Oogarts en het vervolg in Griekenland

En dan vallen er zomaar 4 weken Nederland uit de planning, en blijven er lege kale weken in de agenda over. Al een tijdje ligt er een afspraak bij de oogarts voor mij in de planning. Ik was van plan om dat op te pakken meteen als we uit Nederland terug zouden zijn, maar nu heb ik afgelopen maandagochtend mijn oogarts gebeld met de vraag voor een afspraak. In Nederland moet je daar tijden op wachten. Mijn oogarts had de volgende dag, dinsdagochtend tijd om 10.30 uur. En natuurlijk waren we er, er moesten verschillende onderzoeken gedaan worden, alles leek goed, op de na-staar na. Daar moest iets aan gedaan worden omdat ik echt wazig zie met mijn linkeroog. Oogarts pakt de telefoon en regelt een afspraak bij een collega in Patras, die laserbehandelingen bij na-staar doet, op de eerstvolgende donderdagochtend om 10.30 uur. Dat kunnen we net halen als we de vroege ferry hebben en het verkeer meezit. 
En nu is het donderdagavond, we zijn alweer een tijdje thuis. In Nederland duurt het afspraken maken voor mijn gevoel een eeuwigheid, hier was alles zo geregeld. De ferry was op tijd vanmorgen, we waren rond 9 uur in Killini, maar het was druk en dus konden we niet op tijd in Patras zijn. Even een belletje gepleegd en de assistente gaf aan dat het geen probleem was als we wat later zouden komen. Dat geeft dan rust. In Patras zet Leo me af bij de praktijk in het centrum en gaat zelf op zoek naar een parkeerplekje. Ik zoek de praktijk, ergens boven cafeetjes, restaurants en winkels op de 4e verdieping. Ik maak een foto van de ingang voor Leo en hoop dat hij een parkeerplekje zal vinden. Ik ga naar boven en meld me. Mijn ogen worden gedruppeld en ik  zeg dat alleen mijn linkeroog behandeld moet worden. Als een heel jonge vrouw, de oogarts, (o, ik word oud😁) me verder helpt, vertelt ze me dat ook mijn rechteroog al na-staar heeft. Maar ik denk dat het nog niet slecht is en zij behandelt dus één oog, alleen mijn linker. Het druppelen van het oog duurt langer dan de laserbehandeling zelf, dat is een fluitje van een cent. Als ik klaar ben sta ik helemaal versteld dat ik weer zo scherp kan zien, en even later valt me op dat mijn rechter oog écht waziger is. Ik wacht op de arts en als zij weer uit de behandelkamer komt, vraag ik of ze toch ook mijn rechter oog wil doen. Ze lacht en zegt: Ik wist het wel. Natuurlijk moest ik even wachten, maar toen was alles gedaan. We betalen de rekening en ik krijg een recept mee voor oogdruppels. Dan lopen we naar de auto, die wat verder weg staat. Het is iets over één, we kunnen de ferry van half 3 misschien net halen en dus rijden we snel door. Als we de kaartjes kopen bij de ferry, zegt de man: Quick, quick!!! Als we de ferry oprijden gaat meteen de klep omhoog, we hebben het net gehaald, maar het is 8 voor half 3. Toch een beetje vreemd, maar goed, het is gelukt en nu zitten we weer thuis en ik zie alles weer scherp.
Wat een tempo, dat is wel een ander verhaal dan alle andere kastje-muur verhalen. Dus zo kan het ook in Griekenland.