Opening van "The Bridge Café"

Al een tijdje geleden vertelde ik dat onze buren Olga en Kostas de kleine kafenio bij de brug over de rivier in Alykes hebben gehuurd. We zijn er al een paar keer naar toe geweest om een frappé, een cola te drinken of een ijsje te eten. Gisteravond liep Kostas langs en vertelde dat die avond de opening zou zijn van hun koffiehuis. We zijn er naartoe gegaan en toen we er aankwamen was het al een gezellige drukte. Er was muziek en zang en veel pratende, etende en drinkende mensen, kortom een geslaagde avond. Een wijntje, souvlaki en salade, we vieren de opening 😀.

Wandeling naar Bochali

We horen en zien dat het in Nederland nog steeds warm is én droog. Zo'n zomer kunnen de meesten zich niet herinneren in Nederland, het is vreemd. Ook hier is het een vreemde zomer. In juni was het soms nog regenachtig en bewolkt. In juli was er wel veel zon, maar ook heel vaak een sterke wind. En gisteren hadden we zowaar een hele bewolkte dag met zelfs een paar spatjes regen. En dan bedoel ik ook echt spatjes. Maar het is wel echt zomer.

We hebben inmiddels echt komkommers en tomaten uit eigen tuin en ze smaken heerlijk.

We wandelen dit keer vanuit Vanato naar Bochali en lopen via Tsilivi weer terug. Er zijn weer een aantal weggetjes die we nog niet hebben verkend, en dat is altijd leuk. De oude burcht op Bochali is nog steeds gesloten, maar we vinden een pad dat langs de burcht loop en ook een wat ander uitzicht geeft op de stad Zakynthos, beneden ons. Bij de taverne in Bochali met uitzicht op de haven en de stad bestellen we een lekker glas vers sinaasappelsap. Dan lopen we via de kleine weggetjes naar Tsilivi en besluiten daar een ijsje te eten. Als we net zitten zien we de gezichten van onze Nederlandse vrienden Frank en Katie opduiken. Zij wonen daar in de buurt en drinken gezellig even een drankje mee, Daarna wachten voor hen de boodschappen en voor ons de terugweg naar Vanato. Het was niet een erg lange wandeling, maar toch verklaren de mensen ons hier voor knettergek. Ach, ja, dat waren we al een tijdje 😎.

Bochali

Bochali

Zakynthos stad en haven

Tsilivi

Maar ook dit heeft Zakythos nog steeds, een probleem met afval

Extra aandacht voor onze vrienden van Archontiko

In 2009 kwamen we voor het eerst op Zakynthos. In 2010 werden het 4 weken vakantie in (toen nog) Archontiko Village in Alikes. Inmiddels zijn het 2 bedrijven, 'Archontiko Villas' en 'Archontiko Maisonettes', die gerund worden door de beide zoons van de familie Voutos, Pavlos en Dimitris. In dit paradijsje zijn wij daarna ieder jaar 4 weken terug gekomen. We zijn hier van de mensen en het eiland gaan houden. Ieder jaar kwam er iets bij totdat we tot de ontdekking kwamen dat we er wilden gaan wonen. Voor veel Grieken zijn het moeilijke tijden om het hoofd boven water te houden. De mensen die ons vakantieplekje runden zijn inmiddels vrienden geworden en daarom willen we nog eens deze prachtige kleinschalige vakantieplek onder de aandacht brengen. Beide bedrijven hebben een website waar je een beetje de sfeer kunt proeven van Archontiko én van het eiland Zakynthos. Pavlos heeft de villa's en heeft nog wat ruimte voor gasten in augustus. Dimitris doet de, ernaast gelegen, maisonettes.

Therianos family

Het is weer tijd om een bezoekje te brengen aan mijn griekse arts. Al mijn recepten zijn op en dus moet ik voor 6 nieuwe weer naar het medisch centrum in Kalithea. We besluiten om lopend te gaan en om daarna eindelijk eens de biologisch boerderij te bezoeken, waarvan we de borden langs de wegen hebben zien staan. We zeggen al heel lang, dat we er eens heen moeten gaan, nu gaan we het ook doen.

In het medisch centrum zit er niemand in de wachtruimte er is wel iemand binnen, maar ik ben binnen 5 minuutjes aan de beurt. Weer een paar minuten later staan we weer buiten mét de recepten. Zo, ik kan weer een half jaar vooruit.

Dan lopen we naar de boerderij van de Therianos familie. Er zijn 3 broers en een zus met een moeder van in de 80 die nog zorgt voor het koken e.d. Één van de broers, Tassos, komt ons tegemoet. Er zijn op dit moment geen anderen gasten, dus hij vertelt ons van alles en laat de winkel zien. Hij vertelt dat ze sinds vorig jaar niet meer allerlei biologische groenten en fruit verkopen. Wat er verbouwd wordt is alléén voor de familie. Wel worden er andere dingen verkocht die door henzelf zijn verbouwd, en wat we in de winkel zien, zoals wijn, olijfolie, likeur en krenten. Er zijn ook drankjes, crémes en zeep gebaseerd op de heel goede olijfolie die zij persen. We proeven en voelen op onze huid de goede eigenschappen van de olijfolie. We gaan zeker nog terugkomen om het één en ander te kopen, het is nu een beetje lastig nu we lopend zijn.

Dan lopen we naar Alikanas en ik koop een paar tomaten (wij hebben op het moment alleen nog groene tomaten), dan lopen we langs de rivier naar de Bridge Café van buurvrouw Olga. Nu ze bijna nooit meer thuis is, komen we hier graag een drankje drinken.

Dan, aan het eind van de 13 km, nog even een klimmetje naar ons spiti (huis) en ontspannen dan een beetje op het terras in de schaduw. We hebben vanochtend ook een berichtje gehad van Ioanna en Aris: of we zin hebben in wat extra geluid. Morgen of overmorgen komen ze. Gezellig!

Wandelen vanuit Psarou

De dagen kabbelen voort. Het is flink zomer geweest de laatste dagen, weken. Temperaturen van ruim 30 graden waren geen uitzondering. We hebben al weer een aantal keren onze workout van 1/2 uur stevig wandelen, 1/2 uur flink door zwemmen, en nog een 1/2 uur wandelen gedaan, maar sinds eergisteren waait er een heel stevige wind (bf4) die golven geeft met schuimkoppen, en omdat we geen van beiden houden van een slok zeewater bij iedere golf, gaat het zwemmen even niet door.

Wel hebben we vandaag weer iets langer gewandeld dan ons dagelijks wandelingetje. Net als onze Belgische vrienden hebben we besloten om de langere wandelingen in de bergen even opzij te schuiven, dit met de zomer van 2017 met alle bosbranden nog vers in ons geheugen. Nee, we nemen liever geen onnodige risico's. We zijn naar Psarou gereden en zijn van daaruit naar Mesa-Gerakari en Kipseli gelopen. En terug langs de kust, een mooie wandeling om ook in een ander seizoen nog eens te doen. Als we even op weg zijn en ik een foto wil maken, kom ik tot de ontdekking dat ik helemaal geen camera bij me heb. Wat een sufferd ben ik. Gelukkig heb ik wel mijn telefoon bij me, dus een enkel plaatje is er wel.

En als we weer in Psarou zijn trakteren we onszelf bij de Taverne Psarou, op een groot glas sinaasappelsap en een lekkere omelet.

Ergens tussen de olijfbomen

Uitzicht over zuid oost Zakynthos, zelfs Marathonissi is in de verte te zien

Deur van de kerk in Kipseli. De kerk is gewijd aan Heilige Paraskevi

Ik vind de achterkant veel leuker

Panagia (viering) voor Onze-Lieve-Vrouw bij klein kerkje van Katastari

Ja, heel vaak is er wel iets te vieren, zoals gisteren, 2 juli. Op Facebook las ik dat de viering zou zijn van 15 tot 18 uur. We leren wel iets van de Grieken, dus gaan we niet te vroeg. We gaan er lopend heen en het kost ons 3 kwartier. Een flink stukje omhoog en over een grintpad langs de heuvelrug. Maar als we er aan komen is er maar 1 persoon, Tasis, en hij is bezig de tafels en stoelen klaar te zetten. Het feest is die avond pas, vanaf een uur of 8. Dus gaan we weer naar huis en lopen die zelfde weg rond half 8 nog een keer. En dan zijn er wel mensen, gelukkig. Eerst is er nog een soort dienst in het klein kerkje en dan begint het feest. Het is heel gezellig, er is allerlei vlees en ook het drinken is gratis. Later op de avond gaat er wel een mand rond voor een vrijwillige bijdrage 😉. Er wordt gedanst en gezongen. Maar het is voor ons toch wel wat vermoeiend, want we willen graag in het Grieks luisteren en kunnen antwoorden, maar dat gaat nog niet erg goed, dus gaat veel in het Engels, maar met de muziek hard op de achtergrond, is ook dat niet simpel. Tegen half 12 lopen we terug over de bergweg met een lampje en heel veel sterren als licht.

Hieronder twee filmpjes gemaakt door een Facebook vriend.

Orthonies

Maar eerst:

Een fijne maand voor al onze lezers.

Een maand of zo geleden zijn we naar Orthonies gelopen maar hebben er niet geluncht, dat wilden we wel eens overdoen. We lopen vanaf ons huisje naar de pomp waar we ons water halen (dus niet zoveel afval van plastic flessen die je anders koopt in de supermarkt). En daar pakken we de weg op die ooit een mooie weg zou moeten worden vanaf Xigia naar Alykes. Op dit moment lijkt het of die weg er echt niet gaat komen, maar een deel is al klaar en dus lopen we dat stuk voor we moeten gaan klimmen richting Orthonies. We zijn om kwart voor 9 weg gegaan maar tegen de tijd dat we aan onze klim beginnen is het al erg warm. Het is dus best zwaar, erg zwaar. Maar het komt toch goed en om een uur of twaalf zijn we bij de bodega Orthonies en zitten aan een drankje vol suikers te wachten op de omelet die gaat komen. Daarna een ijsje en dan zijn we weer klaar voor de terugweg die eerst een stukje tussen de heuvels door gaat en dan overgaat in asfalt, waar we normaal niet blij mee zijn, maar het loopt wel erg makkelijk en prettig.  We zijn blij als we weer thuis zijn, 18,8 km later.