Wandelen van Agalas naar Keri

 

Eindelijk wandelen we weer op ons eigen eilandje. We rijden naar Agalas in het zuidwesten van Zakynthos. Wat buiten het stadje parkeren we de auto langs de weg. Het is prachtig wandelweer, niet te warm en zeker niet koud, rond de 24 graden. 
We zien al snel omgevallen en afgebroken bomen door storm Ianos. Na een paar kilometer lopen we door een gebied dat getroffen is door de branden van vorig jaar en de jaren ervoor. Mooi om te zien dat de natuur zich toch weer herstelt. Ergens in die omgeving worden we lastig gevallen door heel veel vliegen en waarschijnlijk ook andere steekbeesten, want ik voel er verschillende prikken. Heel vervelend, ik heb wel een stick bij me die beesten bij ons weg moeten houden, maar die helpt niet echt lang. Als we weer in bossen en in stadje Keri lopen, zijn de vliegbeesten bijna weg en we hebben er ook niet zoveel meer gezien. We moeten een paar keer onder bomen doorkruipen die Ianos niet hebben overleefd. Maar het is een leuke en afwisselende wandeling en in het tweede gedeelte lopen we wat meer langs de kust en soms hebben we daar mooie uitkijkjes naar de kliffen aan de westkust. Het is ook een pittig stukje lopen, klimmen en dalen en we zijn dan ook best moe als we weer bij de auto zijn. Thuis gekomen merken we allebei dat we helemaal zijn lek gestoken door allerlei steekbeesten, niet fijn dus, door onze shirts heen hebben ze gestoken, de naarlingen. 

Uitzicht op de Baai van Laganas, met Marathonissi (schildpadeiland) in het midden
en rechts Limni Keriou

Omgevallen bomen door Ianos

Herfststijlloos

Ze lijken een beetje op sneeuwklokjes

Ook al het werk van Ianos

Mooi doorkijkje naar de westkust

Het dorp Keri

Een heel klein stukje van mijn schouderblad,
dit is niet leuk

Abrikoos boom

De abrikoosboom, die in de boventuin staat, is bij de storm van vorige week omgewaaid. Toen we hem gingen bekijken bekijken bleek dat hij nog wel vast zat in de grond met een paar wortels. Maar hij was veel te zwaar om hem zomaar rechtop te zetten met al zijn bladeren. Om hem in ieder geval  de kans te geven om weer te groeien, hebben we hem flink terug gesnoeid en hem toen rechtop gezet. Hij staat nu met touw aan het huis vast en aan een paal in de tuin van de buurman. We zijn erg benieuwd of deze reanimatie goed gaat. Maar goed, niet geprobeerd is altijd mis.

Oogarts en het vervolg in Griekenland

En dan vallen er zomaar 4 weken Nederland uit de planning, en blijven er lege kale weken in de agenda over. Al een tijdje ligt er een afspraak bij de oogarts voor mij in de planning. Ik was van plan om dat op te pakken meteen als we uit Nederland terug zouden zijn, maar nu heb ik afgelopen maandagochtend mijn oogarts gebeld met de vraag voor een afspraak. In Nederland moet je daar tijden op wachten. Mijn oogarts had de volgende dag, dinsdagochtend tijd om 10.30 uur. En natuurlijk waren we er, er moesten verschillende onderzoeken gedaan worden, alles leek goed, op de na-staar na. Daar moest iets aan gedaan worden omdat ik echt wazig zie met mijn linkeroog. Oogarts pakt de telefoon en regelt een afspraak bij een collega in Patras, die laserbehandelingen bij na-staar doet, op de eerstvolgende donderdagochtend om 10.30 uur. Dat kunnen we net halen als we de vroege ferry hebben en het verkeer meezit. 
En nu is het donderdagavond, we zijn alweer een tijdje thuis. In Nederland duurt het afspraken maken voor mijn gevoel een eeuwigheid, hier was alles zo geregeld. De ferry was op tijd vanmorgen, we waren rond 9 uur in Killini, maar het was druk en dus konden we niet op tijd in Patras zijn. Even een belletje gepleegd en de assistente gaf aan dat het geen probleem was als we wat later zouden komen. Dat geeft dan rust. In Patras zet Leo me af bij de praktijk in het centrum en gaat zelf op zoek naar een parkeerplekje. Ik zoek de praktijk, ergens boven cafeetjes, restaurants en winkels op de 4e verdieping. Ik maak een foto van de ingang voor Leo en hoop dat hij een parkeerplekje zal vinden. Ik ga naar boven en meld me. Mijn ogen worden gedruppeld en ik  zeg dat alleen mijn linkeroog behandeld moet worden. Als een heel jonge vrouw, de oogarts, (o, ik word oud😁) me verder helpt, vertelt ze me dat ook mijn rechteroog al na-staar heeft. Maar ik denk dat het nog niet slecht is en zij behandelt dus één oog, alleen mijn linker. Het druppelen van het oog duurt langer dan de laserbehandeling zelf, dat is een fluitje van een cent. Als ik klaar ben sta ik helemaal versteld dat ik weer zo scherp kan zien, en even later valt me op dat mijn rechter oog écht waziger is. Ik wacht op de arts en als zij weer uit de behandelkamer komt, vraag ik of ze toch ook mijn rechter oog wil doen. Ze lacht en zegt: Ik wist het wel. Natuurlijk moest ik even wachten, maar toen was alles gedaan. We betalen de rekening en ik krijg een recept mee voor oogdruppels. Dan lopen we naar de auto, die wat verder weg staat. Het is iets over één, we kunnen de ferry van half 3 misschien net halen en dus rijden we snel door. Als we de kaartjes kopen bij de ferry, zegt de man: Quick, quick!!! Als we de ferry oprijden gaat meteen de klep omhoog, we hebben het net gehaald, maar het is 8 voor half 3. Toch een beetje vreemd, maar goed, het is gelukt en nu zitten we weer thuis en ik zie alles weer scherp.
Wat een tempo, dat is wel een ander verhaal dan alle andere kastje-muur verhalen. Dus zo kan het ook in Griekenland. 

Medicane Ianos

Ja, hij is inderdaad gekomen en hij heeft wind en water gebracht, heel veel water, ik had nooit kunnen denken dat het zo hard kon regenen. Het kwam echt uren achter elkaar met bakken uit de lucht. De grond raakte verzadigd met water en de wind deed de rest. Heel veel omgewaaide bomen en heel veel materiële schade. De noodtoestand is afgekondigd voor de eilanden Zakynthos, Kefalonia en Ithaca, daardoor kunnen er snel stappen worden ondernomen die anders veel papierwerk zouden kosten. Wij hebben flinke perioden zonder stroom en water gezeten, maar het kwam gelukkig steeds even terug zodat de vriezer niet ontdooide. Maar eng was het allemaal zeker. In de nacht van donderdag naar vrijdag tot vrijdag laat in de ochtend spookte het echt, daarna werd het langzaam rustiger. 

Toen we vrijdagavond eindelijk weer stroom hadden en bereik hadden met telefoon en internet kwamen er allerlei berichten binnen over de Covid19-toestand in Nederland, Duitsland en andere landen. Langzamerhand begint het bij me door te dringen dat naar Nederland gaan in deze onzekere periode niet slim is. Ik heb steeds met mijn hart gedacht en gehoopt dat we konden gaan. Nu is het tijd om met verstand een beslissing te nemen. We gaan nu dus niet naar Nederland. Het was een moeilijke beslissing en het heeft wat tranen gekost, maar nu we de beslissing hebben genomen is er ook wat stress weg van al de onzekerheid die de reis dit keer met zich meebracht. We hebben het verteld aan kinderen en vrienden en gelukkig begrijpt iedereen deze beslissing, maar ook zij vinden het verdrietig. Het is niet anders.

Medicane Ianos in aantocht

Het is een soort hurricane, maar ontstaan in het Middellandse-Zeegebied en hij is op weg naar de Ionische eilanden en de Griekse kust. Hij brengt nu al bakken regen maar het ergste zou vanavond en vannacht gaan komen. We gaan het zien. Uit voorzorg hebben we alle plantenbakken, stoelen en tafels op het plaatsje achter het huis gezet waar ze, hopen we, minder last van de wind hebben. 

September

Laat ik beginnen met wat positieve berichten. Het begint erop te lijken dat we toch kunnen afreizen naar Nederland binnenkort. De reis zal dit keer door Italië, Oostenrijk en Duitsland gaan. Als we door Italië willen gaan moeten we 72 uur van te voren een Covid19 test laten doen. Het negatieve resultaat hiervan moeten we kunnen laten zien als we in Italië voet aan wal zetten. Maar alles blijft nog lang onzeker, want als bijvoorbeeld Duitsland ineens andere maatregelen aankondigt, staat onze trip weer op losse schroeven. Het is dus ook moeilijk om afspraken te maken, maar we gaan er alles voor doen om kinderen, kleinkind en vrienden en andere familie weer te zien.

Een ander positief dingetje is dat de kerkklok van de kerk in Chartata voor het eerst sinds wij hier kwamen, 10 jaar geleden, weer gelijk loopt. De eerste keren toen wij hier kwamen zeiden we tegen elkaar: 4 minuten vóór, als de klok luidde. De laatste maanden was dat opgelopen tot 16 minuten vóór het hele uur en vóór het halve uur. Maar nu dus echt op tijd, we waren verbaasd toen we het hoorden.

Ja, en dan het andere. Na een erg late start van het toeristenseizoen op 1 juli, hoopte iedereen dat er wat goed gemaakt kon worden om de winter een beetje door te komen. Dat werd begin deze week de grond ingeboord door Engeland en Nederland, die ineens besloten om de Griekse eilanden code oranje te geven. Dit vooral omdat er bekend was geworden dat een aantal Engelse jongeren besmet thuis was gekomen na een feest- en partyvakantie in Laganas op Zakynthos en Nederlandse jongeren vanuit Chersonissos op Kreta. Voor Engelsen betekent dat dat ze 14 dagen in quarantaine moeten bij thuiskomst en voor de Nederlanders wordt dat advies ook gegeven. Voor een paar andere landen was dat al zo. Maar de meerderheid van de toeristen van Zakynthos komt uit Engeland. Het seizoen gaat hier nu als een nachtkaars uit. De mensen die hier waren gaan weg en er komen bijna geen nieuwe toeristen meer aan. Het is zo vreselijk triest. De restaurants en hotels hebben zo hun best gedaan om het allemaal goed te laten verlopen, maar dat heeft niet zo mogen zijn.

Er zijn inmiddels allerlei regels waaraan we ons moeten hadden. Twee weken geleden kwam bij de bekende mondkapjesregel van het in besloten ruimtes (winkels e.d.) een kapje dragen ook de regel om het buiten te dragen, overal, ook op het strand. Je hoeft hem niet om te houden als je gaat zwemmen en ook niet als je op een zonnebedje ligt 😁.  

Wij kennen in onze familie en vriendenkring gelukkig geen mensen die covid19 hebben gehad, maar we hebben deze week wel van twee kennissen gehoord wat een het inhoudt om covid19 te hebben of in je familie te krijgen. De eerste vertelde hoe ze wekenlang vreselijk ziek is geweest en nog steeds kampt met de nawerkingen ervan. De tweede vertelde dat haar tante ziek werd en eraan overleed, alleen. Alleen, omdat haar familie niet bij haar mocht komen en ook niet bij de begrafenis, die in Griekenland normaal heel veel betekent en inhoudt voor familie. Het maakte mij stil en verdrietig.

Trip door midden en noord Griekenland

Het reisje over de Pelopennosos en Kreta is zo goed bevallen dat we nog zo'n reisje gaan doen. Volg ons op: 

https://leo-en-marlies.blogspot.com