De windmolens bij Skinari

Het is een prachtige, zonnige dag met een stralend blauwe hemel en daar gaan we extra van genieten omdat de afgelopen weken gewoon wat minder waren. En natuurlijk trekken we dan de wandelschoenen aan en maken we een pittige wandeling, niet door het aantal kilometers, maar wel door het klimmen en dalen wat we doen.
We rijden een stukje ten noorden van Volimes en parkeren de auto bij Eliës Park. Er is toch niets te doen nu. Volgens de borden die er zijn geplaatst hebben ze daar hun eigen kleine scheepswrak, wie weet gaan we er ooit nog eens kijken.

Ik heb een route uitgezet langs de westkust in het Noorden. Op 22 juni 2014 hebben we op een pad daar gewandeld samen met onze lieve vrienden Petra en Ben. Toen kwamen we van de andere kant en stuitten we na een paar kilometer op een hek. We zijn toen teruggegaan omdat we geen idee hadden waar we terecht zouden komen als we erlangs zouden gaan. Inmiddels hebben we van anderen gehoord dat die er overheen zijn geklommen en dat het een goed pad blijft. We zijn vandaag dus ook van plan om brutaal te zijn, maar ik heb wel een alternatieve route gemaakt voor het geval dat het echt niet lukt.

Doordat het prachtig weer is, wel koud trouwens, hebben we mooie vergezichten. We komen terecht in een kudde van alleen jonge geitjes en ze zijn helemaal niet bang, sommigen zijn erg nieuwsgierig en komen zelfs naar ons toe. Na een paar uur lopen stuiten we inderdaad op een hek van gaas. Het is overal goed vastgemaakt en we hebben er een hele toer aan om het wat los te krijgen zodat we tussen twee stukken gaas door kunnen. Als dat is gelukt maken we alles weer netjes vast en wandelen door. Dit stuk kan ik me helemaal niet herinneren van een vorige wandeling, dus bedenk ik dat er misschien nog wel een hek is. En ja hoor, na een aantal kilometers komen we bij het volgende hek van gaas. Deze is makkelijker te nemen. En dan komen we in de buurt van de vuurtoren en de windmolens van Skinari. Ook daar lopen we tegen een hek aan, een stevig hek, maar een meneer, die we een paar honderd meter eerder zagen, heeft ons al verteld dat we het hek gewoon mogen openen.
Hier eten we onze boterhammetjes.

De route gaat verder en gaat goed omhoog en na een tijdje weer naar beneden. Maar onze auto staat hoog en dat betekent dus dat we nog zullen moeten klimmen. En dat klopt. Het is echt een pittige wandeling en we zijn blij dat ons autootje in zicht komt.

Windmolen

Prachtige kleuren van het water

De windmolen bij het restaurant

Vuurtoren bij Cap Skinari

Kijkje langs de oostkust, richting Baai van Alykes

Een heel flinke Olijfboom in Korithi

In het toeristenseizoen zal het hier druk zijn

Van grote hoogte kijken we naar het haventje van Agios Nikolaos