Vakantie perikelen

De trip naar Noorwegen was geweldig, de hoogtepunten waren het Noorderlicht, walvissen vanaf de boot en een sledehondetocht. Kijk voor het hele verslag op https://leo-en-marlies.blogspot.com/.

Daarna waren we in Nederland bij kinderen, kleinkinderen en vrienden. Wat hebben we geknuffeld, heerlijk. 

En toen kwam zaterdag 2 april. 's Morgens naar mijn broer en zijn vrouw geweest, 's Middags even door Veenendaal gelopen en daarna naar vrienden die in Veenendaal wonen. Daar hebben we gegeten en we zouden koffie gaan drinken toen ik vreselijk beroerd werd. Een grote kei leek op mijn borst te liggen en ik raakte even weg en zag er vreselijk uit (heb ik van horen zeggen). De vrienden hebben meteen 112 gebeld en er was binnen 5 minuten een ambulance. De ambulanceverpleegkundige vertelde dat ik op dat moment een hartinfarct doormaakte. 3 Kwartier later lag ik in het AZ in Utrecht en werd gedotterd en ik kreeg een stent in een kransslagader. Het is allemaal heel goed gegaan. Leo en de zoons en schoondochter waren inmiddels ook in Utrecht. Zij waren allemaal heel erg geschrokken. Tot de volgende middag heb ik op de hartbewaking gelegen, daarna ben ik naar Ede vervoerd en heb daar nog 1 dag op de hartbewaking gelegen. Op maandagochtend vertelde een verpleegkundige dat ik waarschijnlijk nog 2 dagen op een gewone afdeling zou moeten blijven, maar toen de cardioloog langskwam vertelde die dat ik naar huis mocht, ik heb geen restverschijnselen. Ik was helemaal verbaasd en Leo ook. Maar we waren er natuurlijk heel blij mee. Vliegen mocht ik pas na 2 weken, dus er was nog wat werk aan de winkel. Vroeg in de middag kon ik weg, wel met een tasje met medicijnen.

Dat alles was dus best heel heftig. We werden er heel erg bij bepaald dat je echt moet genieten van de tijd die je hebt, want het kan zomaar te laat zijn.