Met de bus naar de stad, te voet terug

Leo vindt dit een leuke wandeling en dus doen we hem weer eens, maar nu lopen we langs de kust. We komen langs en door leuke plekjes en drinken wat in Tragaki, halverwege de wandeling. Het enige nadeel is dat we vaak achter elkaar lopen omdat deze wandeling over gewone wegen gaat en in het hoogseizoen is er toch wel meer verkeer. En we zijn pas met de bus van half 11 naar de stad gegaan, dus om 11 uur begon deze route, eigenlijk wat laat voor deze tijd van het jaar, want het wordt best warm. Maar goed, we hebben genoeg (koud) water bij ons.

In de haven ligt een enorm jacht de Zenobia met plaats voor 12 gasten
en 15 bemanningsleden

Het kleine kerkje in de bocht bij Krioniri

Een mooie blik op Skopos Vassilikos met heel in de verte rechts de Dionysios kerk aan de haven van de stad

Tsilivi strand

Een Griekse molen met bakkerij bij Kipseli

Een doorkijkje naar de zee

Het strand bij Amoudi

Wandelen naar Ilyessa en Gerakari

5 jaar geleden vierden we met Petra en Ben, onze vrienden, twee weken vakantie bij Ilyessa Cottages. Regelmatig lopen we nog eens even langs dat mooie plekje. Deze winter zagen we dat ze een zwembad aan het maken waren en dat wilden we graag klaar zien. Ook werd het wel weer eens tijd voor een wandeling, want na onze vakantie in de USA was het hier erg warm geworden. Voor vandaag vielen de temperaturen mee, maar 29 graden, dus trekken we de wandelschoenen weer aan.

We zetten de auto in Alikes, zodat de wandeling iets korter wordt en we niet op het laatst nog een helling moeten nemen 😀. Dan lopen we door Alikes en de rivier naar Alikanas, vandaar naar het oude Alikanas met een kerkje en een schooltje. Een stukje daarna gaat het de olijfgaard in met een pittig klimmetje, maar ach, we zijn wel wat gewend, toch? De wind heeft een prettige afkoeling, maar tussen de bomen en achter een heuvel is er niet zo veel wind en dan is het toch flink warm. We lopen over veel paden die we al kennen en komen door Amoudi en Psarou. Dan lopen we naar Ilyessa. We twijfelen even of we er binnen zullen gaan kijken, maar doen het toch. Er is een mooi zwembad gemaakt en een snackbar. Er staat een jong meisje achter de bar en dat blijkt een dochter van de eigenaars Hara en Dennis. Als we vertellen dat we hier 5 jaar geleden op vakantie zijn geweest, belt ze meteen haar moeder en die staat even later bij ons. Ze herkent Leo en we vertellen ons verhaal weer. Zoals altijd vinden mensen het prachtig als we vertellen dat we hier nu wonen. We zeggen dat we de aanvulling heel goed vinden, want dat zwembad hebben we toen wel een beetje gemist. Hara nodigt ons uit om te blijven en van het zwembad te genieten. Dat klinkt goed, maar we zijn met een wandeling bezig. Ook wil ze graag een telefoonnummer om ons een Whatsapp berichtje te sturen als ze volgende week weer een barbecue organiseren, we worden daar nu al voor uitgenodigd. Wat leuk!
We nemen afscheid en beloven dat we zeker komen. Verder gaat het nu naar Meso Gerakari en Apo Gerakari, waar ook wel weer een paar leuke klimmetjes in zaten. Natuurlijk genieten we in Apo Gerakari van het weidse uitzicht bij de kerk en dan gaan we binnen bij het restaurant Fioro tou Levante, wat zich aan het eind van het plein bij de kerk bevindt. De eigenaresse herkent ons ook en vraagt of we weer lopend zijn gekomen. Ja dus. We bestellen een fuitsalade en een verse sinaasappelsap voor ons allebei. En het is heerlijk. Als we hebben betaald, wenst zij ons een fijne vakantie en ook aan haar leggen we uit dat we hier nu wonen, ze vindt het leuk en denkt dat we dat al eens hebben verteld, maar zij ziet zoveel mensen. Als we weg lopen komt ze ons achterna en geeft ons een tasje met daarin een eigen gehaakt kleedje voor in ons huis, geweldig! In haar restaurant is alles bedekt met gehaakte kussentjes en kleedjes, tot in de wc aan toe. Het ziet er heel kleurig uit in ieder geval.
Nu nog een paar kilometer terug lopen naar Alikes, ik voel mijn benen best en ben blij dat we het laatste stukje met de auto doen.

De rivier tussen Alikes en Alikanes

Bougainvillea overal

en hier

Het oude dorp Alikanas

Het blijft leuk al die geiten op de weg

Het kerkje van Apo Gerakari waar we straks zullen zijn

Oleanders langs de weg

en langs de poort

Bijzondere bloemen, de Paradijsvogelplant

Het nieuwe zwembad bij Ilyessa

en de snackbar

Meso Gerakari

Het uitzicht vanaf het plein bij het kerkje van Apo Gerakari

En dit kleedje krijgen we bij Restaurant Fioro tou Levante

Giostra di Zante 2019

Opeens kwam ik tot de ontdekking dat er nog foto's op mijn camera stonden van de Giostra di Zante. Als je meer over de Giostra wilt weten, lees dan onze blog van 5 juni 2017.
Hier nog wel een paar foto's van dit jaar.

De trommelaars

Turnstertjes

Prachtige kostuums

Piraten

Zoals de ouden zongen ...

Ridders bij het ringsteektoernooi

En in de haven gaat alles rustig zijn gang

Belastingaangifte 2018

Belasting, het is bijna een vies woord, maar het moet nu eenmaal gebeuren. We krijgen ons pensioen uit Nederland en daarom zijn we ook in Nederland belastingplichtig. We hebben begin mei onze boekhouder in Nederland gevraagd om uitstel aan te vragen, omdat in Griekenland  het belastingsysteem voor het nieuwe jaar pas op 1 juli begint te werken. We hebben in juni hier wat rond gevraagd om een andere boekhouder te vinden. De man die we hadden sprak zelf geen Engels en het was moeilijk communiceren met hem omdat dat via zijn assistenten ging, daardoor waren er ook wat problemen ontstaan. We kregen nu de naam door van een mevrouw die Engels spreekt, in Katastari een kantoor heeft én door verschillende mensen aanbevolen werd. Dus hebben we met haar een afspraak gemaakt na 1 juli. Wij moeten een bewijs hebben van de Griekse belasting dat we hier geen inkomen hebben. Zij had meteen tijd voor ons en dus gingen we met alle belangrijke papieren naar haar kantoor. Boekhouder Martha gaat het regelen. Ze vertelt ons precies wat we moeten invullen en geeft ons een print van de aangifte. Maar eerst moeten we een verklaring hebben dat we hier permanent wonen. De vorige boekhouder wist ons te vertellen dat we dat niet vanaf het begin dat we hier woonden konden aangeven, we kregen eerst een verklaring van tijdelijk verblijf hier. Iets wat we niet snapten, maar ja de boekhouder zal het wel weten. Nu moesten we voor die verklaring naar het district kantoor in Vanato. We krijgen een briefje mee van de papieren die we moeten hebben. We weten waar dat kantoor is en we gaan dat dus meteen even regelen. Na even zoeken in het gebouw komen we bij twee vrouwen die ons uitleggen dat we die papieren gewoon in Katastari moeten halen. Maar ze helpen ons wel met alles kopiëren wat we nodig hebben, dat is mooi meegenomen. Bij het kopiëren van het huurcontract zien ze een pasfoto van Ioanna, het blijken vriendinnen te zijn. Dat is toevallig. Nu is alles klaar en we rijden door naar het kantoor in Katastari. Ook daar zijn twee vrouwen bij het bureau waar we moeten zijn en één van de twee spreekt goed Engels. Het gaat allemaal van een leien dakje en we kunnen het document de volgende dag, vanochtend, ophalen. Vandaag hebben we dus de documenten gehaald en brengen het meteen naar Martha. Zij maakt het meteen in orde en zal de volgende dinsdag met ons naar het belastingkantoor gaan om het definitief te regelen. Dit gaat tot nu toe dus mooi vlot.

Internet en telefoon

De vaste lezers onder jullie weten dat we nu ruim twee jaar meeliften op het internet van onze buren Kostas en Olga omdat er geen vaste lijn vrij was. Een tijdje geleden vertelde Leo dat de "aardige meneer" van Cosmote het in het verleden heeft gehad over een duo-switch. Dat betekent dat we dan wel de kabel van Kostas en Olga gebruiken maar toch ons eigen modem zullen hebben. Inmiddels zien we daar wat voordelen bij, omdat onze buren vaak hele dagen weg zijn, zeker in het zomerseizoen, en als er iets met hun modem is, wij geen internet hebben. Wij gingen dus anderhalve week geleden naar Cosmote in de stad om dit te checken. "Aardige meneer" helpt ons en vertelt dat dat inderdaad een mogelijkheid is. We regelen dat een dag later, want we hadden, suf genoeg, het officiële papier van ons belastingnummer niet mee gebracht (we hadden beter moeten weten inmiddels). Het contract wordt gemaakt en we betalen. We worden een dag later gebeld door een monteur die die switch gaat regelen en we maken een afspraak. Als hij er een paar dagen later is, zegt hij dat hij niets weet van een switch, dat kan helemaal niet. Hij kijkt nog even het kastje na aan de telefoonpaal en vertelt ons dat het lijkt alsof er een lijn vrij is. Oh???? Hij sluit alles weer af en zegt dat als het o.k. is er wel een mannetje zal komen die een kabel ophangt. Ze gaan ons niet bellen of zo. Na een week zeggen we tegen elkaar dat we dus maar terug moeten naar Cosmote om het contract ongedaan te maken en te zorgen dat ze het geld terug storten. Maar gisteravond om 21 uur werd er op de deur geklopt. Een monteur vertelt dat hij en zijn collega even een (telefoon/internet)kabel gaan ophangen. Er lijkt inderdaad dus een lege plek te zijn, iemand heeft een lijn opgezegd. Er is nu een kabel van de telefoonpaal naar ons huis, maar die moet nog aangesloten worden door een andere monteur, die ook het modem mee zal brengen. We hebben alleen geen idee wanneer hij gaat komen. We zijn zo benieuwd. Zal het dan echt gaan lukken, na ruim twee jaar, om ons eigen internet te hebben?