Regendag

Vanmorgen was het nog wel droog maar langzaam begon het toch weer te regenen. Er lag een boodschappenlijstje, dus dat moest echt even gebeuren, want de flessen water waren op. We rijden via Alykes omdat we een blauwe bak zoeken voor ons plastic en glas. Om de blauwe bak in Alykes zit een touw, dus die wordt het niet. Bij het strand stappen we nog even uit om vetplanten te snoeien voor de randen van onze autoplek, een vuilniszak vol nemen we weer mee. In Alikanas ontdekken we een heuse glasbak, dus het glas zijn we kwijt en meteen komen we tot de ontdekking dat we vergeten zijn om de PMP (plastic, metaal en papier) zak uit onze eigen container te pakken. Goed, volgende keer dan maar. Dat afvalprobleem neemt inmiddels weer vervelende vormen aan. Nog steeds is de oplossing niet voorhanden, ze zijn nog steeds aan het proefdraaien op Liva, de nieuwe stortplaats en er wordt heel weinig restafval opgehaald. Op sommige plaatsen stapelt het zich dan ook weer op een afgrijselijke manier op. Blauwe bakken (PMP) worden wel geleegd, maar op sommige plaatsen zijn ook die weg gehaald omdat er mensen zijn die dan bedenken dat ze er hun restafval wel in kunnen dumpen, grrrrrrr. Als we weer thuis zijn met alle boodschappen en die ook hebben opgeruimd, geef ik eerst al onze nieuwe stekken een plekje. Het is nog steeds nat, voor morgen wordt er niet veel beter voorspeld. Dus maar even een foto van ons dorp op een mooie dag en vanuit een andere hoek.

Vocht en dus schimmel

Eerder deze week hebben we wat schimmel- en vochtplekken ontdekt in badkamer en slaapkamer. Het is een flink stuk kouder geworden en we hebben de verwarming overdag aan in de kamer/keuken, maar de deuren naar slaapkamer en badkamer hebben we steeds dicht gehouden omdat het daar best koud is. Dat was dus achteraf niet goed. In Nederland zitten er in veel huizen tegenwoordig ventilatieroosters in de ramen, maar dat hebben we hier niet. Vandaag hebben we de plekken schoongemaakt en vanaf nu zullen we dus goed moeten luchten en toch zorgen dat het ook in slaapkamer en badkamer niet onder de 15 graden wordt. Laten we hopen dat die aanpak genoeg werkt om de plekken onder de duim te houden.

Golden Dragon Taj Mahal

In het winterseizoen is het terras niet open.

Op FaceBook hadden we gelezen dat dit Chinese- en Indiase restaurant in Alikanas, gedurende de wintermaanden open is op vrijdag, zaterdag en zondag. We wilden het uitproberen en gingen er vanavond vroeg heen. We waren van plan om te gaan lopen, maar vlak voordat we weg zouden gaan brak er een flink onweer los. Dus toch maar met de auto gegaan. We waren dit keer vroeg omdat er een belafspraak staat later op de avond met Marc en Chavelli, en dan willen we natuurlijk op tijd thuis zijn. We waren de eersten en terwijl wij er waren de enigen, maar de mensen waren heel erg vriendelijk. En wat er in Nederland niet zou gebeuren, de eigenaresse van het restaurant vraagt waar we vandaan komen en dan blijkt zij ook uit Chartata te zijn. Ze vraagt zich af waar we dan wonen en als we dat uitleggen dan weet zij het precies.
Het eten is heerlijk, zeker voor herhaling vatbaar en het dessert ook. Hier gaan we vast vaker komen, maar dan wel later zodat er ook andere gasten zullen zijn.

Zwemmen in zee

Ja, dat hebben we vandaag weer gedaan. We zijn nu met de auto naar zee gereden, omdat het in de schaduw erg fris is en ook omdat het omkleden in lange broek en shirtjes lastig is over een koud lijf. De eerste meters in het zeewater voelen heel erg koud, maar die kou wordt snel minder. Maar toch wordt het een pittig stukje zwemmen. Vanaf boven hadden we geen golven gezien die kapot sloegen op de pieren, maar de golven blijken toch wel hoger dan gedacht. Toch zwemmen we weer ruim 35 minuten, maar het omkleden is gewoon koud. Volgende keer toch proberen om een omkleedplek in de zon te vinden.

Mariës, Exo Hora, Ormos Stenitis, Mariës

Jaren geleden zijn we eens met Pavlos en zijn toenmalige vrouw naar een plekje geweest om te zwemmen: Ormos Stenitis. De weg er naartoe was een OMG weg, smal en met overal bobbels en gaten. Maar Pavlos had en heeft een Jimmy (4WD) en dat was allemaal geen probleem.

Vandaag gaan we nog eens naar die plek, vanuit Mariës waar we de auto parkeren. Ik had thuis op Google-maps gezien dat er naast de hoofdweg door dat plaatsje nog achteraf straatjes waren die niet op onze gps-kaarten stonden. En dat vind ik leuk, om daar doorheen te lopen. Dus had ik een plaatje gemaakt van de straatjes van Mariës in Google-maps en de route erin getekend, en die naar mijn telefoon gestuurd. Die telefoon stop ik even in het zijvakje van mijn heuptas, ik heb hem tenslotte meteen nodig.

Als we een paar honderd meter onderweg zijn, vraag ik aan Leo om mijn telefoon even uit het zijvakje te pakken (ik kan er niet zo goed bij). "Hij is er niet" "Hij zit niet in dat vakje. Hij is er vast in de auto uitgevallen. Moet ik even in de auto gaan kijken?". En dan zeg ik: Ach, nee, laat maar, we vinden het zo ook wel".

En ja hoor, we lopen de route zoals ik het gedacht had, door de straatjes van Mariës. Dan gaat het een eind over de hoofdweg van Mariës naar Exo Chora. In het hoogseizoen zou ik dat nooit doen, maar nu is het zo rustig, ik denk dat we in twee kilometer 1 of 2 auto's hebben gezien en dan gaan we al weer over smalle weggetjes en gravelpaden. Langs olijfgaarden, waar op heel veel plaatsen mensen nu bezig zijn met de netten, het oogsten van de olijven en het meteen snoeien van de bomen. Ze zijn er vreselijk druk mee. Langzaam dalen we steeds verder af, ons doel is natuurlijk op zee-niveau, we gaan van 400 meter naar 0 hoogtemeters. Ergens wordt het smalle asfaltweggetje het gravelpad dat we ons herinnerden van toen. Lastig te rijden, maar zeker ook lastig te lopen. Maar langzamerhand komen we steeds lager en dan zien we de plek die we wisten. Toen was het een kaal rotsplateau, nu heeft er iemand een bankje neergezet en een soort afdakje gemaakt. Op het bankje rusten we even uit en eten wat. We genieten van de prachtige kleuren van het water ...

 En dan komt de onvermijdelijke terugweg, en dat betekent dus: flink klimmen. Ik voel heel goed de spieren die het eerder deze week moeilijk hadden met het tuinwerk 😉. Maar verder gaat het prima. We lopen bij terugkomst in Mariës weer door de kleine straatjes die er zijn.

En dan zijn we bij de auto. We kijken of mijn telefoon (met daarin mijn rijbewijs) er ligt. Nee dus. Dat is balen, hij zal wel thuis liggen. Thuisgekomen zoeken we alles na, maar geen telefoon. Leo belt steeds mijn nummer maar we horen nergens iets. Misschien is hij er toch op het eerste gedeelte van de route uitgevallen, voordat ik wilde kijken. Dus wat doen we? We stappen weer in de auto en rijden terug naar Mariës. Maar daar is hij niet, we lopen de eerste kilometer van de route door het dorp, Leo belt continu het nummer, maar nee. Is weg, blijft weg. Ik baal vreselijk, die telefoon kwijt is jammer maar vervangbaar, maar dat rijbewijs, daar zal ik voor naar Athene moeten, of naar Nederland. Een heleboel gedoe in ieder geval. Als we bij de auto komen, halen we alles er nog eens uit en kijken we weer. En wat komt daar uit een donker plekje? Juist ja, mijn telefoon!!! De beltonen stonden zo zacht, dat je dat niet meteen zou horen. Het is een pak van mijn hart dat ik rijbewijs en telefoon weer heb. Dus in dit geval, eind goed al goed. We rijden voor de 2e keer die dag naar huis. Maar het was absoluut een mooie wandeling met heerlijk weer.

Mariës

Prachtige, oude olijfbomen

En wat herfstkleur

Het paadje naar Ormos Stenitis

Ormos Stenitis

Mooi gekleurd water bij de grot

Op de achtergrond het eilandje Agios Ioannis

Door brand zwart geblakerde dennenappel,
maar de binnenkant nog mooi gekleurd

Net of er wat sneeuw ligt,
maar het is een zwart-wit plaatje van verbrande bomen op witte rotsen

Het bergdorp Mariës

Twee kerkjes met klokkentorens in Mariës

Begrafenis

Begraafplaats en toren van het kerkje in Chartata

Gisterochtend, woensdag, reed er een ambulance door ons straatje. Een poosje later stonden er een aantal mensen en de priester met de meneer aan de overkant te praten. Het is de oudere meneer die ons olijfolie en wijn bracht, toen we hier een aantal weken woonden. Wij wisten dat zijn vrouw al een lange tijd ziek was en op bed lag. Om 10 uur kwam er iemand op een brommer langsrijden die een papier op de elektriciteitsmast pinde. Het was het overlijdensbericht van de vrouw van onze overbuurman, zij was die ochtend om 4 uur, op 85-jarige leeftijd, overleden. Diezelfde dag gingen er al veel mensen 's middags en 's avonds naar het huisje toe om de hem te condoleren. Vanmiddag al was de dienst in de kerk en de begrafenis op het kleine kerkhofje van Chartata. Wij zijn er met onze buren, Kostas en Olga, naar toe geweest. Zo konden wij van hen de nodige uitleg krijgen. Het is bijzonder, zo'n Grieks-Orthodoxe plechtigheid. De drie priesters droegen het allemaal voor en een klein koor vulde dat aan. De gemeente luistert. Iedereen die binnenkwam kocht een kaarsje en liet dat branden. Na de plechtigheid liepen de mensen naar voren en konden afscheid nemen van de overledene en daarna de nabestaanden condoleren. Na de plechtigheid werd de kist het kerkje uitgedragen en ging in de auto, die naar de begraafplaats reed, iedereen volgde te voet. Op de begraafplaats volgde, na het neerlaten van de kist, weer een ceremonie. Iedereen kreeg witte bloemen aangereikt en een klein pakje met een doekje erin. De bloemen werden op de kist gegooid en ook wat aarde en daarna kon je je handen schoonmaken met het gekregen doekje. In grote lijnen dus net als een afscheidsdienst in Nederland, maar met veel meer ceremonieel.
Best indrukwekkend om het van dichtbij mee te maken.

Het kerkje van Chartata ziet er aan de binnenkant heel mooi uit, overal muur- en plafondschilderingen, veel goud en een grote kroonluchter. We waren er nog niet eerder binnen geweest.

Bergen aan de overkant

Links op het plaatje: dit zijn de extra vingers die ze veel gebruiken om de olijven te oogsten. Het bovenstuk draait. Rechts de weersverwachting, De eerste (απόψε) is vanavond. Als het allemaal een beetje uitkomt hebben we dus een heerlijk weekje voor de boeg.

Het was vandaag in ieder geval prachtig weer én heel erg helder, wel fris 13 graden, maar in de zon was het zó lekker. We hebben weer ruim 2 uur in de tuin gewerkt. Langzamerhand komt er zicht door het onkruid 😅. Door al dat bukken voelen we nu ook spieren die we eerst nooit voelden. Hoop wel dat ze aan die beweging gaan wennen.

We konden nu de bergen aan de overkant heel erg goed zien. En je kunt dus zien dat ook hier de temperaturen dalen, er ligt sneeuw op de hoogste toppen.

Vanmiddag hebben we nog even een rondje Alykes en Katastari gedaan, omdat we van boven de zon nog op de zoutvlakte zagen. Maar tegen de tijd dat we beneden waren was de zon al achter de berg verdwenen, zelfs het kerkje van Gerakari op de heuvel was al in de schaduw van de berg. En dat al om half 5. We zijn echt benieuwd of we rond 21 december de zon nog ergens zien rond ons huisje.

Bergen op de Peloponnesos

Bergen op het vasteland van Griekenland

Niet dus ...

Boven Zakynthos-stad

Ja, het heeft hevig gewaaid vannacht en flink geregend, maar het viel allemaal reuze mee. Er is in ieder geval 1 tornado gezien (foto van iemand anders). De, deze lente en zomer, uitgediepte sloten en nieuw gemaakte afwateringen hebben hun werk gedaan. We hebben nergens gelezen of gehoord ovan wateroverlast. De kern van de storm is vannacht tussen Kefalonia en Korfoe (Kerkyra), allebei ten noorden van ons, aan land gegaan. Ook vandaar niets gehoord van overlast. Gelukkig maar.

Vandaag was het wel bewolkt, maar de zon kwam er nog even door. We hebben twee en een half uur in de tuin gewerkt. Onkruid groeit erg hard met dit weer, we zijn benieuwd of straks de planten en struiken die we planten het ook zo goed gaan doen. We hebben eerder deze week laarzen gekocht, want alles is kletsnat. en dan houden laarzen je voeten in ieder geval droog 😊.

Vanavond hebben we weer Stifado gegeten. En het smaakte heerlijk. In Nederland heb ik het rundvlees nooit zo heerlijk gehad. Maar het heeft ook lang gesudderd, een stuk langer dat de in het recept genoemde 2 uur. Op dat moment vond ik het nog niet zacht genoeg. Ik doe het recept erbij voor het geval iemand zin heeft om op de Griekse toer te gaan:

Stifado van rundsvlees

Benodigdheden voor 4 personen :
1 kg mager rundvlees (stoofvlees)
1 kg uien of sjalotten
1 kop olijfolie
500 gr rode tomaten gepureerd
1 glas wijn (150 ml)
3 laurierblaadjes
1/2 kop peterselie fijngesneden
zout en peper
eventueel een stokje kaneel

Bereiding Stifado:
Snijd het rundvlees in vrij grote vierkante blokjes van ongeveer 3 cm. Halveer de uien en snijd ze met de nerf mee in plakjes, of gebruik kleine uitjes of sjalotten in z'n geheel. Bestrooi het vlees met zout en peper. Doe de olijfolie in de pan en bak het vlees op een hoog vuur rondom bruin. Voeg de wijn toe. Voeg daarna de uien toe. Eventjes laten bakken en doe dan de gepureerde tomaten, de laurierblaadjes erbij en eventueel het kaneelstokje. Laat dit ongeveer 2 uur zachtjes stoven (deksel dus op de pan) tot het vlees lekker mals is. De peterselie erbij en laat nog twee minuutjes zachtjes stoven. Tot slot op smaak maken met zout en peper. Dit gerecht is lekker met frietjes, kritharakia (Griekse pasta) of aardappelpuree en heerlijk met een stukje feta erbij.

Toch niet ... of toch wel?

Ik hou iedereen maar op deze manier op de hoogte. De storm lijkt nu af te sturen op Kefalonia, het eiland te noorden van ons.

Je kunt op de site van Windy.com kijken wat het wordt.

Hurricane, Medicane, of niets van dit soort

Weersverwachtingen, je kunt er alle kanten mee uit. Een paar dagen geleden werd er gezegd dat er vrijdagnacht, vanaf Italië, een storm zou komen, richting Zakynthos. Het zag er allemaal heftig uit. Zo heftig dat de burgemeester van het eiland, na overleg met alle betrokkenen en de gemeente, zich genoodzaakt zag om te zeggen dat de lagere scholen en kinderopvang dicht zouden blijven op vrijdag. Een paar uur later kwam het bericht dat alle scholen gesloten zouden zijn op vrijdag. En er kwamen van alle kanten waarschuwingen en wat we moesten dus in geval van nood. Vandaag was het allemaal heel redelijk en rustig. De storm leek een andere baan te nemen en we zouden er pas op zaterdag wat last van krijgen. Hij zou niet meer vlak langs Zakynthos komen, maar veel meer op zee. De burgemeester kon natuurlijk de beslissingen niet meer terugdraaien op zo'n korte termijn. De kinderen waren dus vrij vandaag. Wij houden de weersverwachting van allerlei sites in de gaten en tot vanmiddag leek het allemaal best mee te vallen. Maar vanavond kwamen er ineens verschillende sites met waarschuwingen voor morgennacht. HET komt precies over Zakynthos heen. Men heeft het over een medicane, dat is een hurricane boven de Middellandse zee. Laten we toch maar hopen dat hij een route neemt iets meer over zee. Maar grote hoeveelheden regen gaan we zowiezo krijgen. We houden het allemaal in de peiling. Oh, en dat dit misschien morgennacht komt, betekent niet dat het nu rustig is. Onderste plaatje is onze regio (west Griekenland) met ontladingen de laatste 20 minuten. Het gaat dus ook nu goed tekeer.

Bij de witte stip ligt Katastari. Zakynthos ligt hier dus in de krul.

"It's coming" door fotograaf Nick Kontostavlakis

Rode punten zijn ontladingen in de laatste 5 minuten,
de rest is korter dan 20 minuten geleden.

Het weer (vervolg) en Moussaka

Gisteravond is er dus weer een flinke storm met onweer geweest, een paar keer viel de elektriciteit uit, maar was steeds snel weer terug. We lazen dat het in de buurt van Athene heel heftig is geweest, er zijn zelfs doden te betreuren. Hier valt het nog mee, alhoewel er wel flinke hoeveelheden regen uit de lucht komen. En dus bijna iedere avond onweer. En we houden het goed in de gaten, want op dit moment staat er voor de nacht van vrijdag op zaterdag heel wat op het programma. We letten op en wachten af.

Moussaka is een echt Grieks gerecht met aardappelen, aubergines, een gehaktsaus en weer die Bechamelsaus. Ik vind het echt leuk om te proberen die Griekse gerechten te maken. Ik heb er nu de tijd voor en als het dan nog lekker is ook, dan is het dubbel leuk. Ik had de ingrediënten al in huis en na het boodschappen doen en een rondje lopen, ben ik aan begonnen, want er braken een paar prachtige buien los. De eerste terwijl we nog in Alykes liepen, maar gelukkig was die bui van korte duur. Toen we thuis waren begon het weer te regenen en dus heb ik me op de Moussaka ovenschotel gestort. Ik had twee recepten opgezocht, één stond op het internet, de ander had ik opgeslagen. En vanmiddag lag het internet eruit terwijl ik begon. Gelukkig had ik het andere recept nog, want uit mijn hoofd wist ik het nog niet. Maar het lukte allemaal, zelfs de Bechamelsaus was nu goed, nadat ik het eerste probeersel had weg gespoeld. Bechamelsaus is een gladde saus en in mijn 1e poging vandaag zaten klontjes (brrrr), dus opnieuw begonnen. En het smaakte prima. Het was wat veel voor 2 personen, maar ach, de koelkast is geduldig en dan eten we het deze week nog een keer.

Het weer!!!

Ja, het weer, daar is altijd wel iets over te zeggen. Het komt niet altijd uit, maar de voorspellingen zijn niet best. Gisterenmiddag voorspelden ze lichte regen, maar de hele middag is er geen drup gevallen en hebben we weer gezwommen in zee (bijna 45 minuten, dat gaat dus heel goed).

1

Vanochtend vroeg heeft het weer geonweerd, maar vanmiddag hebben we toch even een ommetje kunnen doen. Terwijl ik dit schrijf (20.30 uur, Griekse tijd) is er opnieuw een flink onweer losgebarsten (1).

2

Morgen en overmorgen wordt het nog niet beter (2)

3

En dan kwam er vanmiddag nog een berichtje dat er voor eind deze week nog veel heftiger weer wordt voorspeld. We gaan het allemaal afwachten. Misschien valt het best mee 😎

Volimes, Agios Andreas en Navagio

Met dank aan Liliane en Marc, onze Belgische vrienden, die ons de route naar het klooster van Agios Andreas hebben verteld.

Vanochtend werd er voorspeld dat er wat lichte regen zou vallen, maar ik had alles al voorbereid dus hebben we de gok genomen en zijn, met paraplu's en regenjacks, op weg gegaan.
We rijden naar ons vaste parkeerplekje aan de rand van Volimes. Het dorp bestaat eigenlijk uit Ano en Kato Volimes (Boven en Beneden Volimes) en nu wandelen eerst door een oud deel van Kato Volimes. Leuk hoor, mooie straatjes, een blauwe klokkentoren en een kerkje. Dan lopen we verder naar het noorden. De natuur heeft hier geen brand gekend het afgelopen jaar, dus alles is mooi groen. Op onze route staat dat we ergens links af moeten. Liliane en Marc hadden ons al gewaarschuwd dat het pad niet echt duidelijk was, en dat klopt. Het is dat we weten waar we heen moeten (hoera voor de gps) en dat we weten dat er een pad is, anders zou je zo omkeren. Maar het is een leuk pad, het blijft oppassen waar je de voeten neerzet. Ik ga toch nog een keer onderuit, maar gelukkig geen schade. We zijn blij dat we lange broeken aan hebben omdat de benen aardig tussen de struiken door schuren. Uiteindelijk zien we in de verte de ruïnes van het oude kleine klooster van Agios Andreas. Het is leuk om daar even rond te dwalen. Dan gaan we verder, wat in dit geval terug is over dezelfde weg en daar gaan we dan een stuk verder weer rechts vanaf. Leo ziet paddenstoelen, ik liep waarschijnlijk op andere dingen te letten. Ik maak een foto, want paddenstoelen hebben we hier nog niet eerder gezien. Later komen we er nog een paar tegen. We vervolgen onze route naar een punt vlakbij de rotsen. Het waait heel hard en we hebben een beetje het idee dat je hier zo weg geblazen kunt worden. Het plekje geeft wel een mooi uitzicht op de zilveren zee links en op de rotsen rechts. We lopen dan richting het beroemde scheepswrak, Navagio. Ik had bedacht dat het misschien wel eens aardig is, dat je ergens heen gaat, waar zo buiten het seizoen geen toeristen zijn. Ja dat had ik gedacht! Als we er komen staan er zeker 8 auto's en er staat zelf één kraam met olijfolie en andere producten, speciaal voor de gewaardeerde toerist. We kijken nog eens naar het wrak, hoe romantisch het ook lijkt, het blijft een roestbak op een mooi strandje. We lopen ook het wandelpaadje even op vanwaar je een mooier zicht op het wrak zou hebben, waarschijnlijk ben ik toch een bangerd (of gewoon verstandig) want ik ga echt niet dicht bij de rand. De foto wordt er niet mooier van, en het water is en blijft prachtig blauw, net als vanaf het uitkijkpunt. Als we terug zijn bij het stalletje, praten we even met de verkoper, leuk dat we toch een paar woorden kunnen wisselen met hem. Daarna lopen we terug naar Volimes. Het klimmen en dalen beginnen we te voelen in de benen en voeten, dus we zijn blij als we ons op de stoelen van ons autootje kunnen laten zakken. En de jacks en plu's hebben we niet gebruikt, het is gewoon mooi gebleven. 😎

's Avonds maak ik voor het eerst Pastitio, een Grieks gerecht met pasta, gehakt en Bechamelsaus erover, en dan in de oven. Ik moet nog even oefenen op de Bechamelsaus, die moest dikker zijn. Maar het smaakte goed, dus het is voor herhaling vatbaar. Oefening baart kunst, toch?

Volimes

Blauw met wat wolken óf wolken met een beetje blauw

Paadje door de struiken

Klooster van Agios Andreas

Leuk, zo'n fotobewerkingsprogramma, dan heb je toch een foto
van je samen als er niemand in de buurt is, die een foto kan maken

Hersftstijloos

paddenstoel met een hoed, glanzend als parelmoer

en nog een ander soort

Mooi uitzicht naar het noordwesten

en een zilveren zee aan de andere kant

Navagio

en de kleuren blauw aan de andere kant

Bergweg boven Pigadakia

We hebben na de branden van deze zomer nog niet over deze bergweg boven Pigadakia gewandeld. We lopen vanuit huis richting Katastari en zien dat de eigenaar van één van de huizen bij ons aan de overkant met de olijfboom in zijn tuin bezig is. Hij heeft eerst de bekende groene netten onder de boom gelegd, takken uit de boom gesnoeid en hij haalt die dan over een machine die de olijven eruit schudt, later zal hij met een stok met een soort vingers eraan de olijven uit de boom schudden. Hij kijkt in ieder geval blij en trots op de foto. In Katastari gaan we rechts langzaam de berg op. Meestal doen we dit stukje, als we het Kloosterpad hebben gelopen, naar beneden. Als we net op de bergweg lopen komt ons een trekker achterop. Het blijkt Theo (de broer van Yianna) te zijn, die op weg is naar zijn olijfbomen. Zijn dochter staat al op hem te wachten en zwaait naar ons. Nu weten we gelijk waar de honing vandaan komt die wij eten, want bij die olijfbomen staat ook een flink aantal bijenkasten. Als we een eind verder zijn komen we langs het stuk waar het deze zomer heeft gebrand. Gelukkig zie je ook hier dat er alweer groen op komt tussen alle zwart verbrande takken. Maar we zien ook de gevolgen van zo'n kale helling na de zware regenval van deze en vorige week. Er liggen heel veel stenen op het pad, die spoelen gewoon mee met het water en worden niet tegengehouden door gezonde bomen en struiken. Dat kan dus soms best een ernstig probleem zijn. We lopen een pad in dat niet op de gps staat aangegeven, want je weet nooit waar het eindigt. Ik had geen route uitgezet, we kijken dus maar eens waar het heen gaat. En het eindigt bij een huis, dus moeten we gewoon weer terug. Een man die daar aan het werk is tussen de olijfbomen, vraagt waar we vandaan komen. We zeggen: Chartata, maar dat bedoelt hij dus niet. Dan zeggen we: Ollandia en dan antwoordt hij: Nou doei! 😀

Een buurman in zijn tuin aan het werk

Blij en trots met zijn mooie olijven

De groene netten onder de boom

En weer herfstkleuren

en weer

Theo op weg naar de olijfbomen

De bomen én bijenkasten

Nieuw groen

Gelukkig wel

Maar ook stenen die na regenval van de helling mee worden gesleurd