Wandeling vanuit Limni Keriou

Het is een prachtige dag vandaag, de zon is heerlijk warm, maar nog niet te warm. We rijden naar Limni Keriou in het zuidwesten van het eiland. We hebben deze wandeling een tijdje terug gemaakt, maar die hebben we toen een stuk korter gemaakt omdat ik gewoon helemaal op was. Het was ook best een zware klim en het was toen 30 graden en dat maakt het niet makkelijker. Vandaag doen we hem nog een keer en het gaat prima. We hebben prachtige uitzichten naar Limni Keriou, de kust en naar Marathonissi, schildpadeiland. Het klimmen is wel zwaar, maar wat wil je ook als je van zeeniveau naar 300 meter klimt. Jammer is dat er helemaal niets open is in Keri, we hadden graag een fles Tendura, kaneellikeur, meegenomen. Maar goed dat moet dan wachten tot de volgende keer.

Van gestrande zeedieren en een wandeling vanuit Volimes

Gisteren, zaterdag, liepen we een rondje langs Katastari en Alikanas. We lopen dan ook langs het strand. Het heeft de dag ervoor heel flink gewaaid en het gevolg is dat er nu massa's kleine kwalletjes op het strand zijn aangespoeld. We hebben dat al een paar keer eerder gezien, echt honderden kleine kwallen van zo'n 5-10 cm doorsnee. Nu zien we nog wel wat anders, een zeker 50 cm lange pijl-inktvis, die vlak bij het droge zand in het water ligt. We zien dat hij nog leeft omdat z'n flappen (hoe heten die dingen waarmee hij zwemt?) bewegen. Leo pakt een aangespoeld stuk plastic en probeert het dier terug te rollen naar dieper water, eerst lukt dat niet, maar na een paar pogingen komt het dier in iets dieper water en zwemt dan in een paar snelle slagen weg. We zijn blij dat het gelukt is. Maar misschien is de inktvis toch gewond want hij zwemt niet echt verder weg en de golven brengen hem weer dichter bij het strand. Het is niet anders.

Vandaag, zondag, is het stralend weer, strak blauwe lucht en dus zonnig, maar wel een koele wind en daarom is het nog niet echt warm. Het is dus een mooie dag om te wandelen. We rijden naar Volimes en lopen vandaar naar Anafonitria en dan verder naar Orthonies. Onderweg worden we op mooie vergezichten getrakteerd. In Orthonies gaan we natuurlijk naar binnen bij de Bodega, waar we Babis, z'n moeder en z'n oma treffen. Leuk om ze weer te zien. We eten een lekkere omelet met frietjes en wat drinken en dan lopen we weer verder, terug naar Volimes. Het is een heerlijke wandeling, we genieten volop.

Overal stapelmuurtjes

Anafonitria

In de verte Volimes

Orthonies

Lijkt wel lente, allemaal witte bloemetjes

en gele bloemetjes

Klooster Spiliotissa bij Orthonies

Vanuit Mariës naar Exo Chora en terug

Het is redelijk weer vandaag, niet echt warm, bewolkt, maar het regent niet. We rijden naar Mariës en parkeren de auto daar. Dan duiken we aan de westkant van het dorp de hellingen in en lopen naar Exo Chora. We lopen door het dorp en komen als altijd, honden tegen. Als we wat verder zijn gelopen komt ook een leuke hond/pup van een maand of wat, die ik even tevoren op een balkon had gezien, bij ons lopen. Ineens lopen er drie honden mee, ze kijken niet op of om maar lopen gewoon mee. Wat we ook doen, ze gaan niet weg. Ja, dan moeten ze het zelf maar weten en hadden de bazen en vrouwtjes beter op ze moeten letten. We denken nog een hele tijd, ze zullen zo wel weer teruggaan, maar dat doen ze niet. De hele wandeling blijven ze bij ons. We vinden dat best vervelend want op de weg blijven ze gewoon lopen, ook als er vrachtwagens langs rijden. Ook zijn er op dit moment heel veel processierupsen en die zijn ronduit gevaarlijk voor honden. Gelukkig besteden ze daar helemaal geen aandacht aan. Eén van de hondjes wil in de loop van de wandeling steeds achterop een klein zwart hondje, maar het werkt niet voor hem. Om de zoveel meter probeert hij het maar het zwarte hondje wordt er een beetje humeurig van. Als we bijna bij de auto zijn is het eindelijk gelukt en zitten ze aan elkaar vast. Gelukkig kunnen ze nu niet achter de auto aan rennen. Ze zullen wel weer thuiskomen. Wij ook.

Skopos Vassilikos

Skopos Vasilikos blijft een uitdaging. Het is niet een erg lange route, maar wel een pittige. Klimmen van 45 naar 500 meter en dan weer dalen, dan nog een keer een klimmetje en weer omlaag. De weg omhoog is niet erg stijl, het gaat langzaam omhoog. Boven zijn we wel even bij het klooster op de top gaan kijken, want ondanks dat het hek dicht zit, kun je daar makkelijk omheen. Dan gaan we aan de andere kant naar beneden, veel is goed te belopen, maar een deel van het pad is echt superslecht. Daar liggen alleen stenen waar de grond tussenuit is gespoeld door het water, zo slecht hebben we het in al die jaren nog niet gezien. Maar het lukt gelukkig allemaal en we komen veilig door dat stuk heen. Eigenlijk komen we nooit iemand tegen maar nu kwamen toen we net aan de afdaling een man tegen die zei dat hij dat stuk soms iedere dag loopt, puur voor conditietraining. Even later kwam hij ons weer voorbij op zijn terugweg. Nog iets later stond hij te praten met een andere man die het pad 3x per weer rennend deed. Daar moet je niet aan denken. Laat ons maar lekker wandelen, dat is inspanning genoeg😁

Veel uitzichten op de stad met de haven

Het klooster boven op Skopos

He, wat is dat? Een mini orchidee

En de Gaspeldoorn bloeit prachtig geel