Wij wensen iedereen een geweldig en gezond Nieuwjaar.
Maar eerst nog Oudejaarsavond. We zijn tot half 10 thuis en trekken dan onze jassen aan en wandelen naar TimeOut van onze buren. Er zijn nog wat andere mensen maar de meesten gaan tegen 23 uur weg. We blijven met z'n zessen over. Olga, Kostas, twee andere kennissen en wij. We hadden vanavond niet gegeten omdat we verwachtten dat Olga nog iets zou klaarmaken. En dat klopte. Om 23 uur zitten we dus aan een heerlijke warme maaltijd. Om half 12 wordt de Vasilopita aangesneden, een traditioneel, rond en zoet, brood. Er zit een muntje in verstopt en als je die in jou stuk brood vindt heb je het hele jaar geluk. En wie is de gelukkige? Ik! En we zijn al zo gelukkig. Meer hoeft niet 😁 .
Om twaalf uur volgen de nodige nieuwjaarswensen. Een halfuur later zijn we weer op weg naar huis en zitten we nog eventjes met een drankje.
Nieuwjaarsdag. Het plan was om vandaag het Kloosterpad te lopen, maar ik heb een slechte nacht gehad (waarschijnlijk door het late eten, wat wij normaal nooit doen) en we besluiten om dat uit te stellen tot 2 januari. We doen wel een kort rondje door Alikes en Katastari en halen dan een kop koffie bij Olga in TimeOut. Even later bakt zij Loukoumades, dat zijn kleine, luchtige deegballetjes. Olga doet er rozijnen door, waardoor ze heel erg op kleine oliebolletjes gaan lijken. Wel iets luchtiger en met honing, maar ook erg lekker. Als we thuis komen gaan we eerst even op het terras achter het huis zitten en dat voelt als lente, heel lekker. Maar als de zon achter de berg is het wel ineens heel fris, dus gauw maar weer naar binnen. De rest van de dag doen we heerlijk rustig aan en hebben leuke videomomenten met de zoons, schoondochters, kleinzoon en onze vrienden in Nederland.
Op 2 januari maken we inderdaad de wandeling langs het klooster. Het is en blijft een mooie wandeling. Vandaag is het ook mooi weer, de zon schijnt maar er staat nu een venijnig koude wind. Toch goed dat we een trui én een jas aanhebben.
Ik hou de afstanden van wandelingen die we lopen bij en daardoor weet ik dat we in 2019 608 kilometer hebben gelopen. Daarbij zijn niet de korte rondjes gerekend die we zeker 3x per week doen en die rond de 5 km zijn. Dan komt er dus zeker nog ruim 750 km bij. We vinden zelf dat we wel goed bezig zijn, wat wandelen betreft 😀
Deze 17 januari is het prachtig weer, in de schaduw nog wel koud, maar in het zonnetje heerlijk warm. We rijden naar de stad en zetten de auto bij het busstation. Vandaar wandelen we door achteraf straatjes en straten waar we niet zo vaak komen richting Skopos. We zijn van plan om met een omweg naar Argassi te lopen en te proberen om het Venetiaanse aquaduct te te vinden. Eerst gaat het een stuk over wat drukkere wegen maar even later hebben we de weg weer voor onszelf. En het voelt in de zon heerlijk. Eerst gaan de jasjes al uit, maar even later ook de truien. Het voelt echt al warm. Dat het echt nog heel vroeg in het jaar is voelen we als we in de schaduw lopen, brrrrr. We moeten ook nog wat klimmen en een aantal kilometers verder zien we Argassi in de verte. We lopen nu een andere weg dan enkele weken geleden en kijken waar we het aquaduct kunnen vinden. En ja hoor, als je weet waar je moet zoeken is het simpel en duidelijk: het aquaduct. Maar hoe ik er aan kom dat het een Venetiaans aquaduct zou zijn weet ik niet, want dat staat nergens op de beschrijving. Er staat: "Vourderis boog", waterbrug van Argassi, ingesteld door de Engelsen in 1809 om de stad van water te voorzien. Weken later (25-2) lezen we door een reactie op FB dat het ook het Vrysakia aquaduct heet. Maar in ieder geval hebben we het eindelijk gevonden. Daarna lopen we door naar Argassi en lopen de kustweg naar de stad, waar we langs de haven lopen en uitkomen op het Solomosplein. We kiezen er een restaurant uit waar wat mensen zitten en eten daar een lekker maaltje, Leo eet zalm en ik macaronia. Daarna lopen we naar de auto en rijden weer naar huis.
