Kastje - muur probleem opgelost

Nadat we afgelopen maandag van hot naar her werden gestuurd om de in-leven-verklaring van Leo getekend en gestempeld te krijgen, gaan we vandaag na het ontbijt lopend naar de politie in Katastari. Binnen een kwartier staan we verbaasd weer buiten. Het ging prima, de agent keek even, las wat stond en pakte de stempels en de pen om te tekenen. Gelukkig maar. Wij lopen weer naar huis om de spullen in te scannen en het nieuwe huurcontract drie keer uit te printen. Het laatste moet weer naar onze huisbazin. Wij hebben het getekend en dat mag zij ook doen. Dan nemen we al deze papieren in hun envelop met het juiste adres mee en lopen nu naar het postkantoor en geven het daar af. Zo weer iets afgewerkt. We maken er een wandelingetje van en lopen via de apotheek in Alikanas, waar ik mijn medicijnen haal, naar Alikes en terug naar huis. Het is wel een lekker gevoel om met een koffie en een frappe op ons terras neer te ploffen en te relaxen.

Kastje - muur

We hebben besloten om vandaag te regelen wat nog moest. We rijden dus naar de stad en lopen naar het IKA gebouw. We staan even te wachten bij de afdeling, dan komt er een medewerkster naar buiten, wij geven onze oude formulieren aan haar af en ze komt 5 minuten later met de nieuwe formulieren. Wie had dat gedacht. Dat is dus geregeld. Dan naar de politie om het bewijs in leven te zijn voor Leo z'n pensioen en a.o.w. te laten tekenen. Bij de politie zegt de dame dat we naar het kantoor van de burgemeester moeten. Dat ligt een eindje verder bij het Solomosplein en dat is de volgende stap. Daar vertellen ze ons dat we naar de overkant moeten en daar aangekomen weet men te vertellen dat we bij de politie moeten zijn. Grrrrrrrrrrrrr 😡. We rijden naar huis om onze stress kwijt te raken en te bedenken hoe we verder zullen gaan.

Het is 25 mei en de bars en restaurants mogen voor het eerst in lange tijd weer open. Na het zwemmen lopen we even langs Nostos, het restaurant dat de winter altijd open is om te kijken of hij echt opent vandaag. Makis is in de keuken bezig en begroet ons enthousiast en ja, natuurlijk is hij open vanavond. Wij hebben dus een etentje. Verder zijn er nog geen restaurants open gegaan in Alikes, maar er is wel veel getimmer te horen, dus er zijn mensen bezig. Er worden pas echt toeristen verwacht na 1 juli. Op dit moment mogen alleen de Grieken en andere bewoners van Griekenland (zoals wij) van en naar de eilanden reizen. Het etentje is lekker en gezellig, want er zijn verschillende andere gasten. We gaan het weekend weer en onderhand houden we in de gaten wanneer de anderen opengaan.

Wandelen vanuit Agios Nikolaos

De hittegolf is voorbij en donderdag was een dag van veel regen en bewolking. De hemel is weer blauw met een enkel wolkje, maar de temperatuur is nu weer goed voor de tijd van het jaar, zo'n 24 a 25 graden.

Op zaterdag maken we weer een wandeling. We rijden naar Agios Nikolaos in het noorden van ons eiland. Het eerste stuk van de wandeling betekent 'klimmen'. We gaan van 0 meter naar ruim 300. En dat voelen we in de benen. Maar vandaag gaat het goed. Verderop moeten we een pad afdalen waar we goed moeten opletten omdat het allemaal rollende stenen en steentjes zijn. Dat is bijna vermoeiender dan klimmen. We komen langs een witte villa die eindelijk lijkt te zijn voltooid. Hij ziet er strak uit, maar ik houd toch meer van de traditionelere huizen. Ach, wij zullen toch niet verhuizen 😁. Op de splitsing waar we naar Cap Skinari kunnen lopen gaan we toch rechts, we laten de windmolens, de vuurtoren en de tavernes links liggen, ze zijn nog niet open. We lopen de laatste kilometers terug naar Agios Nikolaos.

Agios Nikolaos ver beneden ons

Nu geen toeristenbootjes op weg naar het scheepswrak.
Uitzicht op de Noordwest kust en Kefalonia

Uitzicht vanuit het Noordoosten naar het Zuiden. Heel in de verte Skopos

En terug in Agios Nikolaos

Even bijpraten

Afgelopen maandag kregen we bericht van Toyotadealer Christos Bastas dat ons kleine rode autootje is verkocht. Dat betekent dat wij op dinsdag naar de garage gaan en papieren meekrijgen die moeten worden getekend door ons, maar dat moet gebeuren bij het KEP, die dan de boel checkt en er een officieel stempel opzet. Ook moeten we bij onze accountant een ander bewijs van registratie ophalen maar we hebben geen idee wat het allemaal inhoudt. Het is in ieder geval niet heel erg simpel.
Die ochtend doen we ook boodschappen en komen bij de supermarkt onze Belgische vrienden tegen. We hebben hen door alle Coronagedoe nog niet echt gezien. We maken een praatje op afstand en spreken af dat we, als alles weer wat normaler is, weer een bezoekje zullen plannen.

Als ik dinsdag aan het begin van de avond de borden met onze warme maaltijd op de tafel op het terras zet, zie ik onze, 2 huizen verderop, buurman/priester aankomen. Hij heeft een zakje met eieren bij zich van hun kippen. Hij schuift een stoel achteruit en gaat er lekker bij zitten. Hij vertelt er gelijk bij dat hij wel een kop Nescafé lust met een beetje melk en suiker 😀. Ik ga dat bakkie voor hem maken, hij komt tenslotte niet iedere dag langs. Hij heeft ook allerlei vragen en we proberen zo goed mogelijk te luisteren en te antwoorden. Het probleem is dat hij een overslaande stem heeft en als je dan nog niet echt goed Grieks begrijpt, is het soms moeilijk om woorden te herkennen. De koffie is natuurlijk gloeiend heet en onze priesterbuurman blijft dus nog een tijdje. Maar toch kunnen we wel wat uitwisselen en ondertussen eten wij onze borden leeg. Na de tijd hebben we allebei een 'hoofd met watten' van het nadenken, praten en luisteren.

Na het wegbrengen van de benodigde papieren voor de garage op woensdag zullen we een berichtje krijgen als de papieren van de koper zijn gekomen. Dat gebeurt 's avonds en dus gaan we op donderdagochtend weer naar de garage. We zijn nu bijna klaar met de papierwinkel, maar omdat het vandaag onafhankelijkheidsdag is en er daarom veel bedrijven zijn gesloten, kunnen de laatste dingen pas op vrijdag worden geregeld.

Woensdagavond is er ook weer een persconferentie van de 1e minister. Vanaf 15 juni gaan in Griekenland ook de seizoenshotels open en vanaf 1 juli mogen er weer toeristen komen. Hoe dat er precies uit gaat zien zullen we in de loop van de tijd horen. Men gaat in ieder geval ook kijken naar het aantal Coronabesmettingen in een land op dat moment, voordat er wordt toegestaan dat er toeristen uit dat land mogen komen. Al met al is er dus niet echt veel duidelijk. Eerder deze week hebben we ook gesproken met vrienden die een restaurant of hotel hebben. Zij zijn er nog niet duidelijk over of zij nog open gaan dit seizoen, het brengt heel veel kosten met zich mee én risico's, waar niet iedereen op zit te wachten.

Op vrijdagochtend gaan we vol goede moed naar de stad om bij KEP(gemeentelijke instantie) een inlevenverklaring te laten tekenen en stempelen, en bij IKA onze registratie te verlengen.
Na 20 minuten in de rij te hebben gestaan bij het KEP wisten ze te vertellen dat ja dat alleen nog maar bij de politie kan laten doen. Bij IKA kwamen we na wat zoeken en dichte deuren op de goede afdeling waar ons werd verteld dat de mevrouw die dat regelde pas maandag weer op haar stek zou zijn. Dus onverrichter zake weer naar huis. Maandag een nieuwe poging.

Vanuit Limni Keriou

Ik heb een leuke wandeling uitgezet van Limni Keriou naar Keri en via een andere weg terug. We zetten de auto op de parkeerplaats en gaan vandaar een erg steil pad op naar Marathia. We hebben even later een mooi uitzicht over het haventje van Limni Keriou en naar Marathonissi. Het begin van de wandeling is veel berg op en het is warm, erg warm, ruim 30 graden. Het is mooi om ons heen en de Baai van Laganas ligt er verlaten bij. Hoe anders was dat in andere jaren. Na nog flink wat klimmen en soms wat dalen, neem ik de beslissing om de route in te korten. Het gaat me moeilijk af vandaag, het lijkt of ik elastiek in mijn benen heb en totaal geen energie. Als we bij een asfaltweg zijn gaan we rechts terug i.p.v. links naar Keri, het scheelt 5 kilometer. Omdat de terugweg weinig stijging heeft gaat het allemaal goed en komen we aan bij de auto. Deze wandeling doen we dus nog een keer over in de herkansing.

Haventje van Limni Keriou

Een kleurig plaatje

Marathonissi

Een heel rustige Baai van Laganas

Witte Centaurium Erythraea of Echt Duizendguldenkruid

en de roze variant

We komen een flinke slang tegen

We laten Keri, letterlijk, links liggen

Stukje rijden naar en stukje wandelen bij Gerakas

Vanochtend maken we eerst ons wandelingetje naar het strand en zwemmen onze meters. 2 uur later zijn we weer thuis. Eerst maak ik een bakkie koffie voor Leo en een frappe voor mij, stroopwafel erbij, lekker. Dan gaan we verder met het inwerken van onze nieuweling 😁. We rijden naar de stad en vandaar verder naar Vasilikos en Gerakas. Het is prachtig weer, op het vasteland heerst een hittegolf, maar hier is het gewoon aangenaam warm. Bij Gerakas gaan we even het strand op, er zijn wel wat badgasten, maar dat zijn waarschijnlijk gewoon, net als wij, eilanders. We klauteren over de stenen naar de prachtige rotsformaties een stukje verder. Het is een bijzonder plekje daar, onaards, mooi. Als we weer van het strand af zijn gaan we, vlak voor de parkeerplaats, een pad op naar rechts. We komen dan op de plaats waar je de rotsformaties van boven af kunt zien. Het is wel oppassen geblazen, want het pad is op één plek voor een groot stuk in de diepte verdwenen en op andere plaatsen heeft het regenwater grote uithollingen gemaakt. Opletten dus. Als we een stukje verderop rechts af willen slaan, kan dat niet, er staat aangegeven dat het een privé-weg is. Dus lopen we door en gaan iets verderop rechts. Het is maar een kort wandelingetje, net 5 km, maar we sparen de energie voor zaterdag. Dan willen we richting Limni Keriou om een flinke wandeling te maken naar Keri.

Het bijna lege strand van Gerakas

Nieuwe auto

Een paar weken geleden is onze nieuwe auto al aangekomen bij de garage, maar door de lockdown konden we er nog niets mee. Toen vorige week de lockdown wat werd versoepeld, is Christos Bastas, de garagehouder, meteen begonnen met kenteken e.d. Eind vorige week kon Leo de verzekering in orde maken. Dat ging niet van een leien dakje, maar het is wel gelukt en daardoor konden we vandaag de auto gaan halen. Ons kleine rode autootje hebben we achter gelaten bij de garage en na wat uitleg konden we de weg op met onze, iets grotere, nieuwe rode auto. Hij rijdt lekker en Leo heeft gelijk een paar klimmetjes gedaan en kwam tot de conclusie dat de auto dat goed doet. We hopen dat we vele veilige kilometers met deze nieuwe gaan maken.

Met de 'oude' auto nog een paar rondjes

Vorige week hebben we nog een route gereden naar het noorden van ons eiland, vandaag rijden we via de oostkust naar het zuiden, naar Agios Sostis. Het blijft vreemd dat er geen toeristen zijn.

Kloosterroute Plus

We proberen om weer langere wandelingen te gaan maken en dus gaan we er vandaag op uit.

We lopen naar het noorden en gaan dan bij het klooster het smalle pad tegen de berg op. Het is flink klimmen en in het zonnetje is het dan al lekker warm en dus kost het wel een paar zweetdruppeltjes. Na het hoogste punt van deze wandeling dalen we weer en hebben dan een prachtig uitzicht over de kust bij Alikes en Alikanas. Als we bij een splitsing komen dalen we niet verder af naar Katastari maar blijven we op het pad tegen de berg en lopen hoog boven Pigadakia verder, met steeds weer dat mooie uitzicht. We moeten dan toch nog een heel eind klimmen en komen dan op het pad uit wat van Kalithea via de pas naar Gyri loopt. Nu dalen we af naar Kalithea en komen daar weer op de gewone weg. Via die weg lopen we weer naar huis, via Pigadakia en Katastari. 

Doorkijkje naar het zoutmeer en Alikes

En nog een plaatje richting ons deel van het eiland
maar nu vanaf de berg bij Kalithea

Salie prachtig in bloei

Brrrr... koud

Sinds maandag 4 mei mag er hier ook weer worden gezwommen, dat mocht niet tijdens de strenge lockdown. Dus vanochtend hebben we de stoute schoenen weer aangetrokken of liever gezegd de zwemkleding weer opgezocht. We hadden het strand helemaal voor ons alleen, maar dat is wel minder gezellig. Het water was nog erg koud 17,6 graden, maar toen we er eenmaal door waren viel het toch wel mee. Na 35 minuten waren we weer uit het water, maar dat zal iedere keer iets korter worden omdat we steeds dezelfde afstand zwemmen en de smaak weer te pakken krijgen. Samen met het stukje lopen op het strand hebben we dan toch weer 5 km gelopen, een goeie workout dus.

Onder het zwemmen krijgt Leo het idee om straks een rondje over het eiland te maken met de auto. Na een kop koffie en een frappé doen we dat. Het is lekker om zo weer even de bekende plekjes te zien, waar we de komende weken en maanden ook weer kilometers zullen lopen. Onderweg kwamen we de ganzenfamilie tegen van de foto.

Als we terug zijn gaan we toch ons normale rondje nog doen, het is tenslotte prachtig weer en we genieten er nog steeds van. Dus nog een keer 5,2 km, maar dan is het voor vandaag wel weer genoeg. Morgen zien we wel weer.

Wandelen met een beetje meer vrijheid

Al weken is het prachtig voorjaarsweer en gelukkig ook deze maandag nu de maatregelen versoepeld worden. We lopen vanuit huis naar Alikes, Alikanas en met een grote boog terug naar Katastari, een mooi rondje om mee te beginnen. En ondanks dat we dus iedere dag wel hebben gelopen, voelen we toch wel dat het nu wat meer (15) kilometers waren. Maar het is een leuke en afwisselende wandeling over wegen en zandweggetjes, door olijf - en wijngaarden, wat klimmen en dalen. Heerlijk weer om te doen.

het is wat winderig en dus ook een onstuimige zee

Oud Alikanas

Door de olijfgaarden bij Alonia

De Flessenborstelboom staat prachtig te zijn

Bloemknopjes en bloemetjes in de Olijfbomen en over een paar maanden olijven

Chartata

Moeder Kip en kuikentjes en verder

Sinds gisteren loopt er rond ons huis een hennetje met haar 2 donkere kuikens. Zo leuk om te zien.

Hopelijk de laatstekeer de permit invullen.