Via het klooster naar Pigadakia en terug

We besluiten om vandaag een wandeling te maken, niet zo heel lang, want we zijn nog flink moe. Wat ook meespeelt is toch dat we ons huis een beetje kwijt zijn én ons ritme. Er is nog geen internet of tv, en pas als je dat niet meer hebt kom je tot de ontdekking hoe vaak je het eigenlijk gebruikt. Even iets opzoeken, even wat bekijken, even op FB, even een Whatsapp. Voor het internet moeten we naar Archontiko, we zitten steeds op het terras van huisje 1, daar stonden tenminste al stoelen. Maar daar hebben we geen elektriciteit, dus moeten we naar boven als de batterij leegraakt. Ook begint het kamperen inmiddels wat te vervelen. Ons eigen lekkere bed, daar verlangen we naar, en onze eigen spulletjes, maar die zwerven nog ergens in Europa. Maar goed, het komt allemaal wel, nog even volhouden.

Vandaag doen we dus wat we erg leuk vinden, een wandeling maken. Als alle vorige jaren doen we de kloosterroute eerst, het verveelt nooit, het blijft leuk om te doen. We lopen alleen vandaag door naar Pigadakia, de route wordt dus iets langer, 11,9 kilometer.

Het is prachtig weer en we genieten volop. Als we thuis zijn hangen we nog een was op en halen de was van vanochtend binnen, want dat is alweer droog. Gelukkig mogen we de machine van Ioanna gebruiken, want om dit allemaal met de hand te doen, tot onze eigen wasmachine er is, is wel heel veel. En als dat gedaan is pluk ik gauw nog wat sinaasappels en lopen we naar beneden om het internet onveilig te maken.

Morgen nog een vrije dag, de 1 mei-viering, we gaan kijken in Katastari wat dat inhoudt.  

Naar de stad

We zijn vanmorgen naar Zakynthos-stad gereden om te kijken hoe de markt eruit ziet. We weten nu waar het is én we hebben zelf vervoer, dus dat is handig.
De markt is vlak bij de haven, maar het valt ons erg tegen. Een paar kramen met groenten en fruit. De viskramen zijn al leeg. Dus wij zijn snel uitgekeken. Dan wandelen we op ons gemak door de stad om te bekijken wat voor winkels er zoal zijn. In Zakynthos-stad is erg duidelijk hoe groot het probleem met het afval is, hier in de stad is dat nog lang niet onder controle. Gewoon langs de weg is het ook te zien, maar in de toeristenplaatsen is het meeste gewoon netjes. Vanaf het Solomosplein is er 1 straat die erg gezellig is, daar zijn veel terrasjes en toeristenwinkeltjes. De andere straten moeten we nog maar eens goed bekijken, op het eerste gezicht lijkt het niet veel. Gaan we dus nog wel eens doen. Als we terug zijn bij de auto besluiten om even de brede weg naar Laganas op te rijden, om te kijken wat voor winkels daar zijn. In ieder geval is er een winkel die terrasmeubeltjes verkoopt, dus daar gaan we even kijken. Er zijn er een paar bij die we wel leuk vinden, dus daar komen we misschien nog terug. Ook zien we een witgoedzaak, we moeten nog een elektrische kookplaat vinden, maar we willen eerst even aan Pavlos vragen of dat vertrouwde adressen zijn. We rijden terug naar Chartata via Tsilivi, daar zijn ook nu al wat toeristen en er zijn dus ook restaurantjes geopend. We hebben namelijk op dit moment nog niets om te kunnen koken en het elektrisch fornuis dat in het stuk van Ioanna en Aris staat is nog niet aangesloten. En zelfs Maria heeft nog niet op gasten gerekend want het seizoen begint echt volgende week pas. Dus trakteren we onszelf op een lekker etentje. Thuis nemen we het toetje wel. Yoghurt met sinaasappelen uit eigen tuin. Lekker!!!

Even bijkomen

Vanochtend liepen we even naar Archontiko om daar op het internet te zoeken naar de woorden die we hebben gekregen op het briefje van IKA.
AFM = belastingnummer, dit moeten we eerst aanvragen, want alleen met een AFM kun je een AMKA nummer aanvragen bij de KEP (denken we nu).
Op het papiertje stond ook dat we een origineel nodig hebben van formulier 121. Ik heb dus een mailtje naar het CAK gestuurd om te vragen of we een origineel kunnen krijgen. We zijn benieuwd. Maria en Stefanos moesten hard lachen toen we vertelden hoe het ons was vergaan, "This is Greece!".
We gaan dinsdag vroeg op pad om te proberen wat zaken voor elkaar te krijgen. Maandag is een officiële feestdag, de viering van 1 mei, dus is alles gesloten. 

We zijn thuis!!!!

ons eerste ontbijt

Na een lange nacht doen we allerlei karweitjes op ons gemak, zoals de bakken uitpakken die we bij ons hadden, kleding sorteren, een beetje de kastjes indelen, maar dat moet over 2 weken weer anders omdat dan onze eigen kasten er ook zijn.
Aan het einde van de ochtend gaan we met onze VIP-map (Very Important Papers) naar de politie in Katastari voor de verblijfsvergunning, want dat moeten we volgens de mensen die dat kunnen weten het eerst doen. Het is even zoeken waar ze precies zitten, de politie-auto's staan voor de deur, maar waar is precies de ingang? Gelukkig kennen we een paar Griekse woorden en daardoor komen we toch bij een kamertje waar 2 heren politiemannen zitten. Leo vraagt of ze Engels spreken, ja, gelukkig wel, want anders wordt het toch wel moeilijk. Ze vertellen dat het eigenlijk geen verblijfsvergunning meer is, we zitten tenslotte in Europa, het is een Yellow Card, en je hebt hem wel nodig, want je moet hem kunnen laten zien als men ernaar vraagt. Wat het verschil dus is? Joost mag het weten! Of we een health insurance hebben. Ja, die hebben we wel, maar de papieren moeten we nog wel zien te krijgen. Nou dat moet dus volgens deze heren eerst. Ok, wij af door de zijdeur. We rijden gauw naar huis om het adres van IKA, de zorgverzekring, in Zakynthos op te schrijven. Dan met dezelfde vaart naar de stad. We parkeren de auto in een winkelstraat, maar we kunnen de naam van de straat niet vinden. Ik loop de Express-market (supermarkt) in en vraag waar we zijn. De mevrouw wijst het aan op de kaart en ik vertel dat we bij IKA moeten zijn, hoe komen we daar het snelst? "Loop maar door de winkel heen en vraag achterin aan de slager of hij de deur opmaakt, dan sta je ertegenover". Dank u wel! En dan staan we daar bij de ingang van IKA. 2 etages en alleen in het Grieks, waar moeten we zijn? Op de 2e verdieping zien we wat bekende woorden en laten een mevrouw onze papieren van het CAK zien. Zij spreekt heel weinig Engels en begrijpt ons verhaal maar half. Na een paar momentjes wachten komt ze terug, we mogen meekomen. Dan bij een ander loket vertellen ze ons wat we nog meer nodig hebben. We krijgen een klein papiertje mee met daarop 6 dingen, we herkennen: paspoort, pasfoto's en 121. Van de andere 3 kan de mevrouw ons niet in het Engels vertellen wat ze zijn. We moeten dus op zoek. En dan mogen we volgende week dinsdag tussen 8 en 13 uur terug komen. Dit is dus ook Griekenland.

Kippen en een haan in onze tuin

Op de terugweg rijden we langs wat "winkels" aan de weg die tuinmeubelen verkopen. Dij de eerste wil de eigenaar ons meteen een tuinset aansmeren voor 280 euro en als we nu niet kopen is het straks weg. Nou ja, pech dan! Zo'n zaak doen we nog een keer en dan besluiten we om Pavlos te vragen of er "echte" winkels zijn waar ze buitenstoelen verkopen, en kookplaten en nog andere dingen.
Dan zetten we de auto bij Archontiko en kijken of de familie Voutos thuis is. Stefanos is aan het werk, hij ziet ons en ik krijg (lucht)kussen op mijn wangen en Leo krijgt een hartelijke handdruk. Hij is hartelijker dan we ooit hebben meegemaakt. Hij roept meteen Maria en zijn is helemaal blij. Ze had al gehoord van de meneer in het winkeltje tegenover Archontiko dat wij er waren. We worden uitgenodigd in huis, want we zijn nu geen gasten meer, maar buren :). We krijgen koffie en cake en ze vertelt over de afgelopen winter en over de problemen waar ze mee zitten en ook het afval komt weer langs. Misschien is er een oplossing aan het komen, maar we zullen zien. Zij houdt haar hart vast want het seizoen begint 1 mei, en dan komen de eerste toeristen, wat zullen zij zeggen van de rotzooi. Maria en Stefanos zitten er over in. Na het bezoek hier lopen we richting de huisjes waar Pavlos aan het werk is. Ook hij is blij ons weer te zien en ook met hem worden de problemen van het hoofd boven water houden in deze tijd besproken. Hij moet lachen als we vertellen over de verblijfsvergunning en IKA, "This is Greece". We brengen dan ons autootje thuis en besluiten even wat te lopen. We lopen naar Alykes, er is nog niets te beleven. Tot onze grote schrik is de Buca-bar weg, waar we die lekkere Frutopia steeds bestelden. We staan er te kijken en dan komt er uit het pand ernaast een zwarte krullenbol aanlopen, die we herkennen als de eigenaar van de Buca-bar, grappig is dat hij ons ook herkent. Het contract was afgelopen voor het andere pand en daarom zijn ze verhuisd. Gelukkig maar. We lopen verder en komen bij restaurant Fidelio, waar één van de broers, Giannis, de boel aan het schoonspuiten is. Hij kijkt en herkent ons ook. Hij vraagt waarom we zo vroeg op vakantie zijn. Als we vertellen dat we in Chartata zijn komen wonen, vindt hij het leuk want dan zijn we buren. We weten niet waar ze precies wonen maar dat merken we vast nog wel. Op 3 mei gaat Fidelio open voor het seizoen. We besluiten om nog even een boodschap te doen bij de Express-market in Alykanas en lopen dan ook langs Potami.
Daar zijn ze aan het schilderen, eind volgende week gaan zij open. Dan doen we de boodschap en lopen terug naar Chartata.

Op het weggetje naar boven zegt een mevrouw ons vriendelijk gedag, we besluiten haar te vertellen dat we boven zijn komen wonen. Zij loopt even weg en komt terug met twee vers geplukte bloemetjes. Zo lief. In ons huisje aangekomen begin ik met het beschrijven van de afgelopen 3 dagen. Met dat en de foto's ben ik uren bezig. Maar nu ben ik weer bij. Inmiddels is het donderdagavond 21.45 uur Griekse tijd (dus 20.45 in Nederland). Morgen kijken we wat we kunnen aanpakken.

De reis dag 5: Igoumenitsa - Chartata

We zijn allebei al wakker als de telefoon gaat, het is een wake-up call. Na een snel wasbeurtje, gaan

we met onze bagage naar de lounge. Als we in de haven zijn worden de deuren naar de autodecks geopend en kunnen we naar de auto toe. Even later, na wat dringen door de grotere vrachtwagens, rijden we van de boot af, Griekenland in. Het is nog schemerig en wat nevelig, dus we zien niet veel van Igoumenitsa, maar dat gaan we vast nog een keer goed maken. Langzaam wordt het lichter en wordt het zicht beter. Het is hier ook mooi. De routeplanner raakt soms helemaal in de war omdat die ons over een weg wil laten rijden, die er niet meer is, want inmiddels is er, op een iets andere plaats, een snelweg gekomen.
Het is ruim 300 km rijden en al snel komt de brug bij Patras in zicht. We betalen er flink tol voor, maar het is ook een heel mooie brug. En dan is het nog maar een stukje naar Kyllini, waar de veerboot naar Zakynthos wacht. We kopen de tickets en dan blijkt dat de eerstvolgende al over een uurtje gaat, om 12.30 uur, dus dat is prettig. We kunnen bijna meteen doorrijden naar de boot, we zijn er bijna. We sturen Ioanna een berichtje dat we op de pont zijn en zij laat aan haar moeder weten dat wij om ongeveer 14.00 uur bij het huis van haar broer zijn. Een plaatje van google maps hadden we al eerder gekregen, dus ook dat mag geen probleem zijn. Om kwart voor 2 rijden we van de boot af. We zijn op "ons" eiland. Op dit moment is er nog een groot probleem met het afval en dat is zeker in Zakynthos-stad goed te zien. Richting Katastari wordt het iets beter. We vinden het huis van de broer goed en de moeder van Ioanna staat al te wachten. Zij begroet ons hartelijk en overhandigt ons de sleutel van het huisje nadat we hebben beloofd dat we over een uurtje terug komen, want we moeten wat eten en drinken bij hen. Zo hartelijk en gastvrij, prachtig. We rijden nu dus eerst naar ons huisje. Vanaf de weg kunnen we de draai niet maken dus rijden we eerst een stukje verder om te keren en dan af te kunnen slaan. Ons autootje pakt de helling prima en dan staan we bij ons huisje. Het is binnen helemaal schoon, er is een airco en een wasmachine-aansluiting gemaakt, precies zoals we hadden gevraagd. En ze hebben 3 extra kastjes gemaakt boven het aanrecht, echt geweldig. Als we de auto hebben leeggemaakt gaan we terug naar de moeder van Ioanna. Weer worden we omarmd en geknuffeld, er staat een maaltijd voor ons klaar met allerlei lekkere dingetjes. Onder het eten wordt ons hemd van ons lijf gevraagd. Kinderen, werk, Nederland, huis, eigenlijk over alles wordt gepraat. Ook leren we over de begroeting hier, je kust niet echt op de wangen, de wangen gaan tegen elkaar en er is een kus in de lucht (2x, geen 3!). Na een hele tijd gaan we overweldigd en moe naar huis. We drinken nog iets en vallen dan uitgeblust op ons opblaasbed. Morgen is er weer een nieuwe dag in ons nieuwe thuis.

De Rio–Antirrio brug

De Rio–Antirrio brug

Ons eiland in de verte

De haven van Zakynthos-stad

De reis dag 4: Francavilla - Bari

Na een lekker ontbijt in de Papavero rijden we naar Bari. Onderweg zien we besneeuwde toppen van

de bergen tussen ons en Rome. Het is een prachtig gezicht maar het plaatje laat zich niet vangen door mijn fototoestel, de vangrails langs de autostrada zijn te hoog. Ook zien we hele velden met helderrode klaprozen, ook dat is heel mooi om te zien, maar op zo'n plek is natuurlijk geen P-plaats. Dat is een nadeel van zo'n snelweg, een groot voordeel is natuurlijk dat je ergens snel bent. We wilden de boot niet missen, dus zijn we al vroeg in Bari. We ruilen ons bewijs van de on-line boeking in voor echte tickets, die we moeten bewaren om te bewijzen wanneer we Griekenland in zijn gereisd. Dan lopen we Bari in om nog iets van de stad te zien. We zijn er op het moment van siësta dus zijn veel winkels dicht. We vinden wel een leuk plekje om koffie te drinken en iets kleins te eten. Daarna wandelen we langs de boulevard aan het water en als het 16 uur is geweest lopen we langzaam aan weer naar de boot. We mogen er rond 17 uur op, we zetten de auto op één van de dekken en pakken een tas met toiletspullen en de laptops mee. We hebben een cabin geboekt en iemand brengt ons erheen. Als we de spullen hebben weg gezet lopen we wat rond en proberen onze hut ook van de andere kant te vinden, na even zoeken lukt dat. :)
We gaan bij het zelfbedieningsrestaurant wat zitten lezen en als de boot de haven heeft verlaten gaan we iets eten. Het is een beetje jammer dat het eten is afgekoeld als de machine eindelijk de creditcard heeft geaccepteerd. Maar goed, het vult wel. We gaan om half 9 richting hut, want morgenochtend moeten we om 5 uur op omdat we een half uurtje later in Igoumenitsa zullen zijn. We zetten de wekker, dat komt dus wel goed.

De reis dag 3: Novellara - Francavilla al mare

Na een goede nachtrust en een eenvoudig maar goed ontbijt, stappen we weer in ons rode autootje en gaan voor een wat kortere etappe, nu ongeveer 400 kilometer. Vanochtend heb ik de volgende slaapplek geboekt, dus dat zit wel goed.

Als we weggaan is het nog flink bewolkt.
We rijden eerst een heel eind door het deel van Italië dat heel erg op Nederland lijkt omdat het ook heel vlak is, de Po-vlakte. Maar al snel zie ik in het westen wat heuvels komen die later veranderen in bergen, de Apenijnen. En voorbij Rimini rijden we ook in dat afwisselende landschap, zeker als we zo nu en dan een glimp van de Adriatische zee opvangen. En inmiddels is de lucht prachtig opgeklaard en het is weer blauw.

Country House Il Papavero Rosso

Halverwege de 400 km maken we de noodzakelijke stop en eten ook een broodje. Daarna is het nog maar een hoppie naar Francavilla al mare. We vinden Country House Il Papavero Rosso zonder problemen en checken in. Omdat het nog vroeg is, zet ik snel een wandeling uit langs het strand en terug door het binnenland. We doen er een paar uur over en het blijkt 11 km te zijn, toch op die manier het vele zitten in de auto weer een beetje recht gezet. Een lekkere wandeling was het. Vanavond kunnen we hier eten, er is een warme maaltijd met spaghetti vooraf, dan kip met salade en een afsluiter. Klinkt prima.

Bijschrift toevoegen

De reis dag 2: Schallsingen - Novellara

Na een heerlijk uitgebreid ontbijt, met allerlei zelf gebakken broodjes, zelf gemaakte jam en allerlei andere lekkere dingen, in Haus am Blauenbach stappen we weer in de auto en gaan we op weg naar Zwitserland. Aan de noordkant van de Alpen hangen er dikke wolken rond de toppen, maar als we de Gotthardtunnel door zijn gereden wacht ons een staalblauwe hemel. We doen even een bakkie in een restaurant met mooi zicht op de bergen. Wat later rijden we langs het Lago Maggiore met Locarno aan de overkant en ik probeer foto's te maken vanuit de rijdende auto. Jammer genoeg zijn er geen P-plaatsen met een mooi uitzicht op dit meer. Later rijden we ook langs het Lago Lugano, en ook daar geen plekjes om foto's te maken. Daar moeten we dus een andere keer maar voor de snelweg afgaan, en langs de meren rijden. In Italië volgen de tolwegen, we rijden langs Milaan en Parma en moeten dan van de snelweg af om naar onze slaapplek te rijden. De routeplanner stuurt ons na een aantal kilometers naar een smal pad, maar daar staat een hek voor. Niet goed dus. Ik heb eerder langs de weg een bord gezien met de naam van onze plek, dus weer terug gereden. En ja, we moeten een ander smal weggetje in, dat volgen we een tijdje en dan opeens staat er een bord: Agriturismo Podere Canovi. Het staat stampvol met auto's. We vinden de ingang, het ziet er erg leuk uit, helemaal klaar voor een feest. We zien iemand lopen en vragen naar onze kamer, want die had ik al besproken. De jongen spreekt alleen italiaans, een andere mevrouw ook en de baas die even later komt aanlopen spreekt ook alleen italiaans. Met handen, voeten, een beetje engels en duits komen we een heel eind. We worden naar de kamer gebracht en krijgen dan een rondleiding door het pand. Morgen om 8 uur ontbijt, maar vanavond kunnen we er niet eten. Als we alles op de kamer hebben gebracht, waar ons opvalt hoe enorm hoog het bed is, stappen we weer in de auto om dan in het volgende stadje een restaurant te vinden. Alles blijkt dicht als we een rondje lopen, maar het is ook nog vroeg. Als we rond 18 uur de straat weer inlopen waar de auto staat zien we dat een restaurant net zijn deuren opendoet. En ja we kunnen er al eten en dat doen we dus. We hebben er een flinke maaltijd aan. Na een kopje koffie doen we nog een rondje omdat het nog vroeg is. En dan rijden we terug naar Canovi, want ik heb tenslotte nog wat schrijfwerk te doen 😀.

De eerste bergen

Veel wolken voor de Gotthardtunnel

Prachtig blauw erna

Een superhoog bed

Maar de kamer is heel leuk om te zien

Agriturismo Podere Canovi

Novellara

Veel, heel veel, maar ook lekker

De reis dag 1: Vlijmen - Schallsingen

Door onze lieve vriendin Petra geschreven op FaceBook:  

Gisteravond kwamen onze lieve vrienden Marlies en Leo bij ons. Ze kwamen nog een nachtje slapen en vandaag na een heerlijk ontbijt zijn ze vertrokken voor hun grote reis naar Zakynthos. We zullen ze ontzettend missen maar we vinden het ook geweldig dat ze hun droom nu waar gaan make️n.😘

Lieve Marlies en Leo een hele goede en veilige reis en heel veel succes als jullie op Zakynthos zijn. Tot in juni want dan staan we bij jullie op de stoep. 😘❤️❤️

Zaterdagochtend vertrekken we tegen 11 uur uit Vlijmen, na een heerlijk ontbijt en het onvermijdelijke afscheid. Wat bezielt een mens om een droom te gaan uitvoeren als afscheid nemen steeds zo moeilijk is. Maar we willen dit avontuur echt gaan beginnen en we weten dat al diegenen die ons lief zijn ook vinden dat we dat moeten gaan doen. Dus gaan we op reis. 

We rijden via Venlo over de snelweg naar zuid Duitsland. De slaapplek is al geboekt en met een routeplanner als kameraad rijden we er naartoe. Rond half 6 komen we aan bij Haus am Blauenbach in Schallsingen. Nadat we de spullen op de kamer hebben gebracht, lopen we naar een dorpje iets terug op de weg waar een Gasthaus was waar we een hapje wilden eten. Maar jammer, we hebben niet gereserveerd en het zit helemaal vol. Dus zoeken we het andere gasthaus, maar die blijkt niet meer te bestaan. We lopen dan terug naar onze slaapplek en pakken de auto om ergens anders een hapje te kunnen eten. Dat lukt en we hebben een heerlijk maaltje en keren dan met gevulde magen terug naar het Haus am Blauenbach, waar we niet al te laat ons bed in duiken.

Haus am

Blauenbach

Hij: zigeunerschnitzel, zij: jägerschnitzel

en afsluiten met een heerlijk bakkie