijd de stengels als ze taai zijn. Als ze zacht zijn, bewaar ze dan. Meestal houden we het bovenste gedeelte bij de bloemen om te koken.
Was ze en doe ze in een pan met een beetje water (om ze te bedekken).
Kook de bloemen samen met 1-2 eetlepels tomatenpuree of tomatensap, een paar teentjes gehakte knoflook en een beetje Zakynthische olijfolie en zout naar smaak.
Kook tot het zacht is.
Als we de route vervolgen over de smalle paadjes vol met stenen en keien zie ik zomaar een mini-orchideetje. Meestal vinden we ze niet, want we lopen meestal te snel om ze te ontdekken. Maar we zijn vorig jaar eens met onze Belgische vrienden mee geweest op een orchideeënwandeling, dus ik weet wel hoe klein ze zijn om te ontdekken, echt het bloemetje is maar een centimeter groot.
En even later vind ik er nog één. Leuk hoor.
Na een poosje komen we op de weg uit. Het is nog niet druk, dus heel erg is het niet. Als we thuis komen stuur ik Liliane, onze Belgische vriendin een berichtje met de vraag hoe de twee orchideetjes
heten, en wat later heb ik bericht terug. Dank je wel, Liliane en Marc.
Wij hebben eigenlijk vanaf het begin dat we op Zakynthos kwamen, in 2009, flessen water gekocht zoals de meeste mensen die hier wonen en vakantie vieren. Maar nu we hier wonen en we zien wat er gebeurt met alle flessen en ander afval, kijk je toch of we minder flessen water kunnen gebruiken. Ik heb geprobeerd om koffie en thee te zetten van het water dat uit de kraan komt, maar dat is echt smerig. Groenten, aardappelen en pasta kook ik wel met kraanwater, dat smaakt goed. Tandenpoetsen kan gelukkig ook met het water uit de kraan. Maar eens even rekenen: als je 18 flessen water per week gebruikt, is dat 75 flessen per maand en 864 per jaar. Dat is heel veel. Begin vorig jaar viel het ons op dat er mensen water tapten bij een pompstation, dus dat zijn we eens gaan proeven en dat smaakte prima. Ook koffie en thee van gezet, prima water. De gewone waterflessen gaan na een paar keer vullen bol staan, dat werkte niet. Jerrycans kun je niet schoonmaken en gooi je ook niet zo gauw weg. Nu drink ik ook regelmatig water met bubbels (als spa rood oid) en dat zit in steviger flessen. Deze flessen bewaren we en gebruiken ze 2-3 maanden om steeds weer te vullen. Van die flessen maak ik er ongeveer 3 leeg per week, dat 144 per jaar, dus veel minder flessen bij het afval. Alle kleine beetjes helpen. En dus rijden we iedere keer als we toch boodschappen gaan doen, met onze lege flessen naar de pomp.
Maar goed we zijn aan het wandelen en lopen over de weg die nog steeds niet klaar is richting Xigia, en daar lopen we de heuvels in. Het is flink klimmen want we gaan van bijna zeeniveau naar ruim 400 meter. Het is nog duidelijk lente, heel veel verschillende bloemen bloeien in de bermen. Als we wat hoger zijn zien we achter ons dat het water bij Xigia weer een heel andere kleur heeft dan de rest van de zee. Dat komt door de zwavel die daar in het water zit. Het water daar is goed voor de huid en voor mensen met reuma. Maar als je er in de buurt ben stinkt het vreselijk, een echte rotte eieren lucht. Ook zien we veel wilde Blauwe Druifjes en denk aan het stukje wat ik heb gelezen op de blog van Zakynthos Informer over deze bloemetjes. Hierbij de vertaling van het Engelse stukje:
 |
| Blauwe Druifjes in het wild |
Het geslacht Muscari is ontstaan in de Oude Wereld en is waarschijnlijk al hier in Zakynthos vanaf het einde van de 17e eeuw. Het is nu een wilde bloem, van een bol, het heeft een dunne stengel en bloemen die meestal blauw tot paars van kleur zijn. Ze verschijnen wanneer de regens van de winter eindelijk voorbij zijn.
Recept:
2-3 bosjes kourkoutselia
1-2 theelepels van tomatenpuree (afhankelijk van hoeveel je hebt)
1-2 teentjes knoflook, fijngehakt
wat Zakynthische olijfolie
azijn
zout
Hoe voor te bereiden
Snijd de stengels als ze taai zijn. Als ze zacht zijn, bewaar ze dan. Meestal houden we het bovenste gedeelte bij de bloemen om te koken.
Was ze en doe ze in een pan met een beetje water (om ze te bedekken).
Kook de bloemen samen met 1-2 eetlepels tomatenpuree of tomatensap, een paar teentjes gehakte knoflook en een beetje Zakynthische olijfolie en zout naar smaak.
Kook tot het zacht is.
Als we de route vervolgen over de smalle paadjes vol met stenen en keien zie ik zomaar een mini-orchideetje. Meestal vinden we ze niet, want we lopen meestal te snel om ze te ontdekken. Maar we zijn vorig jaar eens met onze Belgische vrienden mee geweest op een orchideeënwandeling, dus ik weet wel hoe klein ze zijn om te ontdekken, echt het bloemetje is maar een centimeter groot.
En even later vind ik er nog één. Leuk hoor.
Na een poosje komen we op de weg uit. Het is nog niet druk, dus heel erg is het niet. Als we thuis komen stuur ik Liliane, onze Belgische vriendin een berichtje met de vraag hoe de twee orchideetjes
heten, en wat later heb ik bericht terug. Dank je wel, Liliane en Marc.
 |
| Bloesemknopjes aan de olijfbomen |
 |
| Waterpompstation |
 |
| Kijkje naar het noorden van ons eiland |
 |
| De Gaspeldoorn bloeit nog steeds |
 |
| Het water bij Xigia |
 |
| Uitzicht naar Baai van Alikes |
 |
| Prima lunch |
 |
| En Baai van Alikes iets dichterbij |
 | ||
| De rose orchidee noemt men Orchis Quadripunctata of viergevlekte orchis. | De gele is Ophrys Fusca. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten