Ja, het is ruim een maand geleden dat ik een blog heb geschreven. We hebben in mei ook geen lange wandelingen gemaakt, het weer was er gewoon niet goed genoeg voor. Het bleef een groot deel van de maand heel wisselvallig en vooral te koud voor mei op Zakynthos. In die tijd kwamen ook jongste zoon, schoondochter en onze kleinzoons op bezoek en daar hebben wij volop van genoten, gelukkig zij ook, al was het weer niet echt bijzonder. Aan het eind van die 10 dagen waren opa en oma wel een "beetje" vermoeid. We zijn dat natuurlijk echt niet gewend, maar eigenlijk was het gewoon een geweldige tijd. Maar eindelijk veranderde het weer eind mei en gingen we eindelijk de zon zien. Verder waren we in mei druk met wat andere zaken en dat loopt door in juni.
Alikes en Alikanas worden weer drukker en veranderen van spookstadjes in gezellige badplaatsjes. Inmiddels zijn bijna alle restaurantjes en hotels weer open en hebben we al weer een heel aantal bezocht.
En dan vandaag. We gaan een wandeling maken van Kampi, aan de westkust maar Loucha in het midden van het eiland. We willen in de taverne bij Loucha iets drinken en aan het eind van de wandeling gaan we eten bij Michalis in Kampi. Het wordt een langere wandeling van 15,8 km, maar dat moet kunnen, we lopen tenslotte wel al onze dagelijks rondjes. Het is een goed plan ... als tenminste alle paden gewoon doorgankelijk zijn. En dat zijn ze dus niet. In de buurt van Loucha is een heel hoog hek dat een pad afsluit. Oke, dan pakken we een volgend pad. Ook niet, en zo gebeurt dat een paar keer. Op onze kaart zien we dat het echt moet kunnen, dus we lopen verder. Als we op een bepaald moment geen pad meer hebben gaan we kijken of we over een veld weer op een pad kunnen komen. Dat lukt niet, er staan overal stapelmuurtjes waar ik echt niet overheen kom. Dan besluiten om dezelfde weg maar terug te lopen, we hebben inmiddels lang genoeg lopen dwalen. We lopen tot bij het eerste pad dat was afgesloten en gaan daar een andere richting, dat werkt wel. Een stuk verder hebben weer een plek waar het pad ophoudt te bestaan, maar gelukkig lukt het hier wel om door het veld te komen en een ander pad op te pikken. Al met al was het een mooie wandeling, maar voor mij wel erg vermoeiend, het werd 18,8 km. Gelukkig wacht aan het eind van de route het restaurant Michalis, met uitzicht op de klifen van de westkust, met koude cola en een heerlijke maaltijd.
 |
| in Kampi |
 |
| De prachtige kust in het westen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten