We zijn thuis!!!!

ons eerste ontbijt

Na een lange nacht doen we allerlei karweitjes op ons gemak, zoals de bakken uitpakken die we bij ons hadden, kleding sorteren, een beetje de kastjes indelen, maar dat moet over 2 weken weer anders omdat dan onze eigen kasten er ook zijn.
Aan het einde van de ochtend gaan we met onze VIP-map (Very Important Papers) naar de politie in Katastari voor de verblijfsvergunning, want dat moeten we volgens de mensen die dat kunnen weten het eerst doen. Het is even zoeken waar ze precies zitten, de politie-auto's staan voor de deur, maar waar is precies de ingang? Gelukkig kennen we een paar Griekse woorden en daardoor komen we toch bij een kamertje waar 2 heren politiemannen zitten. Leo vraagt of ze Engels spreken, ja, gelukkig wel, want anders wordt het toch wel moeilijk. Ze vertellen dat het eigenlijk geen verblijfsvergunning meer is, we zitten tenslotte in Europa, het is een Yellow Card, en je hebt hem wel nodig, want je moet hem kunnen laten zien als men ernaar vraagt. Wat het verschil dus is? Joost mag het weten! Of we een health insurance hebben. Ja, die hebben we wel, maar de papieren moeten we nog wel zien te krijgen. Nou dat moet dus volgens deze heren eerst. Ok, wij af door de zijdeur. We rijden gauw naar huis om het adres van IKA, de zorgverzekring, in Zakynthos op te schrijven. Dan met dezelfde vaart naar de stad. We parkeren de auto in een winkelstraat, maar we kunnen de naam van de straat niet vinden. Ik loop de Express-market (supermarkt) in en vraag waar we zijn. De mevrouw wijst het aan op de kaart en ik vertel dat we bij IKA moeten zijn, hoe komen we daar het snelst? "Loop maar door de winkel heen en vraag achterin aan de slager of hij de deur opmaakt, dan sta je ertegenover". Dank u wel! En dan staan we daar bij de ingang van IKA. 2 etages en alleen in het Grieks, waar moeten we zijn? Op de 2e verdieping zien we wat bekende woorden en laten een mevrouw onze papieren van het CAK zien. Zij spreekt heel weinig Engels en begrijpt ons verhaal maar half. Na een paar momentjes wachten komt ze terug, we mogen meekomen. Dan bij een ander loket vertellen ze ons wat we nog meer nodig hebben. We krijgen een klein papiertje mee met daarop 6 dingen, we herkennen: paspoort, pasfoto's en 121. Van de andere 3 kan de mevrouw ons niet in het Engels vertellen wat ze zijn. We moeten dus op zoek. En dan mogen we volgende week dinsdag tussen 8 en 13 uur terug komen. Dit is dus ook Griekenland.

Kippen en een haan in onze tuin

Op de terugweg rijden we langs wat "winkels" aan de weg die tuinmeubelen verkopen. Dij de eerste wil de eigenaar ons meteen een tuinset aansmeren voor 280 euro en als we nu niet kopen is het straks weg. Nou ja, pech dan! Zo'n zaak doen we nog een keer en dan besluiten we om Pavlos te vragen of er "echte" winkels zijn waar ze buitenstoelen verkopen, en kookplaten en nog andere dingen.
Dan zetten we de auto bij Archontiko en kijken of de familie Voutos thuis is. Stefanos is aan het werk, hij ziet ons en ik krijg (lucht)kussen op mijn wangen en Leo krijgt een hartelijke handdruk. Hij is hartelijker dan we ooit hebben meegemaakt. Hij roept meteen Maria en zijn is helemaal blij. Ze had al gehoord van de meneer in het winkeltje tegenover Archontiko dat wij er waren. We worden uitgenodigd in huis, want we zijn nu geen gasten meer, maar buren :). We krijgen koffie en cake en ze vertelt over de afgelopen winter en over de problemen waar ze mee zitten en ook het afval komt weer langs. Misschien is er een oplossing aan het komen, maar we zullen zien. Zij houdt haar hart vast want het seizoen begint 1 mei, en dan komen de eerste toeristen, wat zullen zij zeggen van de rotzooi. Maria en Stefanos zitten er over in. Na het bezoek hier lopen we richting de huisjes waar Pavlos aan het werk is. Ook hij is blij ons weer te zien en ook met hem worden de problemen van het hoofd boven water houden in deze tijd besproken. Hij moet lachen als we vertellen over de verblijfsvergunning en IKA, "This is Greece". We brengen dan ons autootje thuis en besluiten even wat te lopen. We lopen naar Alykes, er is nog niets te beleven. Tot onze grote schrik is de Buca-bar weg, waar we die lekkere Frutopia steeds bestelden. We staan er te kijken en dan komt er uit het pand ernaast een zwarte krullenbol aanlopen, die we herkennen als de eigenaar van de Buca-bar, grappig is dat hij ons ook herkent. Het contract was afgelopen voor het andere pand en daarom zijn ze verhuisd. Gelukkig maar. We lopen verder en komen bij restaurant Fidelio, waar één van de broers, Giannis, de boel aan het schoonspuiten is. Hij kijkt en herkent ons ook. Hij vraagt waarom we zo vroeg op vakantie zijn. Als we vertellen dat we in Chartata zijn komen wonen, vindt hij het leuk want dan zijn we buren. We weten niet waar ze precies wonen maar dat merken we vast nog wel. Op 3 mei gaat Fidelio open voor het seizoen. We besluiten om nog even een boodschap te doen bij de Express-market in Alykanas en lopen dan ook langs Potami.
Daar zijn ze aan het schilderen, eind volgende week gaan zij open. Dan doen we de boodschap en lopen terug naar Chartata.

Op het weggetje naar boven zegt een mevrouw ons vriendelijk gedag, we besluiten haar te vertellen dat we boven zijn komen wonen. Zij loopt even weg en komt terug met twee vers geplukte bloemetjes. Zo lief. In ons huisje aangekomen begin ik met het beschrijven van de afgelopen 3 dagen. Met dat en de foto's ben ik uren bezig. Maar nu ben ik weer bij. Inmiddels is het donderdagavond 21.45 uur Griekse tijd (dus 20.45 in Nederland). Morgen kijken we wat we kunnen aanpakken.